Η ΠΟΙΝΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ

Η ποινική προστασία του μισθού 26 να από τα παραπάνω ποσά δεν έχει ως αποδέκτη το μισθωτό 32 . Στην πραγματικότητα, η προστασία των αποδοχών λαμβάνει χώρα στο στά- διο όπου απειλείται η επιβολή της ποινής στον εργοδότη, αφού μετά την επιβολή της ο μισθωτός μόνο με την προσφυγή στα πολιτικά δικα- στήρια μπορεί να επιδιώξει την ικανοποίησή του. Εφόσον το ύψος των καθυστερούμενων αποδοχών ξεπερνά τα όρια της (μετατραπείσας) ποι- νής, ο εξαναγκασμός του εργοδότη για την πληρωμή τους εκ των πραγ- μάτων εξασθενεί, χωρίς βεβαίως να παραγνωρίζεται η απαξία της ποι- νικής καταδίκης. Εκτός τούτου, η πάγια θέση της νομολογίας, σύμφωνα με την οποία η καθυστέρηση της καταβολής του μισθού δεν αποτελεί αδικοπραξία 33 , αποστερεί από το μισθωτό τη δυνατότητα να επιδιώξει την αποτελεσματική εκτέλεση της απόφασης με την οποία του επιδι- κάστηκαν οι οφειλόμενες αποδοχές μέσω της προσωποκράτησης του εργοδότη 34 . Στα παραπάνω θα πρέπει να προστεθεί και η εφαρμογή της ποινικής προστασίας μόνο στις μισθολογικές αξιώσεις του μισθωτού, η οποία περιορίζει σε σημαντικό βαθμό το προστατευτικό του πλαί- σιο, καθώς εξαιρεί όλες τις υπόλοιπες εργατικές αξιώσεις οι οποίες φέρουν αποζημιωτικό χαρακτήρα, έστω κι αν αποβλέπουν στην εξα- σφάλιση της διαβίωσης του μισθωτού. Το προστατευτικό πλαίσιο του νόμου περιορίζεται ακόμη περισσότερο με την εξαίρεση των μισθών υπερημερίας, που κι αυτοί εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό. Είναι χαρακτηριστικό πως το δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινο- τήτων, επιλαμβανόμενο επί της μη συμμόρφωσης της Ελλάδας με την οδηγία 987/8Θ/ΕΟΚ, έκρινε ότι ο ΑΝ 690/1945 είναι αναποτελεσματι- κός, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την αφερεγγυότητα του εργοδότη. Σύμφω- 32.  Έχει υποστηριχθεί, ως λύση, να αποδίδεται η χρηματική ποινή συμμέτρως στους εργαζόμενους, βλ. Ζερβομπεάκου, Προβληματισμοί γύρω από την ποινική προστασία του μισθού, ΕΕργ∆ 2014, 60, πρβλ . Γαρδίκα, Η ποινή εις χρήμα, ΠοινΧρ 1954,168: « Λυσιτελεστέρα είναι η ρύθμισις καθ’ ην αι χρημα- τικαί ποιναί και τα πρόστιμα περιέρχονται εις ειδικόν ταμείον εξ’ ου αποζη- μιούνται τα θύματα των εγκλημάτων, οσάκις το αφερέγγυον του δράστου του εγκλήματος καθιστά αδύνατον την αποζημίωσιν του θύματος ». 33.  Βλ. παρακάτω σελ. 103 επ. 34.  ΕφΠειρ 117/2003 ∆ΕΕ 2003, 1248.