TO ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ

5 ΤΟ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΤΟΥ Ε. ΠΕΡΑΚΗΣ σέγγιση από τα όσα αναφέρθηκαν προηγουμένως, θα μπορούσε να λεχθεί ότι η λογιστική αφορά σε μία σύνθετη και απαιτητική διαδικασία παρακο- λούθησης και διαχείρισης ενός δεδομένου αριθμητικού μεγέθους από την αρχική καταγραφή του με τη διπλογραφική μέθοδο, μέχρι και την αναγνώ- ριση των επιπτώσεων, που επιφέρει η καταγραφή αυτή στις χρηματοοι- κονομικές καταστάσεις. Ωστόσο, στην καθημερινή πραγματικότητα, κάθε συναλλαγή που απαιτείται να καταγραφεί λογιστικά, δεν αντιμετωπίζεται μόνο ως ένα αριθμητικό μέγεθος. Στην πραγματικότητα, αντιμετωπίζεται ως ένα πλήθος διαφορετικών αριθμητικών πληροφοριών, οι οποίες σχετί- ζονται με τη συγκεκριμένη συναλλαγή. Προχωρώντας σε δεύτερο και τρίτο επίπεδο ανάλυσης, η λογιστική υποστη- ρίζει τη διαρκή παρακολούθηση και την καταγραφή των μεταβολών, που επιφέρει ένα συγκεκριμένο αριθμητικό μέγεθος, που καταχωρείται (αναγνω- ρίζεται) διπλογραφικά στα λογιστικά βιβλία για πρώτη φορά, σε μiα ισοσκε- λισμένη κατάσταση χρηματοοικονομικής θέσης. Προσαρμόζοντας την απλο- ποιημένη προσέγγιση της «μίας συναλλαγής» στην πραγματική καθημερινή εφαρμογή της λογιστικής, το θέμα αλλάζει σημαντικά. Αυτό συμβαίνει γιατί, όπως προαναφέρθηκε, το συνηθέστερο είναι ότι στην καθημερινή πρακτική απαιτείται η καταγραφή και η διαχείριση ενός πλήθους αριθμητικών μεγε- θών, τα οποία αποτελούν συστατικά ή συνδέονται με κάθε μία συναλλαγή. Το κύριο ζητούμενο στην περίπτωση αυτή είναι να επιλεγούν τα αριθμητι- κά μεγέθη, που θα καταχωρηθούν στο λογιστικό σύστημα. Σε επίπεδο αρ- χών και κανόνων (και συνεπακόλουθα λογιστικού δικαίου), το πρόβλημα εδώ εστιάζεται στο πλαίσιο, το οποίο θα υποστηρίξει την απόφαση της επι- λογής αυτής. Η λύση στο πρόβλημα της επιλογής κινείται αυστηρά στο πλαίσιο της προ- αναφερθείσας αρχικής προσέγγισης για τους σκοπούς, τους οποίους εξ ορι- σμού εξυπηρετεί η λογιστική. Έτσι, αφού ο σκοπός της λογιστικής διαδικασί- ας είναι η παροχή πληροφοριών σχετικά με την περιουσία της οικονομικής μονάδας και τη διαχείριση των πόρων της, εύλογα προκύπτει ότι τελικά επι- λέγονται μόνο εκείνα τα αριθμητικά μεγέθη, που μπορούν να χρησιμοποιη- θούν για την παροχή των πληροφοριών αυτών. Τέλος, τίθεται και ο προβληματισμός για το τι χρειάζεται να γνωστοποιείται σχετικά με τους χρησιμοποιούμενους πόρους και ακόμη ποια πρέπει να είναι η χρήση των πληροφοριών, που παρέχονται από τη λογιστική. Η απάντη- ση και σε αυτά τα ερωτήματα αποτελεί επίσης οδηγό για την επιλογή των αριθμητικών μεγεθών, που θα ενταχθούν στο διπλογραφικό σύστημα της λογιστικής και θα χρησιμοποιηθούν μεταγενέστερα στις χρηματοοικονομι- κές καταστάσεις μέσω των οποίων θα ενημερωθούν οι ενδιαφερόμενοι και πάντα ανάλογα με τις ανάγκες τους.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDg3NjE=