ΛΕΞΙΚΟ ΝΟΜΙΚΗΣ ΟΡΟΛΟΓΙΑΣ - ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ & ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ

431 Μ Μεσεγγύηση μένα στα άρθρα 9, 9Α και 19 Συντ.), αφετέρου. Ο λόγος για τον οποίο, θεσμικά, παρασχέθηκε στον Τύπο κα- θεστώς ελευθερίας αφορούσε τη δυνατότητα θωρά- κισης του απέναντι στην κρατική αυθαιρεσία, η οποία λειτουργεί μονοσήμαντα στη σχέση κρατικής εξουσί- ας-Τύπου. Ηως άνω, όμως, ελευθερία διαχέεται, (οιονεί τριτενέργεια), όπως είναι φυσικό, και στις σχέσεις ΜΜΕ και πολιτών. Για τον τρόπο χάραξης της ως άνω «χρυ- σής τομής» έχει διατυπωθεί η Θεωρία των Αρχών του Πλαισίου. Στον χώρο της ποινικής δικαιοσύνης: «η ειδησεογρα- φία και ο σχολιασμός πρέπει να σέβονται το τεκμήριο αθωότητας του κατηγορουμένου» (βλ. υπ’αριθμ. 1003, 1993, απόφαση Συμβουλίου της Ευρώπης). Συνεπώς, η κλιμάκωση τουδημοσιογραφικού ενδιαφέροντος πρέ- πει να είναι ανάλογη με το στάδιο εξέλιξης της ποινικής διαδικασίας. Νομοθεσία: Άρθρα 5Α, 14, 15 Συντ. Βιβλιογραφία: – Αλεξιάδης Σ., «Ανθρώπινα δικαι- ώματα και ποινική καταστολή», εκδόσεις Σάκκου- λα, 1990. – Αλιβιζάτος Ν., «Ιδιωτικότητα και Δημοσι- οποίηση», ΔiΜΕΕ 2005, σελ. 14. – Αναγνωστόπουλος Η., «ΤαΜΜΕ και η Ποινική Δίκη», ΔiΜΕΕ 2004, σελ. 59. – Ανθόπουλος Χ., «Η αυτορρύθμιση των μέσων πλη- ροφόρησης», ΤοΣ 1999, σελ. 435. – Δεληγιάννη Έ., «Ηθική των ΜΜΕ», εκδόσεις Ι. Σίδερης, 2004. – Θεο- λόγη Β., Εγκληματικότητα και ΜΜΕ, Αθήνα, Νομική Βιβλιοθήκη, 2011. – Καράκωστας Ι., «Προσωπικότη- τα καιΤΥΠΟΣ», εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα 2000. – Κο- νταξής Θ., «ΤαΜΜΕ και η Προσβολή της Προσωπικό- τητας», εκδόσεις Νομική Βιβλιοθήκη, 2011. – Κουμά- ντος Γ., «Ελευθερία και ποιότητα στα ΜΜΕ», ΤοΣ, εκ- δόσεις Σάκκουλα, 1975, σελ. 155 επ. – Κωνσταντινίδης Άγ., «Το δημοσιογραφικό απόρρητο», ΠΧρ. ΜΔ, σελ. 897 επ. – Λαμπροπούλου Έ., Η κατασκευή της κοινω- νικήςπραγματικότηταςκαιταμέσαμαζικήςεπικοινω- νίας. Ηπερίπτωση της βίας και της εγκληματικότητας, Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα, 4η έκδοση,1999. – Μά- νεσης Αρ., «Η συνταγματική προστασία της ελεύθε- ρης κυκλοφορίας των εντύπων και η εφαρμογή της στην πράξη», ΤοΣ 3, (1977), σελ. 1. – Μανωλεδάκης Ι., «Τα όρια εξουσίας των ΜΜΕ», στο «Θεσμοί και πρό- σωπα», εκδόσεις Κορνηλία Σφακιανάκη, 2002. – Πα- παχρίστος Κ., «Η προστασία της προσωπικότητας και το άρθρο 299 ΑΚ»,ΤοΣ 1981, σελ. 42 επ. – Σεραφετινί- δουΜ., Κοινωνιολογία τωνΜέσωνΜαζικής Επικοινω- νίας ,Gutenberg, 2η έκδ. Αθήνα, 1991. – Σωτηρέλης Γ., «Από την ελευθερία των ΜΜΕ στην ελευθερία έναντι τωνΜΜΕ;», στο «Όρια και σχέσεις Δημοσίου και Ιδιω- τικού», Ίδρυμα Σάκη Καράγιωργα, 1996, σελ. 69 επ. – Φίλιας Β., «Το συνταγματικόν δικαίωμα της ελευθερο- τυπίας και η κατ΄ άρθρον 367 ΠΚ πρόσθετος προστα- σίας», Αθήνα 1966. – Joachim Schneider H., Το έγκλη- μα στα Μέσα μαζικής ενημέρωσης, Ελληνική Επιθε- ώρηση Εγκληματολογίας, τ.3-4, 1989, 87 επ., όπου και περαιτέρω βιβλιογραφία : 111-116. – H. Joachim Schneider, Το έγκλημα στα μέσα μαζικής ενημέρω- σης, Ελληνική Επιθεώρηση Εγκληματολογίας, τ. 3-4, 1989, 88-116. – Farsédakis J., Média et justice pénale, στο Conseil de l’Europe, Les politiques criminelles dans un État de Droit. Problèmes de transition, Ljubljana-Strasbourg 1995, 65-72. Θρ. Κονταξής Μεσάζοντες βλ. Εμπορία επιρροής Μεσεγγύηση Μεσεγγύηση είναι η ανάθεση σε τρίτο πρόσωπο της φύλαξης πραγμάτων, με στόχο την διαφύλαξη των αμ- φισβητούμενων ή αβέβαιων δικαιωμάτων που σχετί- ζονται με αυτά. Η μεσεγγύηση δεν είναι ενιαίος θεσμός και οι διάφορες μορφές της υπάγονται σε διαφορετι- κά συστήματα ρύθμισης. Η μεσεγγύηση με την ευρεία έννοιαδιακρίνεται σε συμβατική, νόμιμηκαι δικαστική. Συμβατική μεσεγγύηση (ΑΚ 831 - 833) είναι η συμβατι- κή έννομη σχέση, στο πλαίσιο της οποίας δύο ή περισ- σότερα πρόσωπα παραδίδουν σε τρίτον πράγμα κινη- τό ή ακίνητο προς φύλαξη και εξασφάλιση των αμφι- σβητούμενων ή αβέβαιων δικαιωμάτων τους πάνω σ’ αυτό. Νόμιμη χαρακτηρίζεται η μεσεγγύηση που προ- βλέπεται και ρυθμίζεται απευθείας από κανόνα ουσι- αστικού δικαίου. Η δικαστική μεσεγγύηση είναι αυτή που το δικαστήριο τη διατάσσει ως ασφαλιστικό μέτρο κατά τα άρθρα 725 έως 727 ΚπολΔ. Στο ποινικό δικο- νομικό δίκαιο, ως μεσεγγύηση νοείται η ανάθεση της φύλαξης των σχετιζόμενων με το έγκλημα πραγμάτων ή εγγράφων που βρέθηκαν σε έρευνα, όχι μόνο των προϊόντων του εγκλήματος αλλά και των οργάνων τέ- λεσής του, καθώς και οποιουδήποτε πράγματος μπο- ρεί να χρησιμοποιηθεί ως πειστήριο. Η ανάθεση αυτή μπορεί να γίνει και στον ιδιοκτήτη ή κάτοχο των πραγ- μάτων, τα οποία υποχρεούται να τα διαφυλάττει έως την αναζήτησή τους από την αρμόδια αρχή ή την απο- δέσμευσή τους ή την καταστροφή τους. Ημεσεγγύηση γίνεται είτε με τηνσυναίνεση τωνδιαδίκων και τουΑνα- κριτή, είτε διατάσσεται από τον τελευταίο. Σχετικώς συ- ντάσσεται έκθεση. Σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρ- θρο 258 ΚΠΔ τα πράγματα που βρέθηκαν σε έρευνα κατάσχονται και υποβάλλονται σε μεσεγγύηση. Η κα- τάσχεση και η μεσεγγύηση εναπόκεινται στην κρίση του ανακρίνοντος και λαμβάνουν χώρα όταν υφίστα- ται κίνδυνος αλλοίωσης της κατάστασής τους. Σε με- σεγγύηση υποβάλλονται και πράγματα ή έγγραφα που δεν κατασχέθηκαν, αλλά παραδόθηκαν στον ανακρι- τή (άρθρο259ΚΠΔ). Ηδιάταξηαυτή εφαρμόζεται τόσο στην κύρια ανάκριση όσο και στην προανάκριση και η ευχέρεια διορισμού μεσεγγυούχου παρέχεται κατ’ αναλογία και στο δικαστικό συμβούλιο. Ο μεσεγγυού-