ΟΙ ΠΡΟΒΟΛΗ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΟΥΣΙΑΣ

119 VΙ. Βασιμότητα των προβαλλόμενων λόγων Α. Ιεράρχηση λόγων - ισχυρισμών Το δικόγραφο των πρόσθετων λόγων αποτελεί μαζί με το κύριο ένδικο μέσο μια ενότητα λόγων, η εξέταση των οποίων ιεραρχείται από το δικαστήριο με βάση τους συνήθεις γενικούς κανόνες,. Έτσι, π.χ., προηγείται η εξέταση των λόγων του παραδεκτού, έστω και αν αυτοί περιέχονται στο δικόγραφο των πρόσθετων λόγων. ∆εδομένο είναι, επίσης, το γεγονός ότι προηγείται η εξέταση των λόγων εξωτερικής νομιμότητας έναντι εκείνων της εσωτε- ρικής νομιμότητας. Εντούτοις, το δικαστήριο έχει πάντοτε την ευχέρεια να προτάξει της εξέτασης των λόγων ακύρωσης, που ανάγονται στην τυπική νομιμότητα της προσβαλλόμενης πράξης, την εξέταση λόγου που ανάγεται στην ουσιαστική νομιμότητα της πράξης αυτής, ιδίως όταν το τιθέμενο, με τον λόγο αυτό, ζήτημα έχει, ήδη, αντιμετωπισθεί από τη νομολογία, υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι δεν αμφισβητούνται από τα μέρη τα κρίσιμα, για την εφαρμογή του νόμου, πραγματικά περιστατικά 469 . Επομένως, προσβαλλόμενη πράξη, με την οποία έχει απορριφθεί αίτημα διοικουμένου, εκδίδεται κατά δέσμια αρμοδιότητα, εάν ο δικαστής, εν όψει και του μη αμφισβητούμενου πραγματικού της συγκεκριμένης υπόθεσης, κρίνει ότι από πλευράς εσωτερι- κής νομιμότητας βάλλεται αβάσιμα. ∆ηλαδή, ο νόμος δεν επιτρέπει την έκδο- ση πράξης με αξιούμενο περιεχόμενο, εφόσον δεν πρόκειται για περίπτωση ανυπόστατης πράξης και παρέλκει, ως αλυσιτελής, η εξέταση τυπικού λόγου, όπως είναι οι λόγοι αναρμοδιότητας, μη νόμιμης συγκρότησης, ή κακής σύν- θεσης του γνωμοδοτήσαντος συλλογικού οργάνου. Και τούτο, διότι η ακύρω- ση της πράξης για τον, ως άνω, τυπικό λόγο δεν καταλείπει στη διοίκηση, που οφείλει να κρίνει εκ νέου το εκκρεμές αίτημα, υπό το ισχύον, κατά τον χρόνο της ακυρωθείσας πράξης, νομικό και πραγματικό καθεστώς, καμία νομική ευ- χέρεια να εκδώσει νέα πράξη που θα ικανοποιεί το αίτημα του διοικουμένου. ∆ηλαδή, το διοικητικό όργανο, ακόμη και αν δεν είχε συντελεσθεί η προβαλ- λόμενη παραβίαση του ουσιώδους τύπου της διαδικασίας, όφειλε να εκδώσει την πράξη με το ίδιο ακριβώς περιεχόμενο 470 . 469.  ΣτΕ 2076/2000, ΣτΕ 1822/2001. 470.  ΣτΕ Ολ 530/2003.