ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ

Νόμιμοι λόγοι ευθύνης - Παράβασηυποχρεώσεωνσχετικάμετησυναίνεσητουενημερωμένουασθενούς 75 medizinische Grundaufklärung (2015). Schwab, σε Münchener Kommentar BGB, § 1901a, 7. Aufl. (2017). Spickhof, Patientenbriefe und Patientenautonomie am Ende des Lebens, σε Müller / Goran, Willensbestimmung zwischen Recht und Psychiatrie (2005), 51 επ. Uhlenbruck , Die Stellvertretung in Gesunheitsangelegenheiten - Zu einem wichtigen, aber verkannten Rechtsinstitut in Deutschland, Festschrift für E. Deutsch zum 70. Geburtstag (1999), 849 επ. Uhlenbruck , Selbstbestimmtes Sterben durch Patienten-Testament und Stellvertretung in Gesundheitsangelegenheiten (1998). Visseaux , Devoir d’information au patient et responsabilité médicale (2012). Wölk, Der Minderjährige Patient in den ärztlichen Behandlung, MedR 2001, 80 επ. I. Γενικά για τη συναίνεση και την ενημέρωση του ασθενούς Η υποχρέωση του γιατρού να μην διενεργεί ιατρικές πράξεις χωρίς τη συ- ναίνεση του ασθενούς, καθώς και η υποχρέωσή του να παρέχει στον ασθε- νή πληροφορίες αφενός για τη γενική κατάσταση της υγείας του, αφετέ- ρου για τη φύση, το σκοπό και τους κινδύνους επικείμενης ιατρικής πρά- ξης (υποχρέωση ενημέρωσης του ασθενούς) αποτυπώνονται στην Ευρωπαϊ- κή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα ∆ικαιώματα και τη Βιοϊατρική (Σύμβαση Οβιέ- δο του 1997), που ισχύει στην Ελλάδα υπερισχύοντας του κοινού δικαίου (Ν 2619/1998), στα άρθρα 5-10. Ειδικότερα, σύμφωνα με το άρθρ. 5 § 1: «Επέμβα- ση σε θέματα υγείας μπορεί να υπάρξει μόνον αφού το ενδιαφερόμενο πρόσω- πο δώσει την ελεύθερη συναίνεσή του, κατόπιν προηγούμενης σχετικής ενη- μέρωσής του». § 2: «Το πρόσωπο αυτό θα ενημερώνεται εκ των προτέρων κα- ταλλήλως ως προς το σκοπό και τη φύση της επέμβασης, καθώς και ως προς τα επακόλουθα και κινδύνους που αυτή συνεπάγεται.» . Γενικότερη αναφορά υπάρχει στο άρθρο 10 §§ 1 και 2: « Όλοι έχουν το δικαίωμα σεβασμού της προσωπικής τους ζωής σε σχέση με την πληροφόρηση για την κατάσταση της υγείας τους. – Όλοι δικαιούνται να λαμβάνουν γνώση κάθε πληροφορίας σχε- τικής με την κατάσταση της υγείας τους. Θα είναι σεβαστές, ωστόσο, οι επι- θυμίες των ατόμων που επιλέγουν να μην ενημερώνονται σχετικά». Εξάλλου, αναφορά στην αναγκαία συναίνεση και ενημέρωση προϋπήρχε στο άρθρ. 47 Ν 2071/1992, που αφορούσε τους νοσοκομειακούς ασθενείς (§ 3: « Ο ασθενής έχει το δικαίωμα να συγκατατεθεί ή να αρνηθεί κάθε διαγνωστική ή θεραπευ- τική πράξη που πρόκειται να διενεργηθεί σε αυτόν.». § 4: « Ο ασθενής δικαιού- ται να ζητήσει να πληροφορηθεί ό,τι αφορά στην κατάστασή του... Η πληροφό- ρηση του ασθενούς πρέπει να του επιτρέπει να σχηματίσει πλήρη εικόνα... της καταστάσεώς του και να λαμβάνει αποφάσεις ο ίδιος ή να μετέχει στη λήψη αποφάσεων που είναι δυνατόν να προδικάσουν τη μετέπειτα ζωή του» ) 118 . 118.  Tην υποχρέωση του γιατρού να μην ενεργεί χωρίς τη συναίνεση του ασθενούς, και χωρίς προηγούμενη ενημέρωσή του προβλέπουν πολλά κείμενα που περιέχουν κανόνες ιατρικής δεοντολογίας, όπως, η «Παγκόσμια ∆ιακήρυξη για τη Βιοηθική