Η ΚΑΛΗ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣΗ ΩΣ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΜΙΑΣ ΔΙΚΑΙΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

146 Μορφές εμφάνισης / συνέπειες κακής νομοθέτησης στην Ποινική Δικαιοσύνη κών και ευκαιριακών τροποποιήσεων τους, ώστε να είναι αμφίβολο αν τα δύο παρα- πάνω νομοθετήματα εξακολουθούν να δικαιολογούν τον χαρακτηρισμό τους ως Κω- δίκων. Ειδικότερα, οι αξιολογικές αντιφάσεις και οι ανακολουθίες που αναφύονται ακόμη και εντός των ίδιων κεφαλαίων είναι συχνά τόσες πολλές, ώστε κανείς δύσκο- λα μπορεί να κάνει λόγο για την ύπαρξη ενός συμπαγούς συστήματος με την κλασσι- κή έννοια του όρου 22 . Ένα εύγλωττο σχετικό παράδειγμα παρέχουν οι διατάξεις των άρθρων 339 και 348Γ του 19ου κεφαλαίου ΠΚ, που προστατεύουν την ανηλικότητα. Σύμφωνα, ειδικότερα, με τις ενώ λόγω διατάξεις, αν δύο 17χρονοι ανήλικοι συνα- ντηθούν και προβούν σε συνουσία δεν τελούν κανένα ποινικό αδίκημα. Αντίθετα, αν οι ίδιοι ανήλικοι συνδεθούν μέσω skype και προβούν, κατόπιν αμοιβαίας εξώθησης, σε απλή επίδειξη του γυμνού σώματός τους, τελούν αμφότεροι το ποινικό αδίκη- μα των πορνογραφικών παραστάσεων, που τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι 5 χρόνια. Είναι προφανές ότι ρυθμίσεις όπως οι παραπάνω ελάχιστη σχέση έχουν με τον βαθμό αξιολογικής συνέπειας που πρέπει να διακρίνει τη νομοθετική λειτουργία.  Η μειωμένη συνεκτικότητα του σύγχρονου ποινικού κανονιστικού πλαισίου δεν οφεί- λεται όμως μόνο στην εσωτερική διάβρωση των δύο βασικών Κωδίκων του. Εξίσου μεγάλη ευθύνη φέρει και το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος σημαντικών διατάξεων βρίσκεται πλέον διάσπαρτο σε εκατοντάδες ειδικούς ποινικούς νόμους . Αυτοί, άλλο- τε αλληλεπικαλύπτονται με τον Ποινικό Κώδικα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, θέτοντας έτσι δυσχερή δογματικά ζητήματα σε ό,τι αφορά τη διάταξη που θα πρέ- 22. Βλ. Ε. Συμεωνίδου-Καστανίδου , Προκλήσεις για τον σύγχρονο ποινικό νομοθέτη, ΠοινΧρ 2015, 481 επ., 481-482 (: «[Τ]α τελευταία 30 χρόνια, οι αλλεπάλληλες αποσπασματικές τροποποιή- σεις του Ποινικού Κώδικα, που συχνά αναιρούσαν η μία την άλλη, αλλοίωσαν τους βασικούς του θεσμούς και κατέστρεψαν την εσωτερική συνοχή του, με αποτέλεσμα να καθιστούν απο- λύτως αναγκαία μια συνολική επανεξέταση του περιεχομένου του. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα τελευταία δέκα (10) χρόνια ο Ποινικός μας Κώδικας τροποποιήθηκε σαράντα μία (41) φο- ρές και μόνο μέσα στο 2014 εννέα (9) φορές.»), Σ. Παύλου , Ένας φαύλος κύκλος χωρίς τέ- λος: Οι τροποποιήσεις του ΠΚ (για την επιτάχυνση της δικαιοσύνης και την αποσυμφόρηση των φυλακών, ΠοινΔικ 2012, 921 επ., 923 (: «πλημμυρίδα … τροποποιήσεων, που αρκετές από αυτές υπακούουν σε συγκυριακές σταθμίσεις, είναι κι εν πολλοίς αμέθοδες, πρόχειρες ή γίνονται χωρίς σαφή επίγνωση του όλου ποινικού συστήματος, με αποτέλεσμα να προκα- λούνται ασυνέχειες»), Χ. Μυλωνόπουλο , Νομοθετικές επεμβάσεις και νομολογιακές επινοή- σεις. Πόσο αναγκαίες είναι; σε: http://www.mylοnοpοulοs.gr (ενότητα Ι: «αντινομίες … αφό- ρητη περιπτωσιολογία … αντιφάσεις … θεατρικότητα και … πληθωρισμό[ς] ποινών», ενότητα ΙΙ: «από το 2001 μέχρι σήμερα έγιναν 50 τροποποιήσεις … [οι] περισσότερες είχαν περιστα- σιακό χαρακτήρα και κατά κανόνα επεδίωκαν σκοπούς παντελώς ξένους προς τον προσιδιά- ζοντα στη φύση της εκάστοτε ρύθμισης»), Δαλακούρα , ό.π., ΠοινΧρ 2016, 326-327 («Από το έτος 1996 έως το έτος 2015 έλαβαν χώρα 41 νομοθετικές επεμβάσεις στον χώρο του ποινικού δικονομικού δικαίου. … Κοινότοπη είναι πλέον η διαπίστωση ότι οι αλλεπάλληλες τροποποι- ήσεις του ΚΠΔ αλλοιώνουν τη συστηματική υφή του νομοθετήματος και στερούν από αυτό τη συνοχή και τη λειτουργική του φυσιογνωμία με αποτέλεσμα αφενός να μειώνεται η αποτελε- σματικότητά του και αφετέρου να αλλοιώνεται η υπό δικαιοκρατικό πρίσμα εμβέλειά του.»), Α. Καρρά , Η διαδικασία απονομής της ποινικής δικαιοσύνης: Ένα βήμα μπροστά – Δύο βήμα- τα πίσω, ΠοινΧρ 2014, 481 επ., Α. Παπαδαμάκη , Ποινική Δικονομία [7η έκδ. 2017], σελ. 22-23 («οι συχνές και αβασάνιστες τροποποιήσεις … κατέστησαν το νομοθέτημα αυτό “αγνώριστο”, με αποτέλεσμα και αυτή η ίδια η ποινική πράξη να αδυνατεί να κατανοήσει και να αφομοιώ- σει τις επιμέρους αλλαγές»).