ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ

Νόμιμοι λόγοι ευθύνης - Παράβασηυποχρεώσεωνσχετικάμετησυναίνεσητουενημερωμένουασθενούς 83 νεση δίδεται από αυτούς που ασκούν τη γονική μέριμνα ή έχουν την επιμέλειά του »). Το πιθανότερο είναι ότι το τελευταίο εδάφιο του άρθρ. 12 § 2 β)αα είναι απλώς μια αστοχία του νόμου, στο πλαίσιο μιας προσπάθειας να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στις πράξεις του άρθρ. 11 § 3 ΚΙ∆, λόγω της σοβαρότητάς τους ή της απουσίας θεραπευτικού σκοπού τους. Αν, λοιπόν, ο υποχρεωτικός και γενικός κανόνας ότι σε μια ιατρική πράξη σε ανήλικο συναινούν οι νόμιμοι αντιπρόσωποί του, ο νόμος περιορίζει τον ανή- λικο, σε κάθε περίπτωση και χωρίς καμιά διαβάθμιση, μόνο στην έκφραση της γνώμης του, ανάλογα με την ωριμότητά του, εφόσον «κατά την κρίση του ια- τρού, έχει την ηλικιακή, πνευματική και συναισθηματική ωριμότητα να κατανο- ήσει την κατάσταση της υγείας του, το περιεχόμενο της ιατρικής πράξης και τις συνέπειες ή τα αποτελέσματα ή τους κινδύνους της πράξης αυτής» (άρθρ. 12 § 2 β)αα εδ. 2 ΚΙ∆). Από την τελευταία αυτή ρύθμιση δεν μπορεί να συνα- χθεί δικαίωμα του ανηλίκου να αποφασίζει μόνος του ή να απορρίπτει ιατρι- κές πράξεις, ανεξάρτητα από τα πρακτικά προβλήματα που σίγουρα δημιουρ- γεί η διαφωνία του . Η λύση αυτή, εκτός των περιπτώσεων όπου υπάρχει ει- δική ρύθμιση (βλ. άρθρο 304 § 5 ΠΚ), είναι υπερβολικά περιοριστική για ώρι- μους ανηλίκους, ιδίως σε σχέση με αποφάσεις για ιατρικές πράξεις όχι σο- βαρές ή με ιδιάζοντα προσωπικό χαρακτήρα (λ.χ. μια δεκαεπτάχρονη ανήλι- κη δεν μπορεί μόνη της να αποφασίσει αν θα βάλει ορθοδοντικό μηχανισμό -«σιδεράκια»- ή αντισυλληπτικό μηχανισμό). Υπάρχει, επομένως, στη ρύθμιση μια αναντιστοιχία με την επιταγή του σεβασμού της προσωπικότητας, της αυ- τονομίας και της ιδιωτικής ζωής των ανηλίκων, καθώς και με τις σύγχρονες αντιλήψεις για τα δικαιώματά τους. Μπορεί, τελικά να διατυπωθεί η κρίση ότι συνολικά είναι ατυχής η ρύθμιση του ΚΙ∆ για τους ανηλίκους. β. Ασθενείς που πάσχουν από ψυχική ή διανοητική διαταραχή. Το άρθρο 12 § 2 β)ββ ΚΙ∆ αναφέρεται σε άλλα, εκτός των ανηλίκων, πρόσωπα που δεν έχουν ικανότητα να συναινέσουν, προφανώς λόγω ψυχικής ή διανοητικής διαταρα- χής ή σωματικής αναπηρίας, όπως φαίνεται και από την αναφορά που γίνεται στη συνέχεια στο δικαστικό συμπαραστάτη. Η διάταξη προβλέπει τη δήλωση της συναίνεσης από το δικαστικό συμπαραστάτη, ή, αν αυτός δεν έχει οριστεί, από τους οικείους του ασθενούς. Αρχικά πρέπει να διευκρινιστεί ότι η θέση ενός προσώπου σε δικαστική συ- μπαράσταση δεν σημαίνει και αυτόματη ανάθεση της επιμέλειας του προσώ- που του στο δικαστικό συμπαραστάτη, η οποία πρέπει να αποφασιστεί ειδικά από το δικαστήριο (ΑΚ 1680). ∆ιαφορετικά, ο συμπαραστατούμενος διατηρεί ο ίδιος την επιμέλεια του προσώπου του. Αν, επομένως, δεν έχει γίνει τέτοια ρύθμιση της επιμέλειας και από το συμπαραστατούμενο δεν έχει ρητά, με τη