ΟΙ ΠΡΟΒΟΛΗ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΟΥΣΙΑΣ

Η προβολή ισχυρισμών στις διαφορές ουσίας 124 νται, δυνάμει νόμιμης ή συμβατικής υποχρέωσης, αλλά και οι καταβαλλόμε- νες οικειοθελώς, εφ’ όσον είναι, κατά τα ανωτέρω, παραγωγικές 479 . Η φορολογική αρχή δεν αναγνώρισε προς έκπτωση τις δαπάνες από τον υπο- λογαριασμό «Αμοιβές ελεγκτών» των κεντρικών γραφείων, με την αιτιολογία ότι η υπηρεσία, για την οποία καταβλήθηκε το εν λόγω κονδύλιο, παρασχέ- θηκε στους μετόχους της ελεγχομένης και όχι στην αναιρεσίβλητη εταιρεία. Κρίθηκαν εκπεστέες οι αμοιβές των ελεγκτών, διότι επρόκειτο για παραγω- γική δαπάνη, αφού ο έλεγχος απέβλεπε στο συμφέρον της φορολογούμενης εταιρείας και όχι στη διασφάλιση των συμφερόντων των μετόχων της, δεδο- μένου ότι ο ελεγκτικός οίκος, όπως προκύπτει και από το αιτιολογικό των εκδοθέντων στοιχείων (τιμολογίων), προέβη σε διαχειριστικό έλεγχο των χρήσεων 1982 και 1983 της ελεγχομένης εταιρείας για λογαριασμό της φο- ρολογούμενης εταιρείας, προκειμένου να κριθεί αν ήταν συμφέρουσα η αγορά αυτής από τον όμιλο εταιρειών των μετόχων της. Το διοικητικό εφετείο, κα- θορίζοντας τη φορολογητέα ύλη, υποχρεούται να επιβάλει μία, τουλάχιστον, από τις κυρώσεις που προβλέπονται στο άρθρο 42 του Ν 820/1978, έστω και αν το ∆ημόσιο δεν έχει προβάλει σχετικό αίτημα. Οι κυρώσεις έχουν παρακο- λουθηματικό χαρακτήρα, σε σχέση με τον οφειλόμενο κύριο φόρο ή την οφει- λόμενη διαφορά κύριου φόρου. Αναιρετέα είναι η απόφαση ως προς τις επι- βληθείσες κυρώσεις και το πρόστιμο του άρθρου 31 παρ. 2 του Ν 820/1978. Οι κυρώσεις επιβάλλονται και στις υποθέσεις, στις οποίες η φορολογική υποχρέωση έχει γεννηθεί πριν από την έναρξη της ισχύος τους, εφόσον είναι ευμενέστερες από τις προβλεπόμενες κατά τον χρόνο γένεσης της φορολο- γικής υποχρέωσης. Η μη αναζήτηση από το προσωπικό υπολοίπου δανείου συνιστά επαύξηση μι- σθού, υποκείμενη σε εισφορές υπέρ ΙΚΑ. Ορθά δεν αναγνωρίσθηκαν προς έκ- πτωση τα οικεία κονδύλια, με την αιτιολογία ότι αυτά ισοδυναμούν με επαύ- ξηση του μισθού του προσωπικού της εταιρείας, υποκείμενη, μαζί με τις λοι- πές τακτικές αποδοχές του, σε εισφορές υπέρ του ΙΚΑ. ∆οθέντος, δε, ότι δεν πρόκειται για παροχές κοινωνικού χαρακτήρα και γενικότερα για παροχές μη υποκείμενες σε εισφορές, η μη καταβολή τους συνεπάγεται τη μη έκπτωση της σχετικής δαπάνης από τα ακαθάριστα έσοδα της εταιρείας. Περαιτέρω, η δαπάνη για διαφήμιση εκπίπτει από τα ακαθάριστα έσοδα, εφόσον αποδει- κνύεται η καταβολή του δημοτικού τέλους. Τα διοικητικά δικαστήρια δεν δύ- νανται να ακυρώσουν την πράξη για λόγους αναγόμενους στη νομιμότητα ή στην επάρκεια της αιτιολογίας της, αλλά οφείλουν να ερευνήσουν τα ίδια αν 479.  ΣτΕ 1150/2012, ΣτΕ 753/2012, ΣτΕ 1602/2011, ΣτΕ 3690/1997 επταμ., ΣτΕ 1602/2011, ΣτΕ 2552/2004, ΣτΕ 2552/2004, ΣτΕ 2421/2002, ΣτΕ 4119/1997 επταμ., ΣτΕ 943/1992, ΣτΕ 3735/1988, ΣτΕ 792/1988, ΣτΕ 2801/1986, ΣτΕ 2607/1984, ΣτΕ 3518/1983, ΣτΕ 2673/1983, ΣτΕ 1612/1983.