ΟΙ ΠΡΟΒΟΛΗ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΟΥΣΙΑΣ

VΙ. Βασιμότητα των προβαλλόμενων λόγων 123 Η επιφύλαξη αφορά στη μεταφορά ζημίας που προέκυψε, μεν, από τα επαρκή και ακριβή βιβλία της εφεσίβλητης εταιρείας, πλην, όμως, η ζημία αυτή ανα- μορφώθηκε στη συνέχεια, με την προσθήκη λογιστικών διαφορών και επομέ- νως, η επιφύλαξη αφορούσε στο κύρος των δηλώσεων της αναιρεσίβλητης επιχείρησης των ετών που έχει προκύψει η ζημία, και ειδικότερα, της φύσης της ζημίας αυτής ως μεταφερτέας και συνακόλουθα του ύψους αυτής, ζήτη- μα το οποίο δεν μπορεί, κατά τα εκτεθέντα, να αποτελέσει αντικείμενο επιφύ- λαξης στη δήλωση του έτους στο οποίο επιχειρείται η μεταφορά ζημίας 477 . 2) Έκπτωση δαπανών Η εύρεση του καθαρού εισοδήματος των επιχειρήσεων γίνεται, λογιστικά, μετά την αφαίρεση από τα ακαθάριστα έσοδα των γενικών εξόδων διαχείρι- σης. Η φορολογική αρχή, καταρχήν, αναγνωρίζει ως δεδομένα τα όσα προκύ- πτουν από τα βιβλία και στοιχεία της επιχείρησης και αρνείται την έκπτωση ορισμένης δαπάνης, εφόσον α) δεν πραγματοποιήθηκε, β) δεν είναι παραγω- γική λόγω ελευθεριότητας ή αοριστίας των προσώπων, και γ) είναι αόριστα τα παραστατικά της. Αμφισβητώντας τα δεδομένα των ακριβώς και επαρκώς τηρούμενων βιβλίων και στοιχείων του φορολογουμένου, τα οποία υποχρε- ούται, καταρχήν, να αναγνωρίζει (βλ. άρθρο 30 παρ. 1 του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων, Π∆ 186/1992, Α’ 84), αρνείται την έκπτωση δαπάνης λόγω έλ- λειψης ορισμένης προϋπόθεσης, η εντεύθεν διαφορά περιορίζεται στη διά- γνωση της ύπαρξης ή μη της προϋπόθεσης αυτής. Σε περίπτωση δε που κρι- θεί, στο πλαίσιο της σχετικής δίκης, ότι συντρέχει η εν λόγω προϋπόθεση, το δικαστήριο οφείλει να αναγνωρίσει την έκπτωση της δαπάνης, χωρίς να κρί- νει επί των λοιπών τυχόν προϋποθέσεων που απαιτούνται, μεν, από τον νόμο για την έκπτωση, αλλά που δεν αποτέλεσαν αντικείμενο αμφισβήτησης κατά την οικεία φορολογική εγγραφή 478 . Αναλυτικότερα, προβλέπεται, μεταξύ άλλων, η έκπτωση από τα ακαθάριστα έσοδα των γενικών εξόδων διαχείρισης. Ως γενικά έξοδα διαχείρισης, κατά το άρθρο 31 παρ. 1 περ. α’ του Ν 2238/1994, νοούνται οι παραγωγικές γενι- κά δαπάνες της επιχείρησης, δηλαδή οι δαπάνες οι οποίες, ενόψει του σκο- πού για τον οποίο διατίθενται και των εκάστοτε ειδικών συνθηκών, συμβάλ- λουν, κατά βάση, στη διεύρυνση των εργασιών της επιχείρησης και στην αύξη- ση του εισοδήματός της, μη επιτρεπομένου στη φορολογική αρχή και τα διοι- κητικά δικαστήρια του ελέγχου της σκοπιμότητας ή του προσήκοντος μέτρου των δαπανών αυτών. Εξ άλλου, στην έννοια των γενικών εξόδων διαχείρισης εμπίπτουν κατά την ως άνω διάταξη, όχι μόνον οι δαπάνες που καταβάλλο- 477.  ΣτΕ 2100/2008. 478.  ΣτΕ 754/2012, ΣτΕ 1150/2012, ΣτΕ 2033/2012, πρβλ. ΣτΕ 1154/2004 επταμ., ΣτΕ 3450/2005, ΣτΕ 1729/2013.