ΑΣΤΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ

1376 ΕΝΟΧΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ Άρθ. 822 ΕΝΟΧΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ρεί να αξιώσει την απόδοση του πράγματος, αν πρόκειται για ενοχή εις ολόκληρον (ΑΚ 489). Διαφορετικά ισχύει η ΑΚ 495 (βλ. Ράμμο ΕρμΑΚ 823 αρ. 23, Βαθρακοκοίλη ΕΡΝΟΜΑΚ άρθρο 827 αρ. 3, Καράκωστα , Αστ. Κώδ. Ειδ. Ενοχ. άρθρο 827 αρ. 10). Ο θεματοφύλακας οφείλει να αποδώσει το κινητό πράγμα και ό,τι αυτό παρήγαγε σε εκείνον από τον οποίο το παρέλαβε προς φύλαξη (βλ. ΕφΠατρ 347/88 ό.π.). Αν βρίσκε- ται σε υπαίτια διαρκή αδυναμία είναι υποχρεωμένος να ανορθώσει τη ζημία (βλ. ΑΠ 232/82 ΕΕΝ 30,133, ΕφΑθ 2200/80 Αρμ 35,375). Υπαίτια διαρκή αδυναμία αποτελεί και η αλλοίωσή του από υπαίτια πράξη του θεματοφύλακα με τέτοιο τρόπο ώστε να μετα- βάλλεται αυτό σε νέο είδος (βλ. ΑΠ 232/82 ό.π., ΕφΑθ 2200/80 ό.π.). Αν δεν είναι σε θέ- ση να παραδώσει αυτούσιο το πράγμα έχει υποχρέωση αποζημίωσης καταβάλλοντας την αξία του. Δεν αποκλείεται να καταβάλει στον παρακαταθέτη αποζημίωση και για κάθε άλλη ζημία που ενδεχομένως ο τελευταίος υπέστη (βλ. ΕφΑθ 7082/2006 ΕλλΔνη 2007,1131). Αν αρνηθεί να αποδώσει το πράγμα διαπράττει υπεξαίρεση και ευθύνε- ται σύμφωνα με τις ΑΚ 914, 992 σε αποζημίωση (βλ. ΕφΘεσ 2018/2008 Αρμ 2009,224, ΕφΑθ 8069/86 ΕλλΔνη 28,861). Ευθύνη φέρει και ο προστήσας τον υπεξαιρέτη, εφό- σον ο προστηθείς κατά την εκτέλεση της άδικης πράξης τελούσε νομικώς υπό τις οδη- γίες και εντολές του προστήσαντος (βλ. ΕφΘεσ 2018/2008 ό.π.). Αμοιβή. Οφείλεται στον θεματοφύλακα αν συμφωνήθηκε (βλ. ΕφΑθ 7297/2001 ΑρχΝ 2003,77). Αν συμφωνηθεί τέτοια η σύμβαση παρακαταθήκης μετατρέπεται σε αμφοτεροβαρή (βλ. ΠΠρΑθ 7642/95 Αρμ 1997,39, ΕφΘεσ 133/90 Αρμ 45,33). Αν συ- νάγεται από τις περιστάσεις. Τέτοιες η διάρκεια της φύλαξης, η επαγγελματική ιδιό- τητα του θεματοφύλακα, η καταβληθείσα εξιδιασμένη προσπάθεια φύλαξης κ.λπ . (βλ. Ράμμο ό.π. αρ. 20. ΑΠ 1025/76 ΝοΒ 25,373). Μπορεί να συνίσταται σε χρήματα ή άλ- λα πράγματα. Δικαίωμα επίσχεσης του θεματοφύλακα προκειμένου να εξασφαλίσει την αμοιβή του (βλ. Γεωργιάδη/Σταθόπουλο ό.π. αρ. 29). Παρακαταθήκη με δικαίωμα λήψης αμοιβής από τον παρακαταθέτη και όχι τον θεματοφύλακα δεν νοείται (βλ. ΕφΘεσ 2504/97 Αρμ 1998,1473). Δικονομικά. Ο παρακαταθέτης ζητώντας την απόδοση αρκεί να επικαλεσθεί την κα- τάρτιση της σύμβασης (βλ. ΑΠ 638/97 ΕλλΔνη 1998,124). Δεν απαιτείται να εκτίθενται σ’ αυτήν τα στοιχεία που καθιστούν τον παρακαταθέτη κύριο των παρακατατεθέντων. Ούτε να προσδιορίζεται ο χρόνος κατά τον οποίο τα εν λόγω πράγματα περιήλθαν σ’ αυτόν (βλ. ΑΠ 874/96 ΕλλΔνη 1997,839). Ο προσδιορισμός της καθ’ ύλην αρμοδιότη- τας από την αξία του πράγματος (βλ. ΠΠρΙωαν 6/85 ΕλλΔνη 1985/757). Οι ίδιες γενι- κές διατάξεις εφαρμόζονται και για τον καθορισμό του κατά τόπον αρμόδιου δικαστη- ρίου (βλ. ΠΠρΙωαν 6/85 ό.π.). Έχει την ευχέρεια να ασκήσει την αγωγή του σύμφω- να με την ΚΠολΔ 33. Σε υπεξαίρεση το δικαστήριο καθορίζεται από την ΚΠολΔ 35 (βλ. ΠΠρΙωαν 6/85 ό.π.). Σε αγωγή για αποζημίωση ο παρακαταθέτης πρέπει να επικαλε- σθεί και αποδείξει τη σύμβαση παρακαταθήκης και την αξία του πράγματος. Όχι και την υπαιτιότητα θεματοφύλακα για αδυναμία του προς αυτούσια απόδοση του πράγ- ματος (βλ. ΕφΑθ 7082/2006 ό.π.). Ο τελευταίος για να απαλλαγεί πρέπει να αποδείξει ότι συντρέχει περίπτωση εφαρμογής της ΑΚ 336 (βλ. ΕφΑθ 7082/2006 ό.π.). 6 7