ΟΙ ΠΡΟΒΟΛΗ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΟΥΣΙΑΣ

VΙ. Βασιμότητα των προβαλλόμενων λόγων 125 συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την έκδοσή της. Το δικαστήριο έπρεπε να ερευνήσει αν το μη αναγνωρισθέν προς έκπτωση κονδύλιο αφορούσε ή όχι δι- αφημίσεις υποκείμενες σε δημοτικά τέλη και, σε καταφατική περίπτωση, εάν αποδεικνυόταν η καταβολή αυτών. Καταχώριση δαπάνης σε βιβλία ΚΒΣ για αγαθά ή υπηρεσίες που λήφθηκαν από εξωχώρια εταιρεία, με έδρα κράτος που έχει περιληφθεί σε λίστα μη συ- νεργαζόμενων κρατών, έγινε με βάση την ερμηνεία του άρθρου 31 παρ. 14 Ν 2238/1994, όπως προστέθηκε με την παρ. 9 άρθρου 5 Ν 3091/2002. Η μη ανα- γνώριση της δαπάνης αυτής με μοναδικό τυπικό κριτήριο την εθνικότητα της εταιρείας, από την οποία παρέχονται οι υπηρεσίες ή αγοράζονται τα αγαθά και το φορολογικό καθεστώς υπό το οποίο αυτό, τελεί συνιστά ευθεία παρά- βαση του άρθρου 4Σ. Κρίσιμος για την έκπτωση των δαπανών αυτών θα έπρε- πε να είναι ο αληθής και παραγωγικός τους χαρακτήρας. 3) Μη φορολογητέο εισόδημα Κατά την έννοια του άρ. 78, παρ. 1 και 2 Σ. και του άρ. 4, παρ. 1 και 45 ΚΦΕ, κάθε παροχή που καταβάλλεται στο μισθωτό, με οποιαδήποτε ονομασία (επιχορή- γηση, αποζημίωση, επίδομα κλπ.) που, κατά τον νόμο ή από τη φύση της προο- ρίζεται να καλύψει δαπάνες, στις οποίες αυτός υποβάλλεται για την εκτέλε- ση της υπηρεσίας που του έχει ανατεθεί, ή την ταχύτερη και αποτελεσματι- κότερη διεξαγωγή της, δεν αποτελεί προσαύξηση μισθού και δεν υποβάλλε- ται σε φόρο εισοδήματος, έστω και αν από την παροχή αυτή ωφελείται έμμε- σα ο μισθωτός. Και ναι μεν, από 1.1.1997 με το άρθρο 1 περ. 15 και 17 του Ν 2459/1997 καταργήθηκε το δεύτερο εδάφιο της περίπτωσης Α’ της παραγρά- φου 4 του άρθρου 45 του Ν 2238/1994 και η ειδικότερη ρύθμιση της περίπτω- σης η΄ του άρθρου 51 παρ. 9 του Ν 1882/1990, η κατάργηση όμως αυτή δεν συνεπάγεται από μόνη της τη φορολόγηση όλων αδιακρίτως των παροχών που καταβάλλονται στους μισθωτούς, δηλαδή και εκείνων που κατά τον νόμο ή από τη φύση τους δεν αποτελούν εισόδημα, κατά την έννοια του άρθρου 78 παρ. 1 του Συντάγματος και του άρθρου 4 παρ. 1 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, αλλά δίνονται για να καλύψουν δαπάνες για την εκτέλεση της υπηρεσίας που τους έχει ανατεθεί ή για την καλύτερη διεξαγωγή της. Εξάλ- λου, ούτε η απαρίθμηση των περιπτώσεων παροχών, που αναφέρονται στα εδάφια της παραγράφου 4 του άρθρου 45 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδή- ματος και οι οποίες, κατά ρητή διάταξη του νόμου, δεν θεωρούνται εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες και δεν υπόκεινται σε φόρο, είναι αποκλειστική, με την έννοια ότι η απαρίθμηση αυτή των, μη θεωρουμένων ως εισόδημα, παρο- χών δεν αποκλείει, κατά τον νομοθέτη, την κρίση της φορολογικής αρχής και των διοικητικών δικαστηρίων, ότι, δηλαδή, ορισμένη παροχή που καταβάλλε- ται στους μισθωτούς δεν αποτελεί κατά τον νόμο ή από τη φύση της προσαύ-