ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΟΛΟΓΙΑ & ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Το δικαίωμα της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας 280 είναι σύμφωνη με την αρχή της ισότητας (άρθρ. 4 § 1 Συντ.) σε συνδυασμό με την αρχή της αξιοκρατίας, που συνάγεται από την αρχή αυτή και το άρθρ. 5 § 1 του Συντάγματος. Οι περιορισμοί αυτοί της πνευματικής ελευθερίας είναι ενυπάρχο- ντες ή συμφυείς και, συνεπώς, μπορούν να καθιερώνονται από το νομοθέτη, μο- λονότι η διάταξη του άρθρου 5 § 1 του Συντάγματος δεν περιλαμβάνει την επι- φύλαξη του νόμου 106 . Ανάλογοι περιορισμοί της εισαγωγής φοιτητών στα Ανώ- τατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και ιδίως η καθιέρωση του «numerus clausus» θεω- ρούνται από τη γερμανική θεωρία και νομολογία ως σύμφωνοι με τη διάταξη του άρθρου 12 § 1 εδ. α΄ του Θεμελιώδους Νόμου της Βόννη 107 , η οποία καθιερώνει ρητά το δικαίωμα των Γερμανών να εκλέγουν ελεύθερα τη θέση της εκπαιδεύσεώς τους 108 . Αμφίβολο είναι μόνο το ζήτημα, αν ο «numerus clausus» είναι ένας συμ- φυής περιορισμός του θεμελιώδους αυτού δικαιώματος ή η καθιέρωσή του στη- ρίζεται στην επιφύλαξη του νόμου, την οποία περιέχει η διάταξη του άρθρου 12 § 1 εδ. β΄ του Θεμελιώδους Νόμου. Υποστηρίζονται και οι δύο λύσεις του ζητή- ματος. Η νομολογία του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου 109 υιοθέτη- σε τη δεύτερη λύση αυτού. Η νομολογία αυτή 110 θεώρησε τον «numerus clausus» ως συνταγματικό μόνο, εφόσον πληρούνται δύο προϋποθέσεις και, ειδικότερα, αν αυτός κινείται μέσα στα όρια του απόλυτα αναγκαίου με την εξάντληση όλων των δυνατοτήτων εκπαιδεύσεως, οι οποίες υπάρχουν και δημιουργούνται με δη- μόσια μέσα· και αν η επιλογή και κατανομή των υποψηφίων γίνονται σύμφωνα με δίκαια κριτήρια με μια ευκαιρία εισαγωγής για κάθε υποψήφιο που είναι ώρι- μος να φοιτήσει σ’ Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα και με τη μεγαλύτερη δυνατή λήψη υπόψη της ατομικής επιλoγής του τόπου εκπαιδεύσεως. θθ) Η ε λ ε υ θ ε ρ ί α τ ο υ α θ λ η τ ή ν α ε π ι λ έ γ ε ι τ ο α θ λ η τ ι κ ό σ ω - μ α τ ε ί ο τ η ς π ρ ο τ ί μ η σ ή ς τ ο υ . – Η ελευθερία αυτή θεμελιώνεται απο- κλειστικά στην ελευθερία ανάπτυξης της προσωπικότητας. Η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας 111 εσφαλμένα επικαλείται για τη θεμελίωση της ελευ- θερίας και τις διατάξεις του άρθρου 16 § 9 του Συντάγματος 112 , οι οποίες καθιε- ρώνουν μόνο κοινωνικά δικαιώματα. των ακαδημαϊκών κριτηρίων πρόσβασης». Βλ. τις απόφ. αυτές στο «Αρχείο Πρόσφατων Αποφά- σεων» του ΣτΕ (www.ste.gr ). 106. Βλ. παραπάνω, σ. 170 επ. 107. «Όλοι οι Γερμανοί έχουν το δικαίωμα να εκλέγουν ελεύθερα επάγγελμα, θέση εργασίας και θέση εκπαιδεύσεως. Η άσκηση επαγγέλματος μπορεί να ρυθμίζεται με νόμο ή με βάση ένα νόμο». 108. Βλ. Bachof , Freiheit des Berufs, σε Bettermann - Nipperdey - Scheuner , op. cit., τ. III, ημίτ. 1, σ. 255· Dürig , σε Maunz - Dürig - Herzog, op. cit., άρθρο 2, σ. 54 επ.· Hamann - Lenz , op. cit., σ. 258, αριθ. 4 επ. 109. Απόφ. της 18.7.1972, BVerfGE 33, 303 (336 επ.). 110. BVerfGE 33, 303 (βασική θέση αριθ. 3) και 338 επ. 111. Απόφ. 1812/1990 (σκέψη 3η) και 96311991 (σκέψη 4η). 112. «Ο αθλητισμός τελεί υπό την προστασία και την ανώτατη εποπτεία του Κράτους. Το Κράτος επιχορηγεί και ελέγχει τις ενώσεις των αθλητικών σωματείων κάθε είδους, όπως νόμος ορί-