ΑΣΤΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ

277 ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ Δικαιοπραξίες Άρθ. 158 158 Τύπος δικαιοπραξίας. – Η τήρηση τύπου για τη δικαιοπραξία απαιτείται μόνο όπου το ορίζει ο νόμος. Βιβλιογραφία-Αρθρογραφία: – Καλλιμόπουλου Γ. : Ζητήματα δικαιοπρακτικού τύπου, ΝοΒ 31,1304. – Καλλινίκου Δ. : Φωτογραφίες - Έγγραφος τύπος - Άρθρο 281 ΑΚ, [παρατ. στην ΠΠρΑθ 5881/2010], ΧρΙΔ 2011,380. – Κατρά Ι. : [Εικονικότητα τιμή- ματος πώλησης], σχολ. στην ΑΠ 1517/2009, ΕλλΔνη 2012,412. – Ιδίου : [Τύπος σύμ- βασης πώλησης ακινήτου], σχολ. στην ΕφΑθ 774/2010, ΕλλΔνη 2012,569. – Μπόσδα Δ.: Τύπος των δικαιοπραξιών, ΕλλΔνη 24,186. – Ψυχομάνη Σ.: Περί του εγγράφου τύ- που της σύμβασης εμπορικής αντιπροσωπείας, Αρμ 2003,1382. Σχετικές διατάξεις: 166, 217 ΑΚ . Γενικά. Με τη διάταξη αυτή, ο ΑΚ καθιερώνει ως κανόνα το άτυπο των δικαιοπραξι- ών . Κατ’ εξαίρεση, ο νόμος σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτεί την τήρηση τύπου (ΑΚ 158). Με τη ρύθμιση αυτή ισχύει η αρχή της αυτονομίας της βούλησης του προσώ- που. Με την ειδικότερη εκδήλωση ότι σε περίπτωση αμφιβολίας και η άτυπη δικαιο- πραξία είναι έγκυρη (βλ. ΕφΠειρ 265/79 ΑρχΝ 33,580). Άτυπες είναι κατά κανόνα και οι οιονεί δικαιοπραξίες (βλ. Καράκωστα Αστ. Κώδ. τομ. Β αρ. 406). Σκοπός του τύ- που η προστασία των μερών από απερίσκεπτες και βιαστικές αποφάσεις. Η απόδειξη της σύναψης και του περιεχομένου της δικαιοπραξίας (βλ. Σημαντήρα ΓενΑρχ αρ. 666, Καράκωστα Αστ. Κώδ. τομ. Β΄ αρ. 407). Διακρίσεις του τύπου: Συστατικός τύπος. Αποτελεί προϋπόθεση για την ισχύ της δικαιοπραξίας. Η έλλειψή του έχει ως συνέπεια την ακυρότητα της δικαιοπραξίας (ΑΚ 159 παρ. 1), ή και την ανυ- παρξία της (ΑΚ 1372). Η ακυρότητα της δικαιοπραξίας λαμβάνεται υπόψη και αυτε- παγγέλτως (βλ. ΕφΑθ 316/94 ΕλλΔνη 36,711, ΕφΑθ 8341/91 ΕλλΔνη 33,875, ΜΠρΑθ 18/95 ΑρχΝ 46,141, ΠΠρΘεσ 1280/77 Αρμ 1978,757). Ο συστατικός τύπος μπορεί να είναι νόμιμος ή εκούσιος. Νόμιμος ο τύπος που επιβάλλεται από το νόμο (ΑΚ 159 παρ. 1), εκούσιος ο καθοριζόμενος με συμφωνία των μερών (ΑΚ 159 παρ. 2). Όταν τα μέρη συμφώνησαν την τήρηση του τύπου για άτυπη δικαιοπραξία, το βάρος της απόδειξης για τη συμφωνία αυτή φέρει ο διάδικος που ισχυρίζεται τούτο. Περιεχόμενο της δικαιοπραξίας. Στον συστατικό τύπο πρέπει να υποβληθεί ολόκλη- ρο το περιεχόμενο της δικαιοπραξίας (βλ. ΕφΘεσ 1022/88 Αρμ 42,970). Απαιτείται και για τις μη αυτοτελείς πρόσθετες συμφωνίες (βλ. ΑΠ 91/79 ΝοΒ 27,1083). Για τους πα- ρεπόμενους ή συμπληρωματικούς όρους (βλ. ΕφΘεσ 3491/90 Αρμ 45,12, ΕφΠατρ 715/86 ΑχΝομ 1987,457, ΕφΑθ 3393/86 Αρμ 41,114, ΕφΑθ 9191/86 Αρμ 41,397, ΕφΑθ 10253/86 ΝοΒ 35,552). Υποβάλλονται επίσης σε τύπο και οι τροποποιήσεις (βλ. ΑΠ 432/97 ΝοΒ 1998,340, ΑΠ 406/76 ΝοΒ 1976,937, ΕφΑθ 8528/2005 Αρμ 2007,212, ΕφΑθ 316/94 ΕλλΔνη 1995,711, ΜΠρΑθ 18/95 ΑρχΝ 1995,141). Όχι όμως οι όροι με τους οποίους επέρχεται απαλλαγή ή περιορισμός υποχρεώσεων (βλ. ΕφΑθ 9191/86 Αρμ 41,397). Ανίσχυροι οι όροι που δεν συμπεριλήφθηκαν στον έγγραφο τύπο. Δεν 1 2 3