ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ

Παραδόσεις Αστικής Ιατρικής Ευθύνης 82 πε να είναι μόνο το πρόσωπο που ασκεί την επιμέλεια 126 , στη νομολογία και στη θεωρία τείνει να επικρατήσει η άποψη ότι ορισμένα θέματα επιμέλειας, επειδή είναι ιδιαίτερα κρίσιμα για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού, ανάγονται στον «πυρήνα» της γονικής μέριμνας και συναποφασίζο- νται από τους δυο γονείς που είναι φορείς της γονικής μέριμνας, ανεξάρτητα από το αν μόνο στον έναν έχει ανατεθεί η αποκλειστική άσκηση της επιμέλει- ας. Σε αυτά τα θέματα του «πυρήνα» συγκαταλέγονται και οι σοβαρές ιατρι- κές επεμβάσεις 127 . Ενδεχομένως η διάταξη του ΚΙ∆ έχει ακριβώς την έννοια ότι, όταν η γονική μέριμνα δεν ασκείται και από τους δυο γονείς από κοινού, τη συναίνεση δηλώνει αποκλειστικά το πρόσωπο στο οποίο έχει ανατεθεί η επιμέλεια -δηλ. μια απόκλιση ίσως από τη θεωρία του πυρήνα-, αλλά αυτό δεν είναι καθόλου σαφές και δύσκολα μπορεί να γίνει δεκτό. Πάντως, το άρθρ. 12 § 2 β)αα ΚΙ∆ πρέπει να θεωρηθεί ότι δεν εμποδίζει την εφαρμογή του άρθρ. 1516 § 1 στοιχ. 1 ΑΚ, επομένως επιτρέπεται μόνος του ο ένας γονέας να επιχειρεί πράξεις επιμέλειας του ανηλίκου (επομένως και ιατρικές πράξεις που αφορούν τον ανήλικο) είτε συνήθεις είτε με επείγοντα χαρακτήρα (λ.χ. τακτική εξέταση από τον παιδίατρο ή πρώτες βοήθειες επί τραυματισμού αντίστοιχα). Το τελευταίο εδάφιο του άρθρ. 12 § 2 β)αα ΚΙ∆ δημιουργεί μια σύγχυση, ανα- φέροντας ότι στις ειδικές επεμβάσεις του άρθρ. 11 § 3 ΚΙ∆ (« μεταμοσχεύ- σεις, μεθόδους ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, επεμβάσεις αλλα- γής ή αποκαταστάσεως φύλου, αισθητικές ή κοσμητικές επεμβάσεις» ) « απαι- τείται πάντοτε η συναίνεση των προσώπων που ασκούν τη γονική μέριμνα του ανηλίκου ». Μήπως σε αυτό το σημείο, και για τις συγκεκριμένες επεμβάσεις, «προσχωρεί» ο ΚΙ∆ στη «θεωρία του πυρήνα» της γονικής μέριμνας; Kάτι τέ- τοιο μάλλον δεν προκύπτει. Άλλη ερμηνεία, αντίθετα, από το εδάφιο αυτό συ- νάγει ότι στις υπόλοιπες περιπτώσεις ιατρικών πράξεων επί ανηλίκων, πλην των αναφερόμενων στο άρθρ. 11 § 3 ΚΙ∆, η συναίνεση των ασκούντων τη γο- νική μέριμνα δεν απαιτείται οπωσδήποτε, αλλά αρκεί η συναίνεση του ίδιου του ανηλίκου, εφόσον διαθέτει ωριμότητα και ικανότητα διάκρισης. Ωστόσο, η ερμηνεία αυτή έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την αδιάστικτη διατύπωση του άρθρ. 12 § 2 β)αα πρώτο εδάφιο (« Αν ο ασθενής είναι ανήλικος η συναί- 126.  Έτσι ∆ιάταξη ΕισΕφΛάρισας 92/2011 Ποιν∆ικ 2011, 1303. 127.  ΑΠ 1321/1992 Αρμ 1994, 340. ΕφΘρ 216/2012 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ. Γενικά για τη θεωρία του πυρήνα βλ. ενδεικτ. ΑΠ 1005/2006 Ελλ∆νη 2006, 1352. ΑΠ 1700/2001 ΧρΙ∆ 2002, 35. ΑΠ 825/1995 ΝοΒ 1997, 973. ΑΠ 947/1996 Ελλ∆νη 1997, 1053. ΕφΑθ 1151/200. ΜΠρΑθ 4711/2016 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ. ΜΠρΑθ 828/1998, Ελλ∆νη 2000, 862.