ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΟΛΟΓΙΑ & ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Το δικαίωμα της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας 282 μελίωση περιορισμών της αναγκαστικής συμμετοχής των ατόμων σε νομικά πρό- σωπα (σωματεία) δημοσίου δικαίου 116 . ιαια) Τ ο δ ι κ α ί ω μ α τ η ς κ υ ρ ι α κ ά τ ι κ η ς α ρ γ ί α ς τ ω ν ε ρ γ α ζ ο μ έ - ν ω ν . – Η απόφαση 100/2017 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικράτειας 117 116. Η απόφαση του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας της 27.2.2008 (BVerfGE 120, 274 – Grundrecht auf Computerschutz) νομολόγησε με την πρώτη βασι- κή θέση της, ότι «το γενικό δικαίωμα προσωπικότητας (άρθρο 2 § 1 σε συνδυασμό με άρ- θρο 1 § 1 του Θεμελιώδους Νόμου) περιλαμβάνει το θεμελιώδες δικαίωμα στην προστασία του απορρήτου και της ακεραιότητας των τεχνικών συστημάτων πληροφόρησης». - Νομίζω ότι το δικαίωμα αυτό στην προστασία του υπολογιστή (Grundrecht auf Computerschutz) δεν συνάγεται από το άρθρο 5 § 1 του ελληνικού Συντ., αλλά από την ειδική διάταξη του άρθρου 19 § 1 εδ. α΄ αυτού, η οποία ενόψει της σαφούς διατύπωσης αυτής («Το απόρρη- το των επιστολών και της ελεύθερης ανταπόκρισης ή επικοινωνίας με οποιονδήποτε άλλο τρόπο είναι απόλυτα απαραβίαστο») και των προπαρασκευαστικών της εργασιών καλύπτει αναμφίβολα οποιονδήποτε τεχνικό τρόπο ανταπόκρισης ή επικοινωνίας που υπάρχει κάθε φορά και, συνεπώς, και το internet (π.χ. ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, συνομιλίες κ.λπ .). Βλ. Τσίρη , op. cit. (σ. 99, σημ. 40), σ. 101 επ. 117. Σκέψη 10η: «Επειδή από τις προπαρατεθείσες διατάξεις (του Συντάγματος), εν συνδυασμού ερμηνευόμενες, προκύπτουν τα ακόλουθα: Το Σύνταγμα αναγνωρίζει τον άνθρωπο ως υπέρτατη αξία, χάριν της οποίας υφίσταται και οργανώνεται η έννομη τάξη, θεσπίζει δε τα επί μέρους ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα για την διασφάλιση της επί ίσοις όροις ελεύ- θερης αναπτύξεις της προσωπικότητας έκαστου και την απόλαυση των εννόμων αγαθών που αντιστοιχούν στο περιεχόμενο των δικαιωμάτων αυτών (ΣτΕ 867/1988 Ολομέλεια). Στο. πλαίσιο του χαρακτήρα αυτού του Συντάγματος κατοχυρώνεται για τους πάσης φύσεως ερ- γαζομένους και απασχολούμενους (εξηρτημένα ή ανεξάρτητα εργαζόμενους, ελεύθερους επαγγελματίες κ.λπ .) το δικαίωμα του ελευθέρου χρόνου και της απολαύσεώς του, ατομικά και από κοινού με την οικογένεια τους, ως τακτικό διάλειμμα της εβδομαδιαίας εργασίας. Το δικαίωμα αυτό υπηρετεί την. υγεία και την ομαλή ανάπτυξη της προσωπικότητας, με την φυσική και ψυχική ανανέωση που προσφέρει η τακτική αργία στον εργαζόμενο άνθρω- πο εντός της κάθε εβδομάδας εργασίας (άρθρα 5 παράγραφος 1, 21 παράγραφος 3 του Συ- ντάγματος). Συναφώς δε, προσφέρει και την δυνατότητα οργανώσεως της κοινωνικής και οικογενειακής ζωής του, θέματα για τα οποία επίσης μεριμνά το Σύνταγμα (άρθρο 21 παρά- γραφος 3). Περαιτέρω, το αναφερθέν δικαίωμα προσλαμβάνει πρακτική αξία για τους ερ- γαζομένους όταν αυτοί δύνανται, μόνοι ή από κοινού με την οικογένειά τους, να μετέχουν στην συλλογική ανάπαυλα μιας κοινής αργίας ανά εβδομάδα, ως τέτοια ημέρα δε έχει επι- λεγεί, κατά μακρά διαμορφωμένη παράδοση, τόσο στην Ελλάδα όσο και στα λοιπά κράτη της Ευρώπης η Κυριακή, σχετιζόμενη με την χριστιανική θρησκεία (βλ. τη βασική απόφα- ση του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας BverfG – BvR 2857 και 2858/07 - της 1.12.2009, κυρίως κεφ. Β. ΙΙ. Βλ. επίσης και την απόφαση του Ομοσπονδια- κού Διοικητικού Δικαστηρίου BverwG - 1C 25.84- της 15.3.1988). Ειδικότερα, με τον νόμο - ΓΥΝΕ (3455/1909, A΄ 286/7.12.1909) καθιερώθηκε το πρώτον η Κυριακή ως γενική αργία, από τον κανόνα δε αυτόν προβλέφθηκαν, τόσο οπό τον νόμο αυτό όσο και από επόμενους, εξαιρέσεις για εργασίες και δραστηριότητες με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, οι οποίες επι- τρέπεται να ασκούνται και κατά τις Κυριακές και λοιπές αργίες. Κατά την θεσμοθέτηση των εξαιρέσεων, όμως, ο κοινός νομοθέτης δεν είναι ελεύθερος στις επιλογές του, αλλά οφείλει να λαμβάνει υπ’ όψιν συγκεκριμένα κριτήρια και προϋποθέσεις, ούτως ώστε αφενός να μην