ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ

Νόμιμοι λόγοι ευθύνης - Παράβασηυποχρεώσεωνσχετικάμετησυναίνεσητουενημερωμένουασθενούς 79 μική θεμελίωση τις ελλείψεις της συναίνεσης. Άλλωστε, υπάρχουν και πολ- λές αποφάσεις όπου παραλείπεται οποιαδήποτε αναφορά στη συναίνεση του ασθενούς, ενώ στην αγωγή αναλύεται εκτενώς ο σχετικός ισχυρισμός. Τέ- λος, δεν λείπουν δικαστικές κρίσεις που απηχούν ελλιπή κατανόηση των αρ- χών του informed consent και της θεμελίωσής του στον αυτοκαθορισμό του προσώπου, λ.χ. με παραδοχές όπως ότι « δεν συμβαδίζει με τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής ένας νοήμων ασθενής, όσο κι αν είναι αρνητικός με τα νοσοκομεία, να γνωρίζει ότι κινδυνεύει η ζωή του και παράλληλα να δηλώ- νει κατηγορηματικά ότι δεν επιθυμεί να παραμείνει και να υποβληθεί σε εξε- τάσεις …» ή ότι η άρνηση συναίνεσης από τον έχοντα πλήρη συνείδηση ασθενή μπορεί να παρακαμφθεί, με βάση τον ΚΙ∆, ενόψει κατεπείγουσας ανάγκης ια- τρικής φροντίδας 124 . Η θεμελίωση στον αυτοκαθορισμό επιβάλλει, βέβαια, τα θέματα της συναίνεσης να κρίνονται με βάση το συγκεκριμένο ασθενή και όχι την «κοινή λογική» και, όπως αναλύεται στη συνέχεια, σύμφωνα με τον ΚΙ∆ ο ενημερωμένος ασθενής μπορεί να αποκρούσει ακόμη και μια σωτήρια για τη ζωή του ιατρική πράξη. Η εξήγηση για τη μέχρι τώρα απουσία μεγάλου αριθμού αποφάσεων και κα- λύτερης επεξεργασίας των ζητημάτων της συναίνεσης πρέπει ίσως να ανα- ζητηθεί στο γεγονός ότι δικηγόροι και δικαστές δεν είναι αρκετά εξοικειω- μένοι με το θέμα και με τις σχετικές διατάξεις. Θα έπρεπε όμως να γίνει μια προσπάθεια, ώστε ένα μέρος της ύλης της ιατρικής ευθύνης να αποσυνδε- θεί από το ιατρικό σφάλμα και τη συνακόλουθη ανάγκη να αντιμετωπίζουν δικαστές και δικηγόροι περίπλοκα ιατρικά ζητήματα, με συχνά μη ικανοποι- ητικά αποτελέσματα. Η ενημέρωση και η συναίνεση μπορούν να αποδειχθούν νομικές θεμελιώσεις πολύ πιο οικείες στον εφαρμοστή του δικαίου, με απο- τέλεσμα πιο τεκμηριωμένες κρίσεις. Επιπλέον, η έμφαση στη συναίνεση του ενημερωμένου ασθενούς είναι η κοινωνικά προτιμητέα λύση , καθώς περιορί- ζει ταυτόχρονα τόσο τον πατερναλισμό του εσωστρεφούς «γιατρού-μάγου», όσο και την ανωριμότητα του ασθενούς που ετεροκαθορίζεται σε σχέση με το σώμα και την υγεία του. εκλήφθηκε ως καρκινικός όγκος. Αντίθετα στην ΑΠ 687/2013 τίθεται μόνο ζήτη- μα μη ενημέρωσης για τυχαία επιπλοκή οφθαλμολογικής επέμβασης laser. 124.  ΠΠρΘεσ 27115/2010 EφΑ∆Πολ∆ 2012, 1063. Βλ. επίσης ΕφΘεσ 2579/2013 ΧρΙ∆ 2016, 420 (η ασθενής έγκυρα συναινεί σε «όποια ιατρική πράξη κρίνει αναγκαία ο χειρουργός», όντας στον προθάλαμο του χειρουργείου).