ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΕΓΛΗΜΑΤΟΣ

X της νέας χιλιετίας, εκθέτει όψεις της όπως παρουσιάζονται στην πολιτική και διοικητική επιστήμη. Αναλύει με εξαιρετική ευσυνειδησία και λεπτομέρεια τον προβληματισμό που έχει αναπτυχθεί για την αντιμετώπιση της εγκληματικό- τητας μέσα από το πρίσμα της “νέας διακυβέρνησης της ασφάλειας” των πολι- τών, και επικεντρώνει τη μελέτη της στην κοινοτική και ιδιωτική αστυνόμευση. Στη συνέχεια, παρουσιάζει τη διαμόρφωση της αντεγκληματικής πολιτι- κής μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Η συγγραφέας αναγνωρίζει τη σημα- σία που αποδίδεται από τη θεωρία και την πολιτική πρακτική στις τρομοκρα- τικές επιθέσεις του 2001, και παραθέτει τις πολιτικές ασφάλειας που αναπτύ- χθηκαν τόσο σε εθνικό, όσο και διεθνές επίπεδο. Ειδικότερα, περιγράφει με σα- φήνεια τις αντιτρομοκρατικές νομοθετικές πρωτοβουλίες στις ΗΠΑ, το νομι- κό καθεστώς της κράτησης αλλοδαπών υπόπτων στο Γκουαντάναμο, αλλά και την αντιτρομοκρατική νομοθεσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ελλάδα. Η συγγραφέας καταλήγει ότι τα τρομοκρατικά χτυπήματα της 11ης Σεπτεμβρί- ου 2001 στις ΗΠΑ επηρέασαν καθοριστικά την ευρεία εισαγωγή και εξάπλωση της σύγχρονης τεχνολογίας ελέγχου σε διεθνές επίπεδο και τις επεμβάσεις στην ιδιωτική σφαίρα των πολιτών. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η εμπειρική διερεύνηση από τη συγγραφέα των προ- αναφερθεισών εξελίξεων στην ελληνική πραγματικότητα, όσον αφορά τη σύγ- χρονη διακυβέρνηση και τον έλεγχο του εγκλήματος, δηλ. με ποιο τρόπο και από ποιους πραγματοποιείται. Η κα Μπακιρλή επιβεβαιώνει την “πολυεταιρικότητα” στην παραγωγή της δη- μόσιας ασφάλειας που υπάρχει σε άλλες χώρες και στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα διαπιστώνει ένα εξαιρετικά πολύπλοκο και “πλουραλιστικό” σχήμα αστυνόμευ- σης από τις ιδιωτικές επιχειρήσεις παροχής ασφάλειας (π.χ. “in-house security”, ασφάλεια “συμβολαιακού” τύπου) και τη συνεργασία τους με τα δημόσια σώ- ματα ασφάλειας στη χώρα μας. Παρόλα αυτά, η συγγραφέας υπογραμμίζει ότι στην Ελλάδα οι επίσημες διωκτικές αρχές της χώρας παραμένουν ακόμη οι βα- σικοί πρωταγωνιστές ελέγχου του εγκλήματος. Οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι φο- ρείς (ιδιωτικοί, κοινοτικοί) διαδραματίζουν συμπληρωματικό/επικουρικό ρόλο. Απτό παράδειγμα είναι η “κρατικοποίηση” της ιδιωτικής αστυνόμευσης, με τη μορφή εργολαβίας μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου φορέα, δηλ. η χρήση μελών δημόσιων σωμάτων ασφαλείας από ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι οποίες αναλαμ- βάνουν τον εξοπλισμό, τη μισθοδοσία, και την ασφάλισή τους. Οι περισσότερες μελέτες που αφορούν την αντιμετώπιση των σύγχρονων απειλών και της αύξησης της εγκληματικότητας για την προστασία των πολι- τών και την εσωτερική ασφάλεια των κρατών από την τρομοκρατία και το ορ- γανωμένο έγκλημα, ασκούν κριτική σ’ αυτή την αναδιοργάνωση του επίσημου κοινωνικού ελέγχου. Βασικό τους επιχείρημα είναι ότι ελλοχεύουν κίνδυνοι από