ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Η προσωρινή δικαστική προστασία κατά τον Κώδικα ∆ιοικητικής ∆ικονομίας 689 ως 32 . Πρώτα ελέγχεται το προδήλως απαράδεκτο ή αβάσιμο του ενδίκου βοηθήμα- τος (στάδιο πρώτο) και στη συνέχεια, εφόσον η κρίση είναι αρνητική, χωρεί σε δεύ- τερο στάδιο η στάθμιση των συμφερόντων του αιτούντος από τη μία πλευρά και του δημοσίου συμφέροντος από την άλλη, λαμβανομένων υπόψη και από τις δύο πλευρές της σταθμίσεως των συμφερόντων τρίτων. Η δεύτερη εξαίρεση, βελτιώνοντας αισθητά τις παλαιές διατυπώσεις 33 , επιτάσ- σει τη συνταγματικά επιβαλλόμενη στάθμιση των συγκρουόμενων αγαθών. Ως ει- δικές μορφές δημοσίου συμφέροντος νοούνται, κατά τη νομολογία των Επιτροπών Αναστολών, λόγοι που αφορούν τη δημόσια υγεία και ασφάλεια 34 , την κοινή ησυ- χία 35 , την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος 36 , την εκτέλε- ση δημοσίων έργων και την προστασία των υδάτινων πόρων 37 , αλλά και το ταμει- ακό πλέον συμφέρον του ∆ημοσίου στο μέτρο που διακυβεύεται η πτώχευση της χώρας 38 . Το δημόσιο συμφέρον προς εκτέλεση της πράξεως θα πρέπει να έχει συγκε- κριμένη θεμελίωση και να μην προβάλλεται αορίστως. Το δημόσιο συμφέρον προς εκτέλεση πράξεως μειώνεται αναλογικώς όσο αυξάνεται η πιθανότητα η πράξη να είναι παράνομη. Η τρίτη εξαίρεση αφορά μόνο τις φορολογικές και τελωνειακές διαφορές. Μπορεί να δικαιολογηθεί συνταγματικά 39 , μόνο εφόσον θεωρηθεί ότι οι παραλεί- ψεις ή ανακρίβειες της δηλώσεως του άρθρου 203 § 2 καθιστούν την αίτηση αό- ριστη. 32.  Σύμφωνα με το μοντέλο συνολικής σταθμίσεως συμφερόντων (umfassende Interessenabw- ägung) ο νομικός έλεγχος γίνεται σε ένα και μόνο στάδιο, όπου όλα τα συμφέροντα σταθμίζο- νται. Στο κλιμακωτό μοντέλο πρώτα ελέγχεται το προδήλως βάσιμο ή αβάσιμο της προσβαλ- λόμενης πράξεως και στη συνέχεια διενεργείται στάθμιση συμφερόντων (Stufensystem). Για τα δύο αυτά συστήματα, βλ. Λαζαράτο , όπ.π., αρ. 300 (υποσ. 53), Schoch , in Schoc/Schmidr Assman/ Pietzner, VwGO, Rdnr 252 επ. 33.  Σύμφωνα με την παλαιότερη διατύπωση «η χορήγηση αναστολής αποκλείεται αν η άμεση εκτέλεση της προσβαλλόμενης πράξης επιβάλλεται για λόγους δημοσίου συμφέροντος». 34.  Πρβλ. Τρ∆ΠρΑθ 199/2001, Τρ∆ΠρΗρακλ 23/1999, ∆∆ 1999.882, Τρ∆ΠρΑθ 1022/1999, 922/2000, ∆ΠρΑθ 857/1999, Τρ∆ΠρΗρακλ 23, 24, 53/2000, 81/2000, 11/1999, 63/1999. 35.  Πρβλ. Τρ∆ΠρΗρακλ 5/1999, 26-31/1999, 34-40/1999, 42/1999, 77/2000, Τρ∆ΠρΘεσ/κης 97/2000, ∆ΠρΑθ 1049/1990. 36.  Τρ∆ΠρΑθ 481/2000, Τρ∆ΠρΗρακλ 8/2000. 37.  Τρ∆ΠρΗρακλ 54/2000, 49/1999. 38.  Πρβλ. παλαιότερα Μ∆ΠρΑθ 1129/1999, Τρ∆ΠρΑθ 228/2000, 1009/1999. Βλ. όμως, σήμερα ∆Ε- φΑθ (Συμβ.) 288/2011. 39.  Ratio της ρυθμίσεως η μείωση των πιθανοτήτων ευδοκιμήσεως φορολογικών αναστολών. Η διάταξη είναι σε κάθε περίπτωση αποτυχημένη για τους ακόλουθους λόγους: (i) διότι δη- μιουργεί φορολογική δικονομία εντός της διοικητικής δικονομίας κατ’ αντίθεση προς το άρ- θρο 4 § 1 Συντ., (ii) διότι δογματικά και συστηματικά ο λόγος αυτός εξαιρέσεως δεν έχει κα- μιά σχέση με τους προηγούμενους, (iii) διότι τυχόν παραλείψεις θα μπορούσαν να συμπληρώ- νονται με εφαρμογή του άρθρου 139Α, (iv) διότι εν πάση περιπτώσει η αίτηση αναστολής θα έπρεπε να απορρίπτεται ως αναπόδεικτη ή αόριστη και όχι διότι συντρέχει λόγος εξαιρέσε- ως.