Η ΚΑΛΗ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣΗ ΩΣ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΜΙΑΣ ΔΙΚΑΙΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

Θεόδωρος Παπακυριάκου 145 ρα ζητήματα 20 και αφετέρου η ταχύτητα με την οποία ολοκληρώνονται ενίοτε οι νο- μοπαραγωγικές διαδικασίες, χωρίς να προηγείται επαρκής διάλογος με όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς 21 . Ενόψει της ανωτέρω δομικής αδυναμίας, που εντοπίζεται ήδη σε αυτή την ίδια την αφε- τηρία και πορεία της νομοθετικής διαδικασίας, δεν θα πρέπει να ξαφνιάζει ότι οι παρα- γόμενοι ποινικοί νόμοι στην Ελλάδα εμφανίζουν συχνά σοβαρά νομοτεχνικά και ρυθμι- στικά ελλείμματα . Ενδεικτικά και μόνο αξίζει να αναφέρει κανείς τα εξής:  Η εσωτερική συνοχή των δύο σημαντικότερων Κωδίκων της ελληνικής ποινικής νο- μοθεσίας, του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, έχει διαβρω- θεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες σε τέτοιο βαθμό, λόγω των δεκάδων εμβαλλωματι- 20. Ένα σχετικό παράδειγμα παρέχει εδώ ο Ν. 4139/2013 (ΦΕΚ Α΄ 74/20.3.2013), ο οποίος προ- σέθεσε (με το άρθρο 68) στο άρθρο 235 ΠΚ την παρ. 3, σύμφωνα με την οποία « δεν συνιστά δωροδοκία η απλή υλική παροχή προς έκφραση ευγνωμοσύνης », επιχειρώντας να οριοθε- τήσει με έναν εντελώς αόριστο τρόπο την αξιόποινη δωροδοκία από άλλες μορφές παροχής (και λήψης) ανταλλαγμάτων προς (και από) δημόσιο υπάλληλο. Επτά μήνες αργότερα ο Ν. 4198/2013 (ΦΕΚ Α΄ 215/11.10.2013) κατήργησε (με το άρθρο 8 παρ. 2) την παραπάνω πρό- βλεψη. Βλ. κριτικά σε σχέση με την παραπάνω ρύθμιση Μ. Καϊάφα-Γκμπάντι , Η ποινική αντι- μετώπιση της διαφθοράς στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η επίδρασή της στην εθνική μας έννο- μη τάξη, σε: Ένωση Ελλήνων Ποινικολόγων, Η ποινική διαχείριση της δωροδοκίας [2013], σελ. 11 επ., 40 επ., Ν. Μπιτζιλέκη , Η σύγχρονη διαμόρφωση των εγκλημάτων δωροδοκίας κατά τον Ποινικό Κώδικα. Ένα παράδειγμα μετανεωτερικού Ποινικού Δικαίου, ΠοινΧρ 2013, 321 επ., 326-327. 21. Πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα παρέχει ο Ν. 4356/2015 («Σύμφωνο συμβίωσης, άσκηση δικαιωμάτων, ποινικές και άλλες διατάξεις», ΦΕΚ Α΄ 181), ο οποίος, λόγω μεταξύ άλλων και των σημαντικών τροποποιήσεων που επέφερε –με απλή τροπολογία– στο θεσμικό πλαίσιο των «αποδεικτικών απαγορεύσεων» (βλ. άρθρο 65), χωρίς να ζητηθεί η γνώμη ούτε καν της λειτουργούσας Ειδικής Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής για τη σύνταξη νέου ΚΠΔ, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από την πλευρά της επιστημονικής κοινότητας. Βλ. αντί άλ- λων την από 18.1.2016 σχετική ανακοίνωση της Ελληνικής Εταιρείας Ποινικού Δικαίου, όπου επισημαίνονται τα εξής: «Με την ψήφιση του Ν. 4356/2015 … ο οποίος επέφερε πλείστες όσες τροποποιήσεις στον ΠΚ και στον ΚΠΔ, αναδείχθηκαν για μία ακόμη φορά πολλά και σημα- ντικά ζητήματα που αφορούν στον τρόπο και στο χρόνο νομοθέτησης, στην προηγούμενη διαπίστωση των νομικών και ουσιαστικών προβλημάτων που υπαγορεύουν τις εκάστοτε νο- μοθετικές τροποποιήσεις στη διαδικασία της ποινικής δίκης, στην αποσπασματικότητα αυ- τών καθ’ εαυτές των διατάξεων καθώς και στη δογματική τους συνέπεια και στη συμβατότη- τά τους με το Σύνταγμα. Το πρόβλημα είναι μεν επίκαιρο, παρουσιάζει όμως ταυτόχρονα και τέτοια χαρακτηριστικά διαχρονικότητας που δεν μπορούν να αφήνουν την επιστημονική κοι- νότητα αδιάφορη. Πολύ περισσότερο όταν, ενώ από το 2004 μέχρι σήμερα επτά Υπουργοί Δι- καιοσύνης έχουν αξιοποιήσει το θεσμικό πλαίσιο των ειδικών νομοπαρασκευαστικών επιτρο- πών, συστήνοντας ή διατηρώντας αντίστοιχες επιτροπές με έργο τους είτε τη σύνταξη Κω- δίκων είτε την τελική αναθεώρηση προηγούμενων σχεδίων Κωδίκων είτε την κωδικοποίηση υπαρχουσών διατάξεων, εξακολουθεί διαχρονικά η παράλληλη με τη λειτουργία των επιτρο- πών αυτών παρεμπίπτουσα νομοθέτηση επί της ύλης της αρμοδιότητας των επιτροπών χωρίς την ύπαρξη γνώμης εκ μέρους τους. Η παράλληλη αυτή δυνατότητα του Υπουργείου ασφα- λώς και δεν αμφισβητείται … Ωστόσο, η διαχρονική παράλληλη νομοθέτηση, που έχει τα χα- ρακτηριστικά που προαναφέρθηκαν, αντιστρατεύεται αξιολογικά την ίδια την πολιτική από- φαση για σύσταση Ειδικών Επιτροπών Κωδίκων και ουσιαστικά αναιρεί τη δυνατότητα δη- μιουργίας επικαιροποιημένων, σύγχρονων και διακρινόμενων για την ενδοσυστηματική τους συνέπεια Κωδίκων.»