ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ

94 ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ αναγνωριστικό της με ex tunc ενέργεια ήδη επελθούσης (απόλυτης και αυτο- δίκαιης) ακυρότητας. Κατά το ισχύον άρθρο 3 παρ. 1 εδ. α΄ του Ν 4356/2015 ο Εισαγγελέας μπορεί να ασκήσει αγωγή ακυρώσεως του αντίθετου στη δη- μόσια τάξη 217 συμφώνου συμβίωσης, η δε εκδοθείσα δικαστική απόφαση είναι αμετάκλητη διαπλαστική απόφαση με ex tunc ενέργεια (άρθρο 3 παρ. 3 εδ. α΄ Ν 4356/2015). Επομένως, ο Ν 4356/2015 ακολουθεί για την ανατροπή του συμφώνου με αγωγή από τον Εισαγγελέα κατά βάση τη ρύθμιση των ΑΚ 1372, 1376 ως προς τον τρόπο ανατροπής του άκυρου και ακυρώσιμου γάμου. Δέον όμως να πα- ρατηρηθεί ότι επί αγωγής ακυρώσεως συμφώνου συμβίωσης το σχετικό δι- καίωμα του αυτεπαγγέλτως ενεργούντος Εισαγγελέα προβλέπεται για την περίπτωση που το σύμφωνο αντίκειται στη δημόσια τάξη, και όχι επί ακυρό- τητας του συμφώνου για τους λόγους που προβλέπονται στο άρθρο 2 του Ν 4356/2015, ενώ στον γάμο, ο Εισαγγελέας μπορεί να επιληφθεί αυτεπαγγέλ- τως και να ασκήσει αγωγή αναγνώρισης της ανυπαρξίας ενός γάμου αντίθετου στη δημόσια τάξη 218 , αλλά και την αγωγή αναγνώρισης της ανυπαρξίας ενός γάμου ανυπόστατου [ΑΚ 1372 παρ. 2, 1367 σε συνδυασμό με επιχ. από την ΚΠολΔ 603 παρ. 2 και ΚΠολΔ 603 παρ. 1 (όπως ισχύουν μετά το άρθρο 1 άρθρο τέταρτο του N 4335/2015 - ΦΕΚ Α΄ 87/23.7.2015)] ή την αγωγή ακυρώσεως ενός άκυρου ή ακυρώσιμου γάμου [ΑΚ 1372 παρ. 1, 1374, 1375, 1378 αρ. 1, σε συνδυασμό με επιχ. από την ΚΠολΔ 604 παρ. 1 (όπως ισχύει μετά το άρθρο 1 άρθρο τέταρτο του N 4335/2015 - ΦΕΚ Α΄ 87/23.7.2015)]. Η διεύρυνση της νο- μιμοποίησης του Εισαγγελέα στον ανυπόστατο και άκυρο ή ακυρώσιμο γάμο δικαιολογείται εκ του ότι ο γάμος ως θεσμός ενδιαφέρει εντόνως το κοινωνι- κό σύνολο σε κάθε περίπτωση ελαττωματικότητάς του, ενώ το σύμφωνο συμ- βίωσης είναι μια «ιδιωτική υπόθεση» των συμβιούντων ως εκδήλωση της ιδιω- τικής τους αυτονομίας (ΑΚ 361, άρθρο 1 παρ. 1 του Ν 4356/2015), που καταρ- 217. Και εδώ το περιεχόμενο της δημόσιας τάξεως προσδιορίζεται εννοιολογικά με βάση τα όσα ειπώθηκαν στην προηγούμενη υποσημείωση. 218. Μέχρι το 2008 θα φαινόταν εύλογα εξωπραγματικό να υπάρξει εντός της με αυστηρά ήθη ελληνικής (και ιδίως της ελληνικής επαρχιακής) κοινωνίας γάμος αντίθετος στη δημόσια τάξη, δεδομένου ότι ο γάμος είναι νομοθετικά καταστρωμένος στο Σύνταγμα και στον Αστικό Κώδικα (Συντ. 21 παρ. 1, ΑΚ 1367 επ.) ως θεσμός υψηλού ηθικού, θρη- σκευτικού και κοινωνικού κύρους. Όμως, με την «εξέλιξη» (!!!) της κοινωνικής πραγ- ματικότητας και την τέλεση των δύο πολιτικών γάμων μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών (γυναικών και ανδρών) στην Τήλο, ανέκυψε, καθώς προαναφέραμε, το ζήτημα του ανυπόστατου γάμου λόγω αντιθέσεώς του στην ελληνική δημόσια τάξη και έτσι ορθά κηρύχθηκαν από το ΠΠρΡοδ ως ανυπόστατοι οι δυο αυτοί γάμοι· βλ. παραπάνω (§2 IV της παρούσης) την ανάπτυξή μας για τις ΠΠρΡοδ 114/2009, ΧρΙΔ 2009, σελ. 617 = Αρμ 63, σελ. 1687 (με παρατ. Σταμ. Κουμάνη ), (ανυπόστατος γάμος ομόφυλων γυναικών), ΠΠρΡοδ 115/2009, ΕφΑΔΠολΔ 2009, 690 = ΕΠολΔ 2010, 101 (όπου παρατ. Φ. Ευαγγελί- δου-Τσικρικά, σελ. 105) (ανυπόστατος γάμος ομόφυλων ανδρών).