ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ

Νόμιμοι λόγοι ευθύνης - Παράβασηυποχρεώσεωνσχετικάμετησυναίνεσητουενημερωμένουασθενούς 85 της παράκαμψης της βούλησης του ασθενούς, με την αιτιολογία ή και την πρόφαση της ψυχικής νόσου. Η λύση του προσωρινού δικαστικού συμπαρα- στάτη δεν εμποδίζεται, αλλά ούτε και επιβάλλεται από τον νόμο να προηγη- θεί της προσφυγής στους οικείους. Έχει το μειονέκτημα ότι απαιτεί κάποιον χρόνο και συνεπάγεται έξοδα, ενώ η συναίνεση των οικείων μπορεί να δοθεί αμέσως. Πάντως, πρέπει να γίνει δεκτή, όταν υπάρχει διαφωνία των οικεί- ων. Αν, στην ίδια περίπτωση της διαφωνίας, η πράξη είναι επείγουσα και δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για τον διορισμό προσωρινού δικαστικού συμπαρα- στάτη, ο γιατρός νόμιμα ενεργεί χωρίς συναίνεση, σύμφωνα με το άρθρ. 12 § 3α ΚΙ∆, που ορίζει ότι, επί κατεπείγουσας ανάγκης παροχής ιατρικής φροντί- δας και αδυναμίας λήψης έγκυρης συναίνεσης, ο γιατρός μπορεί να ενεργήσει χωρίς συναίνεση. Αφού ο νόμος δεν προβλέπει τι γίνεται επί διαφωνίας των οικείων, η περίπτωση πρέπει να γίνει δεκτή ως αδυναμία λήψης συναίνεσης, κατά το άρθρ. 12 § 3α ΚΙ∆. Αν, όμως, υπάρχει χρόνος για τον διορισμό προσω- ρινού δικαστικού συμπαραστάτη, η τελευταία διάταξη δεν εφαρμόζεται. 4. Αδυναμία συναίνεσης Στον νόμο ατυχώς δεν προβλέπεται η περίπτωση που ο δικαιοπρακτικά ικα- νός ασθενής είναι αναίσθητος ή γενικότερα λόγω της κατάστασής του δεν είναι σε θέση να συναινέσει. Σε αυτές τις περιπτώσεις αδυναμίας λήψης της συναίνεσης του ασθενούς, η κρατούσα άποψη στην Ελλάδα δεχόταν πριν τον ΚΙ∆ την εφαρμογή των διατάξεων της διοίκησης αλλοτρίων. Ωστόσο, η διοί- κηση αλλοτρίων λειτουργεί επικουρικά, δηλαδή εφαρμόζεται, όταν δεν υπάρ- χει άλλη ειδική ρύθμιση ενός θέματος. Η εφαρμογή των ΑΚ 730 επ. εξαρτά- ται, επομένως, από την απάντηση στο ερώτημα, αν, παρά την έλλειψη ρητής πρόβλεψης, σχετικά με την αδυναμία συναίνεσης μπορεί να συναχθεί απάντη- ση από τις διατάξεις του ΚΙ∆. Θα μπορούσε ειδικότερα να τεθεί ο προβληματισμός μήπως η αδυναμία του ασθενούς να συναινέσει θα έπρεπε αναλογικά να αντιμετωπιστεί όπως η έλλει- ψη ικανότητας για συναίνεση, οπότε βέβαια, επειδή εδώ πρόκειται για δικαιο- πρακτικά ικανό ασθενή, που είναι λ.χ. αναίσθητος, δεν θα υπάρχει δικαστικός συμπαραστάτης, άρα θα ισχύσει μόνο η νομοθετική απονομή της εξουσίας για συναίνεση στους οικείους του ασθενούς. Είναι γνωστό ότι αυτό ισχύει στην ιατρική πρακτική, δηλαδή όταν ο ασθενής δεν έχει τις αισθήσεις του, ο για- τρός αναζητεί τη συγκατάθεση των οικείων του· το ζήτημα αντιμετωπίζεται όμοια με τις περιπτώσεις έλλειψης ικανότητας για συναίνεση. Ήδη όμως ανα- φέρθηκε ότι η εμπλοκή των οικείων δημιουργεί προβλήματα.