ΚΩΔΙΚΑΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

ΕΝΔΙΚΑ ΜΕΣΑ Εισαγ. παρατ. 482 ΕΝΔΙΚΑ ΜΕΣΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΜΑΤΩΝ 614 Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ Η με το άρθρο 18 του Ν 3346/2005 κατάργηση της προϋποθέσεως παραδεκτού των άρθρων 478 παρ. 2, 482 παρ. 2 και 508 ΚΠΔ κρίθηκε θετική από το σύνολο της θεω- ρίας [ Ζαχαριάδης , Οι δικονομικές διατάξεις του νομοσχεδίου «για την επιτάχυνση της διαδικασίας ενώπιον των πολιτικών και ποινικών δικαστηρίων και άλλες διατάξεις», ΠοινΔικ 2005,195 επ., Μαργαρίτης , ό.π., Σεβαστίδης , ό.π., σελ. 73 επ., Τσιρίδης , ό.π., σελ. 138 επ., Χαραλαμπάκης , Παρατηρήσεις στο νέο νομοσχέδιο για την απονομή της ποινικής δικαιοσύνης, ΠοινΧρ 2005,193 επ.]. Ενόψει της γενικότητας του χαρακτή- ρα του, προφανής είναι η χρησιμότητα μιας συνολικότερης παρουσιάσεως του σχε- τικού ζητήματος. Ειδικότερα: Ο κοινός νομοθέτης δεν κωλύεται να θεσπίζει προϋ- ποθέσεις και περιορισμούς στην άσκηση ενδίκου μέσου, αρκεί αυτοί και οι συνέ- πειες που επισύρει η παράβασή τους, να μην είναι υπέρμετροι σε σημείο ώστε να αναιρούν την ελεύθερη πρόσβαση στο δικαστήριο ή να αντιβαίνουν στην αρχή της αναλογικότητας, πράγμα που συμβαίνει όταν η προβλεπόμενη από το νόμο κύρω- ση είναι στη συγκεκριμένη περίπτωση δυσανάλογη προς την παράβαση της διατά- ξεως του νόμου. Σύμφωνα με τη νομολογία που διαμορφώθηκε επί του θέματος αυ- τού [ Ζαχαριάδης , Η κράτηση του αναιρεσείοντος ως προϋπόθεση του παραδεκτού της αιτήσεως αναιρέσεως και η αρχή της αναλογικότητας, ΠοινΔικ 2002,926 επ., Ίδιος , Αναλογικότητα και δίκαιη δίκη, Εισήγηση στο 9ο Πανελλήνιο Συνέδριο της ΕΕΠΔ, Αθήνα 24-26 Απριλίου 2005, Σαρμάς , Νομολογία του ΕΔΔΑ και της Επιτροπής, 1998, σελ. 204, ΕΔΔΑ, απόφαση Omar κατά Γαλλίας , 29.7.1998, no 43/1997/827/1033 – ΕΔΔΑ, απόφαση Guerin κατά Γαλλίας, 29.7.1998, no 51/1997/835/1041), το ΕΔΔΑ με σαφή τρόπο έκρινε ότι το δικαίωμα προσβάσεως στο δικαστήριο ως έκφανση του δικαιώματος προσφυγής σ’ αυτό, δεν είναι απόλυτο, αλλά μπορεί να υπόκειται σε περιορισμούς, οι οποίοι, όμως, δεν θα πρέπει να περιορίζουν την άσκηση του δι- καιώματος κατά τέτοιο τρόπο ώστε να θίγουν τον πυρήνα του, αλλά θα πρέπει αφε- νός να εξυπηρετούν κάποιον αναγνωριζόμενο από το νόμο σκοπό και αφετέρου να υφίσταται εύλογη αναλογία μεταξύ του επιλεγόμενου μέτρου και του διά αυτού επιδιωκόμενου σκοπού [ Τσιρίδης , ό.π., σελ. 141, αποφάσεις Omar κατά Γαλλίας και Guerin κατά Γαλλίας]. Η ελληνική επιστήμη [ Καρράς , Η αρχή της δικαστικής ακροάσε- ως στην ποινική δίκη, 1989, σελ. 179 επ., Ίδιος , Κριτική επισκόπηση της ποινικής δι- κονομικής νομολογίας της Ολομελείας του Αρείου Πάγου των ετών 2001 και 2002, ΠΛογ 2003,12 επ.· ακόμη: Αναγνωστόπουλος , Παρατηρήσεις στην ΑΠ Ολ 15/2001, ΠοινΧρ 2001,798 επ., Ίδιος, Αυτοπρόσωπη εμφάνιση και δικαστική ακρόαση του κα- τηγορουμένου (Με αφορμή τις ΑΠ Ολ 14, 15, 16/2001 και την απόφαση του ΕΔΔΑ στην υπόθεση Krombach κατά Γαλλίας της 13.2.2001), ΝοΒ 2002,491 επ., Ίδιος , Η παραβίαση του δικαιώματος δίκαιης δίκης - Προτάσεις θεραπείας, ΠοινΧρ 2004,5 επ., Αργυρόπουλος , Παρατηρήσεις στην ΑΠ 1920/2002, ΝοΒ 2002,462, Ζημιανίτης , Παρατηρήσεις στις αποφάσεις 14 και 16/2001, ΠοινΔικ 2001,833 επ., Μητσόπουλος , Παρατηρήσεις στην ΑΠ 15/2001, ΠοινΧρ 2002,207 επ., Μυλωνάς , Παρατηρήσεις στην ΑΠ 14/2001, ΠΛογ 2001,835 επ.] είχε ήδη επισημάνει την αντίθεση των άρθρων 478 παρ. 2, 482 παρ. 2 και 508 παρ. 1 ΚΠΔ προς το άρθρο 20 παρ. 1 Συντ. Η εκδήλωση ευπείθειας στις δικαιοδοτικές κρίσεις, που αποτελεί τη δικαιολογητική βάση τους, δεν