O ΑΝΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΗ

πάντοτε υπό την κριτική σκέπη των αναγνωστών, την γνώμη του, παίρ- νοντας θέση συντασσόμενος με κάποια από τις περισσότερες, όπου υπάρ- χουν, ερμηνείες των θεωρητικών και των συγγραφέων και χρησιμοποιώ- ντας αυτές ως βάθρο δόμησης της δικής του προσωπικής άποψης. Οφείλω θερμές ευχαριστίες στους Καθηγητές μου, και ειδικότερα αναφε- ρομένων, στον επιβλέποντα Καθηγητή μου, κ. Κατηφόρη Νικόλαο, καθώς και στον κ. Τσικρικά Δημήτριο, για την κατανόησή τους και την συνεχή έμπρακτη υποστήριξή τους, για την γνώση που μου προσέδωσαν και κυ- ρίως για την μέθοδο σκέψης και αυτενέργειας στην οποία με ώθησαν και χωρίς την οποία δεν θα μπορούσα να κατανοήσω πολλά νομικά ζητήματα και να εκφέρω τεκμηριωμένη γνώμη και άποψη. Στον κ. Τσικρικά ιδιαι- τέρως οφείλω επιπλέον ευχαριστίες και για την άμεση και πρόθυμη ανά- ληψη προλόγησης του παρόντος έργου. Τον ευχαριστώ θερμά γι’ αυτό. Ιδιαιτέρως αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω θερμές ευχαριστίες και προς τον εκδοτικό οίκο της Νομικής Βιβλιοθήκης και τους συνεργάτες του και ειδικά προς την κα Παπαδογάμβρου και την κα Πετροπούλου, για τις πολύτιμες συμβουλές τους, δίχως την επιμέλεια και φροντίδα των οποίων το παρόν έργο δεν θα ελάμβανε το φως της δημοσιότητας. Τέλος, δεν θα μπορούσα να παραβλέψω την ιδιαίτερη αναφορά και ειλι- κρινή ευχαριστία, κι από τη θέση αυτή, στον Καθηγητή μου, κ. Σταματό- πουλο Στέλιο, για την διαμόρφωση του εν γένει νομικού μου χαρακτήρα και την μύησή μου, ήδη κατά την άσκησή μου, στον κόσμο του αναιρετι- κού δικαίου, που τόσο απλόχερα μου δώρισε. Το παρόν πόνημα αφιερώνεται στους «δικούς μου ανθρώπους» για την πολλαπλή στήριξη, πίστη και ελπίδα που μου προσφέρουν καθημερινά όλα αυτά τα τελευταία, δύσκολα για εμένα, χρόνια, δίδοντάς μου κίνητρο και δύναμη να συνεχίζω, αλλά κυρίως και πρωτίστως την αφιερώνω στον Πατέρα μου, Ανδρέα, που πέρα από το όνομά του, μου χάρισε και μου μετέδωσε την ακόρεστη δίψα για μάθηση. Για όλα, λοιπόν, όσα πρόλαβε να μου μάθει και για όσα ακόμα ήθελε και δεν μπόρεσε, με το άγχος και την ελπίδα να ένιωθε λίγο υπερήφανος για εμένα και να χαμογελούσε χαϊδεύοντάς μου το κεφάλι, όπως συνήθιζε, του το αφιερώνω… Θεσσαλονίκη, Ιούλιος 2018 Ανδρέας Α. Παπαστάθης