ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

76 Ιστορία του Δικαίου - Ελλάδας και Κύπρου Και τούτο, διότι ο Πρώτος αρνήθηκε να του καταβάλει τα χρήματά του σε συμπαι- γνία με τον Ζηνόθεμιν. Ο Δημοσθένης, ρήτορας-νομοθέτης της εποχής (340 π.Χ.), έγραψε τον λόγο του Δήμωνος στο δικαστήριο: «Προς Ζηνόθεμιν». Ουσιαστικά, αυτό που αναφέρει ο λόγος «Προς Ζηνόθεμιν» είναι ότι η αγωγή του Ζηνοθέμιδος ήταν απαράδεκτη. Ήταν απαράδεκτη η αγωγή, διότι ο Ζηνόθεμις είχε προσπαθήσει να εξαπατήσει τον Δήμωνα σε συμπαιγνία με τον Πρώτο. Ποία ήταν όμως η συμπαιγνία; Η συμπαιγνία ήταν η εξής. Ο Πρώτος παραιτήθη- κε από το Φ υπέρ του Ζηνοθέμιδος (έναντι, ενδεχομένως, ενός χρηματικού αντι- τίμου που θα έταξε ο Ζηνόθεμις στον Πρώτο). Ο Ζηνόθεμις συνεργάτης του Ηγέστρατου, πλοιοκτήτη του πλοίου που θα μετέ- φερε το φορτίο Φ στον Πειραιά, ήταν απατεώνες. Η απάτη τους ήταν μία κλασική ναυταπάτη. Σε τί ακριβώς συνίστατο η ναυταπά- τη; Να βυθίσουν το πλοίο για να παρακρατήσουν παράνομα τα χρήματα {ΧΡΗ Β }. Τα χρήματα {ΧΡΗ Β } ήταν δάνειο, ναυτοδάνειο, «θαλασσοδάνειο», και έπρεπε να τα επιστρέψουν με τόκο 35%, μόλις το πλοίο θα έφτανε {Ναυτοδάνειο}. Όμως εκείνοι έστειλαν τα χρήματα {ΧΡΗ Β } στην Μασσαλία, από όπου κατάγονταν, και αποπειράθηκαν να βυθίσουν το πλοίο, ώστε να κρατήσουν τα χρήματα δήθεν νόμιμα και σύμφωνα με την σύμβαση ναυτοδανείου. Σύμφωνα με το ναυτοδάνειο, αν το πλοίο έφτανε σώο («σωθείσης της νεώς»), ο Ηγέστρατος και ο Ζηνόθεμις θα έπρεπε να επιστρέψουν τα χρήματα{ΧΡΗ Β } του δα- νείου και με τόκο 35%. Αυτό θα ήταν ζημία για τον Ηγέστρατο και τον Ζηνόθεμιν. Το πλήρωμα του πλοίου που μετέφερε το Φορτίο Φ όμως αντελήφθη τον Ηγέ- στρατο και τον Ζηνόθεμιν, την ώρα που εκείνοι προξενούσαν ρήγματα στο πλοίο, έριξαν τον Ηγέστρατο στην θάλασσα και ο Ηγέστρατος πνίγηκε. Το πλοίο έφτασε στην Κεφαλονιά με υπεράνθρωπες προσπάθειες του πληρώμα- τος, και μετά στον Πειραιά. Το φορτίο Φ μεταφέρθηκε στην Αθήνα. Ο Ζηνόθεμις λέγοντας ψέματα ότι το Φ ανήκε στον Ηγέστρατο ήθελε να κρατή- σει το Φ, για να εξοφλήσει το ναυτοδάνειο. Ο Πρώτος όφειλε βεβαίως τα χρήμα- τα στον Δήμωνα, ενώ ο Πωλητής του σιταριού είχε λάβει τα χρήματά του από τον Πρώτο, ήταν τα χρήματα που είχε δανείσει ο Δήμων στον Πρώτο. Ο Ζηνόθεμις άσκησε αγωγή κατά του Πρώτου, εσκεμμένα ο Πρώτος απουσίασε από την δίκη, για να γίνει δεκτή η αγωγή. Το Φορτίο Φ του σιταριού δεν ανήκε στον Ηγέστρατο (θανόντα πλοιοκτήτη- μεταφορέα) ούτε στον Ζηνόθεμιν (συνεργάτη του μεταφορέα), συνεπώς η αγωγή του Ζηνοθέμιδος ήταν προφανώς απαράδεκτη.