ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΟΛΟΓΙΑ & ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

283 Το περιεχόμενο του γενικού θεμελιώδους δικαιώματος νομολόγησε ότι το Σύνταγμα κατοχυρώνει το δικαίωμα του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων ως τακτικό διάλυμα της εβδομαδιαίας εργασίας για την υγεία και την ομαλή ανάπτυξη της προσωπικότητας αυτών. Ειδικότερα, το Δικαστήριο συνήγαγε το δικαίωμα αυτό των εργαζομένων από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 2 § 1, 4 § 1, 5 §1, 21 §§1 και 3, 22 § 1, 25 § 1 και 106 §§1-2 του Συ- ντάγματος. Η απόφαση θεμελιώνει το δικαίωμα της κυριακάτικης αργίας κυρί- ως στο άρθρο 5 § 1 σε συνδυασμό με το άρθρο 21 §§ 1 και 3 του Συντάγματος. Αυτή θεώρησε αντισυνταγματική τη διάταξη του άρθρου 16 του Ν 4177/2013 (πρώτο άρθρο υποπαρ 1α της παρ. Στ΄ 5 του Ν 4254/2014), η οποία εξουσιοδο- ανατρέπεται ο κανόνας και αφετέρου οι εξαιρέσεις να επιβάλλονται από το δημόσιο συμφέ- ρον, το οποίο συνίσταται όχι στην απλή επαύξηση του κέρδους ορισμένων επιχειρήσεων ή δραστηριοτήτων ούτε στην εξυπηρέτηση αναγκών που δύνανται να ικανοποιούνται ομα- λά κατά τις εργάσιμες ημέρες αλλά στην εξυπηρέτηση βασικών αναγκών των πολιτών, των οποίων η ικανοποίηση δεν δύναται να ανασταλεί κατά τις Κυριακές και τις αργίες. Στο πλαί- σιο αυτό εντάσσονται: α) ιδιωτικές εργασίες, οι οποίες υπηρετούν την απόλαυση ορισμένων βασικών αναγκών αναψυχής των πολιτών κατά πς αργίες (εστιατόρια και λοιπά καταστήμα- τα υγειονομικού ενδιαφέροντος, λειτουργίες πολιτισμού) και 3) η ανάγκη ορισμένων ιδιω- τικών επιχειρήσεων να λειτουργούν συνεχώς (π.χ. εργοστασίων), για λόγους τεχνικούς, εν συνδυασμώ και με λόγους αφορώντες την οικονομική τους επιβίωση. Το ίδιο ισχύει για λει- τουργίες, ασκούμενες από το Δημόσιο ή από τον ιδιωτικό τομέα, οι οποίες υπηρετούν ευθέ- ως το δημόσιο συμφέρον, όπως την ασφάλεια των πολιτών, την υγεία (νοσοκομεία), την συ- γκοινωνία. και επικοινωνία, την ύδρευση. Στο προαναφερθέν πλαίσιο πρέπει να ενταχθούν και λελογισμένες εξαιρέσεις επιβαλλόμενες για ορισμένους τόπους και ορισμένες περιόδους του έτους ως προς τον οικονομικό κλάδο του τουρισμού, και δη υπό την προϋπόθεση ότι οι εξαιρέσεις αυτές υπηρετούν τον βιώσιμο τουρισμό και δεν υπερβαίνουν τα όρια της αρ- χής της αναλογικότητος (άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος). Ειδικότερα, καθόσον αφο- ρά τον τουρισμό, η απομάκρυνση από τον κανόνα της αργίας κατά τις Κυριακές επιχειρεί- ται υπό την προϋπόθεση ότι: α) η εξαίρεση αφορά σαφώς προσδιοριζόμενες περιοχές, στις οποίες η οικονομικοκοινωνική ζωή εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον κλάδο του τουρι- σμού, β) οι εξαιρέσεις προσδιορίζονται με ακρίβεια κατά χρόνο και κατά το δυνατόν σε δι- άσπαρτες ημέρες ανά έτος, αναλόγως του χαρακτήρα της κάθε περιοχής και της τουριστι- κής περιόδου (θερινός, χειμερινός τουρισμός), ώστε να μην αναιρείται ο πυρήνας του προ- αναφερθέντος συνταγματικού δικαιώματος και γ) η κατ’ εξαίρεση επιτρεπόμενη εργασία είναι πράγματι πρόσφορη για την εξυπηρέτηση του σκοπού της βιώσιμης τουριστικής ανα- πτύξεως. Οίκοθεν νοείται ότι η συνδρομή των εκτεθεισών προϋποθέσεων πρέπει να τυγχά- νει πλήρους τεκμηριώσεως κατά την νομοθέτηση των εξαιρέσεων, ώστε, πλην των άλλων, να καθίσταται εφικτός και ο δικαστικός έλεγχος της συνταγματικότητας τους». – Σκέψη 13η: «Επειδή εν προκειμένω, με την εξουσιοδότηση του Ν 4254/2014, και ανεξαρτήτως λόγων αναφερομένων στο δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας των χριστιανών το θρήσκευμα πολιτών, προσβάλλονται, εξ επόψεως μεν ουσίας, οι εκτεθείσες στην 10η σκέψη συνταγ- ματικές αρχές, όπως ειδικότερα αυτές ερμηνεύθηκαν και εν σχέσει με τον κλάδο του του- ρισμού, εξ επόψεως δε τύπου, διότι η εξουσιοδότηση αυτή αντιτίθεται στην παράγραφο 2 άρθρου 43 του Συντάγματος, καθόσον η αναφορά της σε «τρεις τουριστικές περιοχές», χω- ρίς ειδικότερο και συγκεκριμένο προσδιορισμό είναι αόριστη. Συνεπώς, η βασισθείσα στην εξουσιοδότηση αυτή προσβαλλομένη υπουργική απόφαση είναι μη νόμιμη». – Βλ. το κεί- μενο της απόφασης στην ιστοσελίδα https://eclass.uoa.gr