ΛΕΞΙΚΟ ΝΟΜΙΚΗΣ ΟΡΟΛΟΓΙΑΣ - ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ & ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ

424 Μ Μαστροπεία να τεθούν υπό προστασία. Αυτά είναι: οι μάρτυρες δη- μοσίου συμφέροντος - οι ιδιώτες του άρθρου 253Β ΚΠΔ - οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο συμβάλλει ουσιω- δώς στην αποκάλυψη των επίμαχων αξιόποινων πρά- ξεων. Για το χαρακτηρισμό μαρτύρων, ως μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος, απαιτείται πράξη ή του Ει- σαγγελέα Εγκλημάτων Διαφοράς, όπου αυτός προ- βλέπεται, ή του κατά τόπον αρμόδιου Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών, μετά από έγκριση του Αντεισαγγε- λέα του Αρείου Πάγου που εποπτεύει και συντονίζει το έργο των Εγκλημάτων Διαφθοράς και συνδρομή των λοιπών προϋποθέσεων που διαλαμβάνονται στο άρ- θρο 45Β παρ. 1 ΚΠΔ. Οι χαρακτηριζόμενοι ως μάρτυ- ρες δημοσίου συμφέροντος έχουν αυξημένη προστα- σία, αφού, εκτός από την προβλεπόμενη από το άρθρο 9 παρ. 1 και 2 Ν 2928/2001 προστασία, έχουν και την από το άρθρο 45Β παρ. 2 και 3 ΚΠΔ προστασία, δηλα- δή τη δυνατότητα αποχής από την ποινική δίωξή τους. • Οι προστατευόμενοι μάρτυρες κινούνται, ως αποδει- κτικό μέσο, σε περιοχή που αποτελεί σημείο συγκρού- σεως αποτελεσματικότητας της καταστολής και δι- καιότητας της ποινικής δίκης. Αυτό σημαίνει ότι η συ- ντήρησή τους μόνον εξαιρετικά και υπό αποτελεσμα- τικές ασφαλιστικές (= εγγυητικές) δικλείδες μπορεί να γίνουν δεκτοί. Σαφές είναι, όπως χαρακτηριστικά επι- σημαίνει ο καθηγητής Ν. Ανδρουλάκης, ότι σημαντι- κοί τομείς αστυνομικής δράσης δεν μπορούν να κινη- θούν χωρίς την ύπαρξη «ανωνύμων» ή «ψευδώνυμων» μαρτύρων, των οποίων η αποκάλυψη σημαίνει αφενός αχρήστευσή τους για το μέλλον και αφετέρου έκθεσή τους σε αυτονόητους κινδύνους αντεκδικήσεως. Από την άλλη μεριά η ενοχοποίηση κάποιου με μόνη την κατάθεση τέτοιου μάρτυρα είναι άκρως επικίνδυνη για ατομικές ελευθερίες και τελικάδυσπαράδεκτη. Γι’αυτό, σωστό θα ήταν να γίνει δεκτό ότι αποκλείεται η θεμε- λίωση μιας καταδικαστικής ή παραπεμπτικής κρίσεως αποκλειστικά και μόνο σε καταθέσεις αυτού του είδους – ότι είναι, δηλαδή αναγκαία η επιστήριξη και ενίσχυσή τους και από άλλα αποδεικτικά στοιχεία. Νομοθεσία: Άρθρα 9 Ν2928/2001 , 45Β ΚΠΔ . Βιβλιογραφία: – Αλεξιάδης Σ., Ανακριτική, 2006, σελ. 397 επ. – Ανδρουλάκης Ν., Θεμελιώδεις έννοι- ες της ποινικής δίκης, 2007, σελ. 315 επ. – Ανδρουλά- κης Ι., Κριτήρια της δίκαιης ποινικής δίκης, 2000, σελ. 58 επ. – Βαθιώτης Κ., Η προστασία των μαρτύρων κα- τά το άρθρο 9 του Νόμου 2928/2001, ΠοινΧρ 2001, 1045 επ. – Βουλγαράκης Γ., Οι μάρτυρες στις υποθέ- σεις τρομοκρατίας, ΑρχΝ2008, 299 επ. – Δαλακούρας Θ., Προστασία μαρτύρων: Ένα δικαιοκρατικό στοίχη- μα, ΠοινΔικ 2004, 1166 επ. – Ζαχαριάδης Α., Προστα- σία μαρτύρων και μέτρα επιείκειας κατά τη διαδικα- σία διώξεως του οργανωμένου εγκλήματος, Τιμ. Τό- μος Ι. Μανωλεδάκη, ΙΙ, 2007, σελ. 767 επ. – Καλφέλης Γ., Οι σοβαρές ευθύνες της Εισαγγελέως Διαφθοράς, εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» της 25.2.2018. – Κωνσταντινί- δης Αγγ., Ποινικό Δικονομικό Δίκαιο - Βασικές έννοι- ες, 2017, σελ. 225 επ. – Μανωλεδάκης Ι., Ασφάλεια και Ελευθερία, 2002, σελ. 178 επ. – Μαργαρίτης Λ., Προ- στασία απειλούμενων μαρτύρων, ανώνυμοι μάρτυ- ρες, «πρόσωπα εμπιστοσύνης», σε: Η απόδειξη στην ποινική δίκη, ΣΤ’ Πανελλήνιο Συνέδριο ΕΕΠΔ, 1998, σελ. 79 επ. – Παπαχαραλάμπους Χ., Η εξιχνίαση του οργανωμένου εγκλήματος - Η προβληματική των ει- δικών ανακριτικών τεχνικών, Τιμ. Τόμος Α. Γιωτοπού- λου-Μαραγκοπούλου, 2003, σελ. 1047 επ. – Πουλα- ράκης Ε., Η νομολογία του ΕΔΔΑ αναφορικά με την απόδειξη στην ποινική δίκη, ΠοινΔικ 2008, 1094 επ. – Σανιδάς Γ., Σύνταγμα, Δικαιοσύνη και έρευνες για την ποινική ευθύνη Υπουργών, ΠοινΔικ 2018, 233 επ. – Σεβαστίδης Χ., ΚΠΔ, Ερμηνεία κατ’ άρθρο, ΙΙΙ, 2015, άρθρο 217, σελ. 2604 επ. – Συμεωνίδου-Καστανίδου Ε., ΟΝ2928/2001 «για την προστασία του πολίτη από αξιόποινες πράξεις εγκληματικών οργανώσεων», ΠοινΔικ 2001, 694 επ. – Τζανακάκης Χ., Ζητήματα τι- νά ψευδορκίας και ψευδούς ανωμότου καταθέσεως, ΕΕΝ1960,725επ. – ΤριανταφύλλουΑ., Ζητήματαμαρ- τυρικής απόδειξης στην ποινική δίκη, 2014, σελ. 275 επ. – Χριστόπουλος Π., Το δικαίωμα του κατηγορού- μενου να εξετάσει τους μάρτυρες κατηγορίας κατά το άρθρο 6 παρ. 3 στοιχ. δ’ της ΕΣΔΑ, ΠοινΔικ 2009, 1283 επ. Λ. Μαργαρίτης / Δ. Μαργαρίτης Μαστροπεία Βλ. σχετικά  Πορνεία Ως μαστροπεία ορίζεται εν συντομία η προαγωγή ανη- λίκου ή γυναίκας στην πορνεία. Ειδικότερα, η μαστρο- πεία συνιστά έγκλημα, η νομοτυπική μορφή του οποί- ου προβλέπεται στο άρθρο 349 του Ποινικού Κώδικα και συνίσταται αφενός στην προαγωγή ή την εξώθη- ση ανηλίκου στην πορνεία (ΑΠ 822/1989 ΠοινΧρ Μ΄,193, ΑΠ 658/2006 ΠοινΧρ ΝΖ΄,149, ΑΠ 1495/2006 ΠοινΧρ ΝΖ΄,703) ή στην υπόθαλψη, τον εξαναγκασμό ή τη διευκόλυνση ή τη συμμετοχή στην πορνεία ανηλί- κων (ΕφΘεσ 85/1972 ΠοινΧρ ΚΒ΄,795, ΑΠ 283/1968 ΠοινΧρ ΙΗ΄,478) για την εξυπηρέτηση της ακολασίας άλλων (349 παρ. 1 ΠΚ) και αφετέρου στην κατ’ επάγ- γελμα ή από κερδοσκοπία προαγωγή γυναικών στην πορνεία (349 παρ. 3 ΠΚ, ΠλημΠρεβ 301/2005 Ποιν- Δικ 2006,261, ΑΠ 2327/2005 ΠΛογ 2005,2070, ΑΠ 1244/2006 ΠοινΧρ ΝΖ΄,439). Πρόκειται για δυο ξεχωρι- στά εγκλήματα, που περιλήφθηκαν στην ίδια διάταξη για νομοτεχνικούς λόγους. Και για τις δύο παραπάνω μορφές μαστροπείας προ- βλέπονται επιβαρυντικές περιστάσεις τέλεσης του εγκλήματος, και ειδικότερα όταν το έγκλημα τελείται α) εναντίον προσώπου νεότερου από δεκαπέντε ετών, β) με απατηλά μέσα, γ) από τον ανιόντα συγγενή εξ αί-