ΔΙΚΑΙΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ

12 ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΠΙΝΑΚΑΣ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥ - ΑΡΘΡΑ 1, 4 στις οποίες αυτός υποβάλλεται για την εκτέλεση της υπηρεσίας που του έχει ανατε- θεί ή την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη διεξαγωγή της δεν αποτελεί προσαύξη- ση μισθού και δεν υποβάλλεται σε φόρο εισοδήματος, έστω και αν από την παροχή αυτή ωφελείται έμμεσα ο μισθωτός (ΣτΕ 3150/1999 - 7λής, 670/2012 7μ.). Και ναι μεν, από 1.1.1997 με το άρθρο 1 περ. 15 και 17 του Ν 2459/1997 καταργήθηκαν το δεύ- τερο εδάφιο της περ. α΄ της παρ. 4 του άρθρου 45 του Ν 2238/1994 και η ειδικότε- ρη ρύθμιση της περ. η΄ του άρθρου 51 παρ. 9 του Ν 1882/1990, η κατάργηση όμως αυτή δεν συνεπάγεται από μόνη της τη φορολόγηση όλων αδιακρίτως των παρο- χών που καταβάλλονται στους μισθωτούς, δηλαδή και εκείνων που κατά το νόμο ή από τη φύση τους δεν αποτελούν εισόδημα κατά την έννοια του άρθρου 78 παρ. 1 του Συντ. και του άρθρου 4 παρ. 1 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, αλλά δίνο- νται για να καλύψουν δαπάνες για την εκτέλεση της υπηρεσίας που τους έχει ανατε- θεί ή για την καλύτερη διεξαγωγή της. Εξάλλου, ούτε η απαρίθμηση των περιπτώσε- ων παροχών, που αναφέρονται στα εδάφια της παρ. 4 του άρθρου 45 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος και οι οποίες, κατά ρητή διάταξη του νόμου, δεν θεωρού- νται εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες και δεν υπόκεινται σε φόρο, είναι αποκλει- στική, με την έννοια ότι η απαρίθμηση αυτή των μη θεωρουμένων ως εισόδημα πα- ροχών δεν αποκλείει το νομοθέτη την κρίση της φορολογικής αρχής και των διοι- κητικών δικαστηρίων ότι ορισμένη παροχή που καταβάλλεται στους μισθωτούς δεν αποτελεί κατά το νόμο ή από τη φύση της προσαύξηση μισθού, δηλαδή φορολογη- τέο εισόδημα του μισθωτού, αλλά καταβάλλεται για την εκτέλεση της υπηρεσίας ή την καλύτερη διεξαγωγή της (πρβλ. ΣτΕ 3150/1999 - 7λής, 670/2012)». 8. «Eπειδή, σύμφωνα με τις διατάξεις που παρατίθενται στη σκέψη 6, συστήθηκαν ειδικοί λογαριασμοί των ΔΙΒΕΕΤ, οι οποίοι μεταγενεστέρως ενοποιήθηκαν. Οι λογα- ριασμοί αυτοί είχαν σκοπό την ενίσχυση, μεταξύ άλλων, των υπαλλήλων του Υπουρ- γείου Οικονομικών, προκειμένου να διαχειριστούν τον μεγάλο αριθμό των εκκρε- μών οικονομικών υποθέσεων που έχουν σχέση με τον έλεγχο και την είσπραξη των δημοσίων εσόδων, την εκκαθάριση και πληρωμή των δημοσίων δαπανών, την άμε- ση είσπραξη των δημοσίων εσόδων που διαφεύγουν λόγω αδυναμίας εγκαίρου ελέγχου των φορολογικών κ.λπ . υποθέσεων. Πλην όμως, κατά τις εν λόγω διατά- ξεις, η αποζημίωση αυτή δεν καταβάλλεται στους υπαλλήλους αυτούς για την κάλυ- ψη δαπανών στις οποίες αυτοί υποβάλλονται εξαιτίας της υπηρεσίας που τους έχει ανατεθεί. Συνεπώς, εν όψει των ανωτέρω, ο νομοθέτης θεμιτώς και στο πλαίσιο των ανωτέρω συνταγματικών διατάξεων, υπήγαγε με το άρθρο 10 παρ. 10 του ίδιου Ν 2459/1997, την αποζημίωση αυτή σε φορολόγηση. Και ναι μεν η φορολόγηση αυτή είναι αυτοτελής περιοριζόμενη μόνο στο 50% του ποσού και με συντελεστή 15%, πα- ρουσιάζεται από πλευράς συνταγματικότητας ιδιαιτέρως ευνοϊκή για τους δικαιού- χους, η έρευνα του ζητήματος αυτού, όμως, εν όψει των δεδομένων της παρούσης διαφοράς, εκφεύγει των ορίων της».