ΤΑ ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΣΤΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

ΤΑ ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΣΤΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ 115 Πιο συγκεκριμένα, ο νομοθέτης καθόρισε τις ειδικότερες περιπτώσεις που συνι- στούν εισόδημα σε είδος, προσδιορίζοντας ταυτόχρονα και τη μέθοδο του υπολο- γισμού τους, με προφανή σκοπό να αρθούν οι αντιφάσεις που υπονομεύουν την κανονιστική εμβέλεια του φορολογικού νόμου 411 . Ειδικότερα, στην παρ. 1 του άρ- θρου 13 του ΚΦΕ ορίζεται ότι αποτελεί φορολογητέο εισόδημα οποιαδήποτε πα- ροχή του εργοδότη που λαμβάνει ο εργαζόμενος, με την προϋπόθεση ότι υπερ- βαίνει συνολικά τα τριακόσια ευρώ ετησίως 412 . Με το εν λόγω άρθρο του ΚΦΕ συ- νάγεται ότι ο νομοθέτης αποσκοπεί στο να θέσει ένα ποσοτικό κριτήριο για την υπαγωγή στον φόρο, εξαιρώντας τις παροχές για μικροποσά ήσσονος σημασίας. Ωστόσο, πρέπει να επισημανθεί ότι με τον με τον όρο «οποιοδήποτε», ο νομοθέ- της αφήνει ευρεία περιθώρια ερμηνευτικής προσέγγισης του κανονιστικού περιε- χομένου του εν λόγω κανόνα φορολογικού δικαίου. Η απάλειψη της περιοριστι- κής απαρίθμησης οδηγεί αναπόδραστα στη διεύρυνση, σύμφωνα με τα κοινωνι- κοοικονομικά δεδομένα, του περιεχομένου της παρ. 1 του άρθρου 13 του ΚΦΕ, χω- ρίς κατ΄ ανάγκη να θίγεται ο κανόνας της βεβαιότητας του φόρου. Για παράδειγμα, στις προϊσχύουσες διατάξεις, σύμφωνα με τη γνωμοδότηση 12/2012 του Γ.Ν.Σ.Κ, στα εισοδήματα σε είδος συμπεριλαμβάνονταν η ωφέλεια από την παροχή εκ- πτώσεων σε αγαθά προς τους εργαζόμενους 413 .Η παραπάνω γνωμοδότηση υπο- δηλώνει την πολυσχιδία των περιπτώσεων που μπορούν να αποτελέσουν αντικεί- μενο του φόρου. Συμπεραίνει κανείς ότι καθίσταται αδύνατη η σαφής οριοθέτηση του κανονιστικού περιεχόμενου του εν λόγω κανόνα φορολογικού δικαίου, εξαι- τίας της μεγάλης περιπτωσιολογίας που εμπίπτει στο ρυθμιστικό περιεχόμενο της εν λόγω διάταξης. Από πλευράς ρυθμιστικού περιεχόμενου, ο νομοθέτης καθορίζει τα ποσοτικά όρια των παροχών σε είδος που υπόκειται στον φόρο, διευκρινίζοντας ότι η αξία των παροχών στον εργαζόμενο ή σε συγγενικά τους πρόσωπα δεν πρέπει να υπερβαί- νει τα τριακόσια ευρώ ετησίως. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο, περιχαρακώνει τα περιθώ- ρια ευρείας ερμηνευτικής προσέγγισης του προσδιορισμού της αξίας των παρο- χών σε είδος. Το κριτήριο με το οποίο διαμορφώνεται η βάση επιβολής του φόρου για τον υπολογισμό της φορολογητέας αξίας των παροχών σε είδος είναι η αγο- ραία αξία των αγαθών. Εκ πρώτης όψεως, το κριτήριο αυτό δεν φαίνεται να δη- μιουργεί ερμηνευτικά ζητήματα, όμως η αγοραία αξία καθίσταται μια ασαφής έν- νοια ,όταν δεν υπάρχουν συγκριτικά στοιχεία που αυτοδεσμεύουν την κρίση της φορολογικής διοίκησης, αφήνοντας περιθώρια υποκειμενικής εκτίμησης της βά- σης επιβολής του φόρου. 411. Ν. Μπάρμπας, Φορολογία Εισοδήματος, Γ ΄ Έκδοση, όπ.π. σελ. 8. 412. Η έννοια καθώς και το είδος των παροχών που εμπίπτουν στο ρυθμιστικό πεδίο του άρ- θρου 13 εξειδικεύονται στην υπουργική απόφαση ΠΟΛ 1219/6-10-2014. 413. ΓνωμΝΣΚ 140/2012 (δημοσίευση NOMOS). Με τη γνωμοδότηση αυτή το νομικό συμβούλιο του κράτους έκανε δεκτό ότι συνιστά εισόδημα η παροχή ηλεκτρικής ενέργειας με μειωμέ- νο τιμολόγιο στους εργαζόμενους και συνταξιούχους της Δ.Ε.Η.