ΚΩΔΙΚΑΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

ΕΝΔΙΚΑ ΜΕΣΑ Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ 607 Αίτηση αναίρεσης Εισαγ. παρατ. 482 νοδεύουν μια υποτιθέμενη εσφαλμένη νομικά παραπομπή κάποιου για κακούργημα έχουν ήδη επέλθει με μόνη την παραπομπή ή και ακόμη χειρότερα με τη διατήρηση της προσωρινής του κρατήσεως. Και για να εξειδικεύσω αυτό που τόνισα εισαγωγικά για την έννοια της ταχύρρυθμης απονομής της δικαιοσύνης, παραθέτω το μέρος της εισηγητικής εκθέσεως που αφορά αυτήν την τροποποίηση. Αυτή, λέει, έγινε «προκει- μένου να περιορισθεί η προδικασία, χάριν της ταχύτατης εκδικάσεως των ποινικών υποθέσεων». Έτσι, λοιπόν, εδώ παρατηρείται ότι ακριβώς χάριν της επιθυμητής προ- οπτικής για ταχεία απονομή της ποινικής δικαιοσύνης καταργήθηκε ένα δικαίωμα του κατηγορούμενου στην προδικασία των κακουργημάτων που εδώ και 40 χρόνια, δηλ. από της θέσεως σε ισχύ του ΚΠΔ διαρκώς υπήρχε. Και είναι γνωστό απ’ τη μέχρι τώ- ρα αρεοπαγιτική νομολογία ότι πολλές φορές αναιρέθηκαν βουλεύματα για εσφαλμέ- νη παραπομπή κάποιου. Παράλληλα, κρίνεται αμφίβολης ορθότητας και με τις παρα- πάνω ανάλογες σκέψεις και η συρρίκνωση στην προδικασία του δικαιώματος αναι- ρέσεως του πολιτικώς ενάγοντα που περιορίσθηκε πλέον μόνο στις περιπτώσεις των απαλλακτικών βουλευμάτων για πράξεις κακουργηματικού χαρακτήρα. Έτσι, ενόψει του ότι αρκετά πλημμελήματα ενέχουν ιδιαίτερη εγκληματική απαξία (κλοπές, απάτες, πλαστογραφίες, υπεξαιρέσεις κ.λπ. ) η αποστέρηση του δικαιώματος των αδικηθέντων απ’ τα εγκλήματα αυτά να προσφεύγουν και στον Άρειο Πάγο, πριν από την τελική κρίση για την ατιμωρησία των φερομένων ως δραστών (κυρίως των πλημμελημάτων αρμοδιότητας Τριμελούς Πλημμελειοδικείου) καθιστά τη διάταξη αυτή προβληματική ως προς το αναγκαίον της. Στις παραπάνω περιπτώσεις δραστικής μειώσεως των δι- καιωμάτων των διαδίκων στην προδικασία η μόνη προστασία αυτών που απομένει πλέον είναι η κατ’ άρθρο 483 ΚΠΔ δυνατότητα αναιρέσεως του βουλεύματος από τον αρμόδιο κατά τις διακρίσεις του άρθρου αυτού Εισαγγελέα και κατόπιν σχετικής αιτή- σεώς τους όπως συνηθίζεται στην πράξη.» Ο Καλφέλης [ό.π.] παρατηρεί: «Με τη νέα ρύθμιση δεν είναι πια δυνατό να ζητήσει ο κατηγορούμενος αναίρεση του βουλεύματος που τον παραπέμπει στο ακροατήριο για κακούργημα, ο δε πολιτικώς ενάγων να ζητήσει την αναίρεση βουλευμάτων που απο- φαίνονται ότι δεν πρέπει να γίνει κατηγορία εναντίον του κατηγορουμένου για πλημ- μέλημα ή παύουν οριστικά ή κηρύσσουν απαράδεκτη την ποινική δίωξη (πάλι) για πλημμέλημα. Η στέρηση του σχετικού δικαιώματος του κατηγορουμένου στηρίχθηκε αφενός στη διαπίστωση που εκτίθεται στην Εισηγητική Έκθεση ότι «τις περισσότερες φορές η αίτηση αναιρέσεως ασκείται μόνο για να καθυστερήσει η εκδίκαση της υπο- θέσεως ή για να συμπληρωθεί το ανώτατο όριο προσωρινής κρατήσεως και να αφε- θεί ελεύθερος ο κατηγορούμενος προ της δίκης» και αφετέρου στην ανάγκη «να πε- ριοριστεί, χάριν της ταχύτητας εκδικάσεως των ποινικών υποθέσεων, η διαγραφή δε- δομένου ότι πρόκειται απλώς για παραπομπή, για την οποία κρίνεται επαρκής η κρί- ση του Συμβουλίου Εφετών, που πάντοτε υπάρχει». Η στέρηση του αντίστοιχου δι- καιώματος του πολιτικώς ενάγοντος βασίσθηκε από τη μια στη σκέψη ότι «οι προ- ηγηθείσες κρίσεις των συμβουλίων πλημμελειοδικών και εφετών κρίνονται απολύ- τως επαρκείς για αυτού του είδους τα αξιόποινα αδικήματα» και από την άλλη στο γε- γονός πως «αν υπάρξει περίπτωση βουλεύματος είτε υπέρ είτε σε βάρος του κατηγο-