ΤΟ ΝΕΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΑΝΩΝΥΜΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ

Εισαγωγικές παρατηρήσεις 11 ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ μιαία υποβαθμίζεται, όσο διευρύνονται οι δυνατότητες καταστατικής διαμόρφωσης των εταιρικών σχέσεων, που ο ίδιος ο νόμος παρέχει 19 . Έτσι π.χ. το ζήτημα αν η ΑΕ μπορούσε να είναι αορίστου χρόνου (δυνατό κατά μειοψηφούσα γνώμη 20 ) δεν αποτελεί πλέον ερμηνευτικό πρόβλη- μα, απότηστιγμήπουμιατέτοιαδιαμόρφωσηπροβλέφθηκεπλέον ρητά από το νόμο (άρθρο 8). Επίσης ο νέος νόμος έδωσε αποφασιστική ώθη- ση στη συμβατική διαμόρφωση της ΑΕ, επιτρέποντας σε κάποιο βαθμό την έκδοση υβριδικών τίτλων (άρθρο 33), διευρύνοντας τις επιτρεπό- μενες κατηγορίες των ομολογιών (άρθρα 59 § 1 και 60), επεκτείνοντας την καταστατική δυνατότητα ομοφωνίας στη ΓΣ για όλα τα θέματα (άρ- θρο 132 § 3), κ.λπ . 8. Ο νέος νόμος δεν περιέλαβε δίκαιο των ομίλων, μολονότι σε πολλά σημεία του ρυθμίζονται οι σχέσεις ελέγχουσας και ελεγχόμενης εται- ρίας, ιδιαίτερα μητρικής και θυγατρικής, π.χ. στις συναλλαγές με συν- δεδεμένα μέρη (related party transactions) ή στην παροχή πιστώσεων από τη θυγατρική για απόκτηση μετοχών της μητρικής της (financial assistance).Μιασημαντικήόψη του δικαίου των ομίλων είναι οι ενοποι- ημένες χρηματοοικονομικές καταστάσεις, οι οποίες όμως ρυθμίζονται πλέον αλλού (βλ. άρθρα 31 επ. Ν 4308/2014), στο νέο νόμο όμως (άρ- θρα 153, 154 και 156) περιλαμβάνονται οι ενοποιημένες ετήσιες εκθέ- σεις. Κατά την εκπόνηση του νομοσχεδίου είχε εξετασθεί η ιδέα να ανα- γνωριστεί το «συμφέρον του ομίλου», ως λόγος περιορισμού της ευθύ- διαμορφώσεις της ανώνυμης εταιρίας, ∆ΕΕ 2004, 371, τον ίδιο, ∆υνατές καταστατι- κές διαμορφώσεις της ανώνυμης εταιρίας μετά το Ν 3604/2007, ΕπισκΕ∆ 2008, 317, Χατζημιχαήλ, Η διαμόρφωση της καταστατικής ελευθερίας στην ΑΕ απόρροια της τάσης για μεγαλύτερη ρυθμιστική ευκαμψία, εις: Μαρίνου (επιμ.), Η ΑΕ μεταξύ εται- ρικού και πτωχευτικού δικαίου και δικαίου κεφαλαιαγοράς, σ. 143. 19.  Βλ. και Περάκη, Το νέο δίκαιο της ΑΕ, 4η έκδ., 2016, σ. 50, για το ζήτημα της «μικρής ΑΕ εκ του καταστατικού». 20.  Βλ. π.χ. Παμπούκη, ∆ίκαιο ΑΕ, τεύχος α’, 1991, σ. 134, Αντωνόπουλο, ∆ίκαιο ΑΕ και επε, 2012, σ. 48, Μάρκου, Βασικές αρχές & γενικές διατάξεις της ΑΕ, 2017, σ. 406. Κα- τά την κρατήσασα όμως άποψη, η ΑΕ είναι ορισμένου χρόνου. Βλ. π.χ. Αλεξανδρίδου, ∆ίκαιο εμπορικών εταιριών, 2016, σ. 239, Βαρελά, ∆ικΑΕ 2020, υπό 2, αρ. 7, Γεωργα- κόπουλο, Το δίκαιον των εταιρειών, ΙΙ, 1972, σ. 140, Μήτσου, εις Αντωνόπουλου/ Μού- ζουλα, Ανώνυμες εταιρίες, 2013, υπό 2, αρ. 18, Ν. Ρόκα, Εμπορικές εταιρίες, 2018, σ. 229. Βλ. και παρακάτω ΙΙ ∆β.