O ΑΝΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΗ

22 Ο Aναιρετικός έλεγχος της Αρχής της Aναλογικότητας στην πολιτική δίκη διαγνώσει ότι τα πραγματικά περιστατικά δεν πληρούν το νομοτυπικό κα- νενός κ.δ. ή ότι δεν πληρούν το πραγματικό εκείνου του κ.δ., του οποίου η έννομη συνέπεια ταυτίζεται με το αίτημα ή ότι το αίτημα δεν συνιστά έννομη συνέπεια κανενός κ.δ, τότε θα απορρίψει την αγωγή ως νόμω αβάσιμη, δημιουργώντας δεδικασμένο, σύμφωνα με το άρθ. 322 παρ.1 εδαφ. β' ΚΠολΔ που αποκλείει την επάνοδο του ενάγοντος, υπό τους όρους πάντα του άρθ. 324 ΚΠολΔ. Τέλος, αν, λόγω ασαφούς έκθεσης των πραγματικών περιστατικών ή ασάφειας του αιτήματος, το δικαστήριο θα απορρίψει την αγωγή ως αόριστη, δημιουργώντας δεδικασμένο με βάση το άρθ. 322 παρ.1 εδαφ. β' ΚΠολΔ μόνο για το δικονομικό ζήτημα της αο- ριστίας της αγωγής, το οποίο με διόρθωσή του δίνει το δικαίωμα επανα- φοράς στον ενάγοντα με την ίδια ιστορική βάση και αίτημα, όμως πλέον ορισμένα. Πάντοτε, όμως, η έρευνα του νόμω βασίμου της αγωγής, όπως εμμέσως αναφέραμε και διευκρινίσαμε ανωτέρω, κινείται αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο σε ολόκληρο το εύρος του δικαιϊκού συστήματος. Τα ανωτέρω ισχύουν επί το πλείστον και στο εφετείο. Το εφετείο, λοιπόν, δικάζει-εξετάζει την αγωγή, όπως αυτή κατατέθηκε στον πρώτο βαθμό, δηλαδή αντικείμενο της κατ’ έφεση δίκης είναι η αγωγή 10 . Επίσης, κατά κρατούσα άποψη, με την άσκηση της έφεσης αναβιώνει η εκκρεμοδικία και συνεπώς το εφετείο, εφόσον προβάλλεται λόγος για εσφαλμένη εκτί- μηση των αποδείξεων, όπως σχεδόν πάντα συμβαίνει, θα ερευνήσει το νόμω βάσιμο της αγωγής και των ισχυρισμών που προσβάλλονται, με βάση το σύνολο του ισχύοντος δικαίου. Ενώπιον του ακυρωτικού δικαστηρίου του ΑΠ 11 , όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά και το αντικείμενο δίκης προσδιορίζεται διαφορετικά απ’ ότι στα πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια δικαστήρια της ουσίας. Η άσκηση της αναίρεσης δεν αναβιώνει την εκκρεμοδικία, καθώς ο ΑΠ ελέγχει μόνο την νομιμότητα και όχι την ουσία της προσβαλλομένης απόφασης, και όπως χαρακτηριστικά λέγεται και διδασκόμαστε από τα φοιτητικά προ- πτυχιακά μας ακόμα χρόνια, την πρώτη φορά που ακούμε και αναφέρου- με το ένδικο μέσο της αναίρεσης, «ο Άρειος Πάγος κρίνει την απόφαση και όχι την υπόθεση». Ελέγχει, δηλαδή, αν η απόφαση του ουσιαστικού δικαστηρίου που αναιρεσιβάλλεται εμπεριέχει κάποιο νομικό σφάλμα, το οποίο οφείλει πλέον να επικαλεστεί ο διάδικος-αναιρεσείων ως αναιρε- τική (νομική) πλημμέλεια, αντιστοιχώντας την σε κάποιον από τους ειδι- κά οριζόμενους αναιρετικούς λόγους. Γίνεται λοιπόν επίκληση νομικών 10. Σ’αυτό συνηγορεί και το άρθ. 525, 526 ΚΠολΔ. 11. Κονδύλης Δ. , ό.π., σελ. 984.