Ο ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ

Ο ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ 30 «πολιτικής φιλοσοφίας», μιας δηλ. φιλοσοφίας του ορθώς πράττειν. Στην πραγμα- τικότητα ο Ηράκλειτος αναζήτησε και πρότεινε τον τύπο «ενός άλλου, νέου τύπου ανθρώπου», 84 «του ανθρώπου του μέτρου». 85 Τέλος, οίκοθεν νοείται ότι το παρόν κείμενο δεν διεκδικεί ούτε αυθεντία ούτε το αλάθητο ούτε την πλήρη κάλυψη του θέματος. Για την ακρίβεια ο τίτλος της εργα- σίας έπρεπε να είναι «απόπειρα προσέγγισης 86 στο όλο ζήτημα, το οποίο φυσικά παραμένει «ανοιχτό» και επιδεκτικό αντιλόγου. 87 84.  Απαλλαγμένου «της εμφύτου πάσιν ακρασίας...», (της έμφυτης τάσης για έλλειψη μέτρου), Ιάμβλιχος , «Περί Πυθαγορικού βίου», εκδόσεις Νέα Θέσις, 1997, 68, 993-994, αλλά και των λε- νιστικών φορτίσεων και προοπτικών. 85.  Βλ. σχετικά για τον άνθρωπο ως σημείου αναφοράς του Ηράκλειτου και Β. Μακρυπούλια «Ποιος είναι ακριβώς ο κόσμος...», σελ. 106. 86.  «Αγχιβασίην Ήράκλειτος», σύμφωνα με την υπ' αριθμ. 122 περικοπή, όπως καταγράφεται στο «Λεξικό» του Σούδα (αμφισβήτηση γράφει ο Ηράκλειτος). Βλ. σχετικά και Κ. Αξελού «Ο Ηράκλει- τος ...», σελ. 276 για την έννοια της προσέγγισης. Βλ., τέλος, «Λεξικό...» Ακαδημίας Αθηνών, σελ. 4. 87.  Πυρήνας ακόμη και όλων των κλασσικών θεωριών της διαδικασίας είναι η αναφορά στον στόχο της αλήθειας ή της αληθινής δικαιοσύνης. Τι είναι, όμως, αλήθεια; Υπάρχει η λογική αλήθεια, η μεταφυσική, η προσωρινή, κ.λπ. , όπως αναλυτικά σημειώνει ο Marcos Ortiz στο με- ξικάνικο «Espiral-Periodismo», βλ. στη διεύθυνση http/ /espiral-periodismo.com. /expresiones/ julio00/veracidad.htm Βλ. ακόμη και N. Luhmann «Legitimation...», σελ. 51. Τέλος, «οι αλήθειες είναι ψευδαισθήσεις..», λέει ο Nietzsche , («Περί αληθείας...», σελ. 29), και μάλιστα «με απατη- λή φύση». Ορθότερο είναι να γίνει δεκτό ότι στην υπό κρίση περίπτωση, (της προσέγγισης του Ηρακλείτου), ισχύει κατ΄ αναλογίαν, (Ξενοφάνους από Σέξτο Εμπειρικό, Προς Λογικούς Β, 326, παραλειπομένων των θεών), ότι «Και το μεν σαφές ού τις ανήρ γένετ’ουδέ τις έσται ει- δώς αμφί θεών τε και άσσα λέγω περί πάντων. Εί γάρ και τα μάλιστα τύχοι τετελεσμένον ει- πών, αυτός όμως ού οίδε ... δοκός δ’επί πάσι τέτυκται», (την αλήθεια και τα σχετικά για τους θεούς και όσα λέω για όλα κανείς άνθρωπος δεν την αντελήφθη, ούτε κανείς θα την γνωρί- σει, και αν ακόμη εξέφραζε την οριστική αλήθεια, πάλι δεν θα το ήξερε, γιατί για όλα μόνον εικασίες υπάρχουν).