ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ ΘΥΜΑ

Οι Θεωρητικές Προσεγγίσεις της Περιβαλλοντικής Θυματοποίησης 147 και ο προσανατολισμός τους δεν είναι θυματολογικός. Συγχρόνως, η ερμηνεία, που επιχειρείται με την επιστράτευσή τους δεν είναι εξαντλητική των όψεων και των αποχρώσεων του διερευνώμενου φαινομένου, αφ’ ης στιγμής στην εννοιολό- γηση των πράξεων, που διαπράττονται από δράστες με υψηλό στάτους, δύναται να περιληφθεί μία ευρύτατη γκάμα αδικημάτων, περιλαμβανομένων των περιβαλ- λοντικών. Υπό το πρίσμα αυτό η αξιοποίηση των θεωριών του λευκού κολάρου, είναι χρήσιμη για τη διάγνωση και την ανίχνευση των οικονομικών κινήτρων στο πλαίσιο της διάπραξης αυτού του είδους των εγκλημάτων και όχι σ’ αυτό της τα- ξινόμησής τους, τυπολογικά, στην εν λόγω ευρύτερη κατηγορία της οικονομικής εγκληματικότητας. Ούτως ή άλλως μόνο η διαπίστωση του οικονομικού κινήτρου στα τελούμενα περιβαλλοντικά εγκλήματα δεν αρκεί, γι’ αυτήν την ταξινόμηση, η οποία, εύληπτα, αλλοιώνει τη φυσιογνωμία του περιβαλλοντικού εννόμου αγα- θού, οικονομοποιώντας το και εργαλειοποιώντας το, και μάλιστα, εξ αρχής, στο επίπεδο της προσέγγισης και της ερμηνείας και όχι ex post, στο επίπεδο της εφαρμογής της οικείας θεωρίας. Λαμβανομένων υπόψη, επομένως, όλων των ανωτέρω και ελλείψει μιας ad hoc θεωρίας, εξηγητικής της περιβαλλοντικής θυματοποίησης, είναι αναγκαίο να αναζητηθούν εκείνες οι θεωρίες, οι προερχόμενες από άλλους επιστημονικούς κλάδους ή πεδία, οι οποίες προσιδιάζουν στους και ταυτόχρονα ικανοποιούν τους στόχους της μελέτης της περιβαλλοντικής θυματοποίησης. Ακολούθως προς όλα τα ανωτέρω, στα πρωτεύοντα ερωτήματα: Ποιος/α/τι θυματοποιείται στα εγκλήματα κατά του περιβάλλοντος και γιατί κάποιοι/ες θυματοποιούνται περισ- σότερο περιβαλλοντικά από ότι άλλοι/ες, θα πρέπει να εντοπίσουμε εκείνες τις θεωρίες, οι οποίες καθίστανται δυνατό, διά της εφαρμογής τους, μέσω συγκεκρι- μένων ερευνητικών υποθέσεων, να τα απαντήσουν. Εκκινώντας, έτσι, το συλλογισμό μας από τον παραδοσιακό ορισμό του θύματος, θέτουμε στο κέντρο την περιλαμβανόμενη σε αυτόν, διαχρονικά, έννοια της βλά- βης, υπό τη μορφή της προσβολής συγκεκριμένων εννόμων αγαθών 319 . Η διευκρί- νιση αυτή για τη σύλληψη της περιβαλλοντικής βλάβης στην παρούσα εμπειρική μελέτη με όρους ποινικούς και όχι ευρύτερα κοινωνικούς είναι αναγκαία για τρεις λόγους, οι οποίοι έτυχαν διερεύνησης από την πλευρά μας κατά την αποσαφύνιση του περιεχομένου τους: Ο πρώτος λόγος συνδέεται με τον προσδιορισμό του πεδίου της πράσινης εγκληματολογίας από τους ίδιους τους εκπροσώπους της, οι οποίοι και επικέ- ντρωσαν το ενδιαφέρον τους σε έναν πιο χαλαρό ορισμό των περιβαλλοντικών προβλημάτων. Σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν, την πράσινη εγκληματολογία δεν αφορά μόνο το περιβαλλοντικό έγκλημα αλλά και μία σειρά περιβαλλοντικών 319. Βλ. Ν. Ανδρουλάκης, Ποινικό ∆ίκαιο, Γενικό Μέρος, Θεωρία για το Έγκλημα, εκδόσεις Π.Ν. Σάκ- κουλας, 2000, σελ. 59-60.