ΤΑ ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΣΤΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

TΑ ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΣΤΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ 114 ματική αποτίμηση των παροχών σε είδος κατατείνουν στην άρση της υποκειμενι- κής εκτίμησης της φορολογητέας ύλης από τη φορολογική διοίκηση. Συνακόλουθα, προκειμένου να αποφευχθεί η αποδυνάμωση της κανονιστικής ισχύος του φορολογικού δικαίου από την αυθαίρετη ερμηνευτική προσέγγιση των οργάνων της φορολογικής διοίκησης, ο νομοθέτης προβαίνει σε μια περιοριστι- κή απαρίθμηση των περιπτώσεων που δεν συνιστούν εισόδημα σε είδος. Ειδικότε- ρα, κατά τα οριζόμενα στην παρ. 1 του άρθρο 14 του Ν 4172/2013, δεν αποτελούν παροχή σε είδος οι δαπάνες διαμονής και σίτισης που καταβάλλονται αποκλει- στικά για την επίτευξη των σκοπών της επιχειρηματικής δραστηριότητας, όταν η αξία των διατακτικών σίτισης μικρής αξίας δεν υπερβαίνει τα έξι ευρώ, δηλαδή αποτελούν παροχές ασήμαντης αξίας. Εξάλλου, από την πάγια νομολογιακή θέση των διοικητικών δικαστηρίων έχει γίνει δεκτό ότι δε συνιστούν εισοδήματα σε εί- δος οι παροχές που καταβάλλονται στον εργαζόμενο για «την κάλυψη των δαπα- νών στις οποίες υποβάλλεται για την εκτέλεση της υπηρεσίας του ή την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη διεξαγωγή της 406 ». Ανάλογες νομοθετικές ρυθμίσεις έχουν συμπεριληφθεί στην πλειοψηφία των χώρων του Ο.Ο.Σ.Α., στις οποίες προβλέπε- ται η υποβολή στον φόρο εισοδήματος των αμοιβών σε είδος 407 . II. Ο καθορισμός των παροχών σε είδος στον ΚΦΕ υπό το πρίσμα της τεκμαρτής μεθόδου Η υποβολή στον φόρο της απόλαυσης ενός αγαθού ή μιας υπηρεσίας είναι σύμ- φωνη με τη φορολόγηση, με βάση τη φοροδοτική ικανότητα η οποία απορρέει από το άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος, καθώς η αμοιβή σε είδος διαφοροποιεί τη φοροδοτική ικανότητα των φορολογουμένων 408 . Ωστόσο, υφίσταται μια αντι- κειμενική δυσχέρεια αποτίμησης της αξίας των παροχών σε είδος 409 , αφού οι κανό- νες με τους οποίους διαμορφώνεται, εν τέλει, η φορολογητέα αξία των παροχών σε είδος δεν πρέπει να δημιουργούν αμφισβητήσεις ως προς το κανονιστικό τους περιεχόμενο 410 . Στις διατάξεις του Ν. 4172/2013 διαφαίνεται μια νεωτερικότητα, με την έννοια ότι συμπεριλήφθηκαν αρκετές νέες ρυθμίσεις που συνάδουν με τα σύγ- χρονα φορολογικά συστήματα άλλων χώρων, απαλείφοντας την εξαντλητική πε- ριπτωσιολογία της προϊσχύουσας νομοθεσίας. Ωστόσο, δεν εκλείπουν και διατά- ξεις της προϊσχύουσας νομοθεσίας που δεν καταργήθηκαν στο νέο νομοθέτημα υποδηλώνοντας τη σημασία τους στη διαμόρφωση του φορολογικού συστήματος. 406. ΣτΕ 29/2014, (δημοσίευση NOMOS). 407. Γεωργακόπουλου Θ. - Πάσχου Π., Εισαγωγή στη Φορολογία, ό.π., σελ. 87. 408. Ν. Μπάρμπας, Φορολογία Εισοδήματος, Γ ΄ Έκδοση, όπ.π. σελ. 11. Η υποβολή στον φόρο των εισοδημάτων σε είδος συνάπτεται με τη θεωρία της οικονομικής επαύξησης που διατυπώ- θηκε αρχικά στην Αμερική και στην συνέχεια υιοθετήθηκε από πολλές χώρες τη Ευρώπης. 409. Θεόδωρου Γεωργακόπουλου – Παναγιώτη Πάσχου, Εισαγωγή στη Φορολογία, όπ.π., σελ. 87. 410. Iure Pontes Vieira, La valeur en droit fiscal et douanier, όπ.π., σελ. 17.