ΔΙΚΑΙΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ

10 ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΠΙΝΑΚΑΣ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥ - ΑΡΘΡΑ 1, 4 σκοπός αυτός μπορεί να συναχθεί από πραγματικά περιστατικά συναφή με την ανέ- γερση της οικοδομής, όπως είναι η αγορά του οικοπέδου σε χρόνο που δεν αφίστα- ται πολύ από το χρόνο ανέγερσης της οικοδομής, από το μέγεθος αυτής, από την πώληση των διαμερισμάτων μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα από την ανέγερ- σή της, και μάλιστα σε αναλογία μεγάλη έναντι των διαμερισμάτων που παρέμειναν στον ιδιοκτήτη (ΣτΕ 2812/88, 2307/85 κ.ά.)». 4) ΣτΕ 670/2012 (σκ. 6, 7, 8) Δικαιώματα Εκτελέσεως Τελωνειακών Εργασιών (ΔΕΤΕ) - Συνιστούν εισόδημα. [Όμοιες: ΣτΕ 4623/2012, 1611/2013, 2016/2013, 2469/2013, 419/2013, 1883/2013, 4207/2014, 305/2014, 4/2014, 309/2014, 4207/2014, 2798/2014, 2801/2014, 3601/2015, 2298/2015, 3597/2015, 3595/2015, 3590/2015, 3585/2015, 3583/2015, 118/2016, 2506/2016, 2711/2016, 2806/2017 (σκ. 4, 5, 6)] 6. «Επειδή, κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων του Συντάγμα-τος και του Κώδικα Φορολογίας εισοδήματος, κάθε παροχή που καταβάλλεται στο μισθωτό, με οποιαδήποτε ονομασία (επιχορήγηση, αποζημίωση, επίδομα κ.λπ .) που, κατά το νόμο ή από τη φύση της προορίζεται να καλύψει δαπάνες στις οποίες αυτός υπο- βάλλεται για την εκτέλεση της υπηρεσίας που του έχει ανατεθεί ή την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη διεξαγωγή της δεν αποτελεί προσαύξηση μισθού και δεν υπο- βάλλεται σε φόρο εισοδήματος, έστω και αν από την παροχή αυτή ωφελείται έμ- μεσα ο μισθωτός (ΣτΕ 3150/1999 - 7λής κ.λπ. ). Και ναι μεν, από 1.1.1997 με το άρ- θρο 1 περ. 15 και 17 του Ν 2459/1997 καταργήθηκαν το δεύτερο εδάφιο της περ. α΄ της παρ. 4 του άρθρου 45 του Ν 2238/1994 και η ειδικότερη ρύθμιση της περ. η΄ του άρθρου 51 παρ. 9 του Ν 1882/1990, η κατάργηση όμως αυτή δεν συνεπάγε- ται από μόνη της τη φορολόγηση όλων αδιακρίτως των παροχών που καταβάλλο- νται στους μισθωτούς, δηλαδή και εκείνων που κατά το νόμο ή από τη φύση τους δεν αποτελούν εισόδημα κατά την έννοια του άρθρου 78 παρ. 1 του Συντ. και του άρθρου 4 παρ. 1 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, αλλά δίνονται για να καλύ- ψουν δαπάνες για την εκτέλεση της υπηρεσίας που τους έχει ανατεθεί ή για την κα- λύτερη διεξαγωγή της. Εξάλλου, ούτε η απαρίθμηση των περιπτώσεων παροχών, που αναφέρονται στα εδάφια της παρ. 4 του άρθρου 45 του Κώδικα Φορολογίας Ει- σοδήματος και οι οποίες, κατά ρητή διάταξη του νόμου, δεν θεωρούνται εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες και δεν υπόκεινται σε φόρο, είναι αποκλειστική, με την έν- νοια ότι η απαρίθμηση αυτή των μη θεωρουμένων ως εισόδημα παροχών δεν απο- κλείει το νομοθέτη την κρίση της φορολογικής αρχής και των διοικητικών δικαστη- ρίων ότι ορισμένη παροχή που καταβάλλεται στους μισθωτούς δεν αποτελεί κατά το νόμο ή από τη φύση της προσαύξηση μισθού, δηλαδή φορολογητέο εισόδημα του μισθωτού, αλλά καταβάλλεται για την εκτέλεση της υπηρεσίας ή την καλύτερη διεξαγωγή της (πρβλ. ΣτΕ 3150/1999 - 7λής κ.λπ .)».