ΚΩΔΙΚΑΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

ΕΝΔΙΚΑ ΜΕΣΑ Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ 605 Αίτηση αναίρεσης Εισαγ. παρατ. 482 βουλεύματος, που εμφανώς είναι εσφαλμένο είτε υπέρ είτε σε βάρος του κατηγο- ρουμένου, ο εισαγγελέας (Αρείου Πάγου, εφετών και πρωτοδικών) έχει δικαίωμα, σύμφωνα με το άρθρο 483 ΚΠΔ ν’ ασκήσει αναίρεση υπέρ ή εις βάρος του κατηγο- ρουμένου για να διορθωθεί το καταφανές λάθος». Η εδώ παρουσιαζόμενη νομοθε- τική παρέμβαση επικρίθηκε έντονα από εκπροσώπους της επιστήμης του ποινικού μας δικονομικού δικαίου, ιδιαίτερα δε από τους Καρρά [Οι πρόσφατες επεμβάσεις στους Ποινικούς Κώδικες. Παρατηρήσεις στον Ν 1941/1991 ΠοινΧρ 1991,369 επ.], Δαλακούρα [Η πρόσφατη τροποποίηση των διατάξεων του ΚΠΔ: Λόγος και αντίλο- γος, ΠοινΧρ 1991,388 επ.], Δασκαλόπουλο [Ο Ν 1941/1991 και οι τροποποιήσεις του στον ΚΠΔ και ιδίως στην προδικασία, στην έκδοση της Ε.ΝΟ.Β.Ε. με θέμα: «Οι τρο- ποποιήσεις του ΠΚ και του ΚΠΔ με το Ν 1941/1991, 1992, σελ. 67 επ.], Καλφέλη [Οι δικονομικές τροποποιήσεις του Ν 1941/1991, στην παραπάνω έκδοση της Ε.ΝΟ.Β.Ε., σελ. 45 επ.], Μανωλεδάκη [Οι τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας με το Ν 1941/1991 - Εισαγωγικές σκέψεις στην παραπάνω έκ- δοση της Ε.ΝΟ.Β.Ε., σελ. 7 επ.], Μαργαρίτη [Παρατηρήσεις στην ΑΠ 992/1991 Υπερ 1992,1117 επ.] και Αναγνωστόπουλο [Η μεταρρύθμιση της ενδιάμεσης ποινικής δια- δικασίας, ΝοΒ 1991,319 επ.]. Ειδικότερα: Ο Καρράς [ό.π.] παρατηρεί: «Δραστικός περιορισμός των δικαιωμάτων τόσο του κα- τηγορουμένου, όσο και του πολιτικώς ενάγοντος, επέρχεται όσον αφορά τη δυνατό- τητα προσβολής των βουλευμάτων με αίτηση αναιρέσεως. Ειδικότερα ο κατηγορού- μενος δεν μπορεί να πλέον –με τη νέα διατύπωση του στοιχείου Α΄ της παρ. 1 του άρ- θρου 482 ΚΠΔ– να ζητήσει την αναίρεση του βουλεύματος που τον παραπέμπει στο ακροατήριο για κακούργημα. Η ανάγκη περιορισμού της προδικασίας, χάριν της τα- χύτερης εκδικάσεως των ποινικών υποθέσεων, ενόψει της επαρκούς κρίσεως του συμβουλίου εφετών, αφού πρόκειται απλώς για παραπομπή του κατηγορουμέ- νου, δεν παρέχει πειστική δικαιολόγηση της ρυθμίσεως αυτής, όπως υπολαμβάνει η Εισηγητική Έκθεση. Αντιθέτως η παραπομπή στο ακροατήριο για κακούργημα, δη- λαδή για ιδιαιτέρως σοβαρό έγκλημα, επιβάλλει την προσεκτική νομική εκτίμηση της κατηγορίας από κάθε πλευρά, ώστε να αποτρέπονται οι επιπόλαιες και αυθαίρετες παραπομπές με τις τόσο σοβαρές συνέπειές τους. Άλλωστε δεν είναι λίγες οι περι- πτώσεις αναιρέσεως των σχετικών παραπεμπτικών βουλευμάτων, γεγονός που απο- δεικνύει ότι οι αντίστοιχες κρίσεις των συμβουλίων εφετών δεν ήσαν νομικά άψο- γες. Περαιτέρω και ο πολιτικώς ενάγων αντίστοιχα δεν μπορεί πλέον –με τη νέα δια- τύπωση του στοιχείου Β΄ της παρ. 1 του άρθρου 482 ΚΠΔ– να ζητήσει την αναίρε- ση των βουλευμάτων που αποφαίνονται ότι δεν πρέπει να γίνει κατηγορία εναντίον του κατηγορουμένου για πλημμέλημα ή παύουν οριστικά ή κηρύσσουν απαράδε- κτη την ποινική δίωξη για πλημμέλημα. Είναι βεβαίως αληθές ότι εδώ έχουν προ- ηγηθεί κρίσεις των συμβουλίων πλημμελειοδικών και εφετών –όπως επισημαίνει η Εισηγητική Έκθεση– οι οποίες κρίνονται απολύτως επαρκείς. Ωστόσο, ενόψει του ότι αρκετά πλημμελήματα ενέχουν ιδιαίτερη εγκληματική απαξία (κλοπές, απάτες, υπε- ξαιρέσεις κ.λπ .), η αποστέρηση του δικαιώματος των αδικηθέντων από τα εγκλήμα- τα της αρμοδιότητας του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου πριν από την τελική κρίση για