ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΟΛΟΓΙΑ & ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Η άσκηση της δικαστικής λειτουργίας γενικά 342 ρήγηση αποδοχών υψηλότερων από τις αποδοχές των δικαστικών λειτουργών σε δημόσιους λειτουργούς που δεν τελούν στις ίδιες με αυτούς συνθήκες 71 . Τη νομο- λογία αυτή επανέλαβε η απόφαση 88/2013 του Δικαστηρίου 72 , η οποία ασχολή- θηκε με διαφορετική περίπτωση και, συγκεκριμένα, με το κύρος της πρόσφατης νομοθετικής μείωσης των αποδοχών των δικαστικών λειτουργών. Το Δικαστήριο θεώρησε τις σχετικές διατάξεις 73 αντίθετες με τις διατάξεις των άρθρων 26, 87 § 1 και 88 § 1 του Συντάγματος, «οι οποίες επιτάσσουν την ιδιαίτερη μισθολογική με- ταχείριση των δικαστικών λειτουργών με τη χορήγηση σ’ αυτούς αποδοχών ανά- 71. Σκέψη 9η της απόφ.: «Κ α τ ά τ η γ ν ώ μ η , ό μ ω ς , τ ω ν μ ε λ ώ ν ..., ναι μεν ορίζεται στη διάταξη του άρθρου 88 § 2 του Συντάγματος ότι: «Οι αποδοχές των δικαστικών λειτουρ- γών είναι ανάλογες με το λειτούργημά τους», η διάταξη, όμως, αυτή δεν έχει την έννοια ότι οι αποδοχές τους πρέπει να είναι ανώτερες ή ότι πάντως δεν μπορεί να είναι κατώτερες από τις αποδοχές οποιουδήποτε άλλου κρατικού λειτουργού, αλλά μόνο από τις αποδοχές οποιου- δήποτε άλλου κρατικού λειτουργού που τελεί σε ίδιες με αυτούς συνθήκες. Οι συνθήκες αυ- τές, ενόψει και της διάταξης του άρθρου 88 § 1 του Συντ., σύμφωνα με το οποίο οι δικαστές είναι ισόβιοι, είναι οι συνθήκες εξέλιξης, στο πλαίσιο σταδιοδρομίας. Κατά συνέπεια οι απο- δοχές των δικαστικών λειτουργών κατά τη θέληση του συντακτικού νομοθέτη πρέπει να είναι υπέρτερες από τις αποδοχές κάθε άλλου δημόσιου υπάλληλου ή λειτουργού που κατέχει ορ- γανική θέση και σταδιοδρομεί στο δημόσιο, οποιαδήποτε θέση αυτός κατέχει (Στρατιωτικού, Καθηγητή Πανεπιστημίου, Ιατρού κλπ). Κατά μείζονα λόγο οι αποδοχές των δικαστικών λει- τουργών πρέπει να είναι υπέρτερες των αποδοχών όσων εντάσσονται στην συνήθη ιεραρχία των διοικητικών οργάνων, όσο υψηλή θέση και αν κατέχουν στην ιεραρχία αυτή. Η Πολιτεία, ωστόσο, δεν εμποδίζεται από το Σύνταγμα να καταβάλει αποδοχές κατά περίπτωση υψηλότε- ρες από εκείνες που καταβάλλει σε δικαστικούς λειτουργούς, σε άλλους κρατικούς λειτουρ- γούς, αν οι τελευταίοι αυτοί τελούν σε καθεστώς διάφορο από εκείνο των δικαστικών λει- τουργών, χωρίς να είναι υποχρεωμένη στην περίπτωση αυτή να καταβάλει τις υψηλότερες αυτές αποδοχές και στους δικαστικούς λειτουργούς. Αντίθετη εκδοχή εμποδίζει την εκτελε- στική εξουσία να επιλέξει το προσωπικό εκείνο, αμείβοντάς το κατάλληλα, το οποίο εκτιμά ότι είναι σε θέση εφαρμόζοντας την κυβερνητική πολιτική, να φέρει σε πέρας τις σημαντικές αποστολές του Κράτους, όπως αυτές ορίζονται στο Σύνταγμα και τους νόμους. Και την εμπο- δίζει σαφώς, όταν πρέπει να υπολογίσει ότι τις υψηλότερες αυτές αποδοχές πρέπει - αυτόμα- τα και μάλιστα κάθε φορά - να καταβάλει αναλογικά, και σε όλους τους δικαστικούς λειτουρ- γούς και δη τόσο τους εν ενεργεία, όσο και όσους, με τη συμπλήρωση του κατά το Σύνταγ- μα και τον νόμο ορίου ηλικίας έχουν ήδη συνταξιοδοτηθεί. Παρόμοια δέσμευση δεν προκύ- πτει από το Σύνταγμα, το οποίο επιβάλλει μεν στο νομοθέτη να καθορίσει υψηλές αποδοχές στους δικαστικούς λειτουργούς, δεν επιτρέπει, όμως, σε κανένα όργανο να εμποδίζει την Κυ- βέρνηση να ασκήσει την κατά το Σύνταγμα λειτουργία της, εφαρμόζοντας την πολιτική της. Πολιτική που επιβάλλει για παράδειγμα την κατά περίπτωση θέσπιση υψηλών αποδοχών για την εξασφάλιση του αναγκαίου ιατρικού προσωπικού σε απομονωμένες νησιωτικές περιοχές της χώρας κατ’ εφαρμογή και του άρθρου 101 του Συντ...». 72. Μειοψήφησαν τρία μέλη του Δικαστηρίου (δύο Καθηγητές Πανεπιστημίου και ένας Δικηγόρος· Βλ. την απόφαση σε www.netlaw.gr 73. Πρόκειται για τις διατάξεις των περιπτώσεων 13 και 14 της υποπαραγράφου Γ.1 της παρα- γράφου Γ του άρθρου πρώτου του Ν 4093/2012 και της απολύτως συναφούς προς αυτές διατάξεις της περίπτωσης 37, κατά το μέρος που αφορά τους δικαστικούς λειτουργούς.