ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Η γενική διαδικασία του Κώδικα ∆ιοικητικής ∆ικονομίας 215 Όλοι οι ανωτέρω τύποι είναι συστατικοί (ad solemnitatem) και όχι αποδεικτι- κοί (ad probationem) της εννόμου σχέσεως της δικαστικής πληρεξουσιότητας 110 . 2. Έννοια και είδη δικαστικής πληρεξουσιότητας (α) ∆ικαστική πληρεξουσιότητα του Κ∆∆ικ και του ΑΚ Η δικαστική πληρεξουσιότητα είναι μονομερής δικαιοπραξία. Περιέχει δήλωση βουλήσεως απευθυντέα προς τον πληρεξούσιο, αλλά εμπεριέχει και ανακοίνωση που απευθύνεται και προς το δικαστήριο και τους υπόλοιπους διαδίκους. Προϋπο- θέτει δικαιοπρακτική ικανότητα τόσο του παρέχοντος, όσο και του προς ον αυτή. Μεταξύ της πληρεξουσιότητας των άρθρων 216-217 ΑΚ και της δικαστικής πληρεξουσιότητας των άρθρων 27 επ. Κ∆∆ικ υφίσταται σοβαρή εννοιολογική δι- αφορά. Με την πληρεξουσιότητα του ΑΚ παρέχεται εξουσία προς αντιπροσώπευ- ση σε πράξεις του ουσιαστικού δικαίου, ενώ με τη δικαστική πληρεξουσιότητα του Κ∆∆ικ εξουσία προς αντιπροσώπευση σε διενέργεια διαδικαστικών πράξεων στο πλαίσιο της διοικητικής δίκης. (β) Χρονικό σημείο για την περί εγκυρότητας κρίση της δικαστικής πληρεξουσιότητας Η παραπάνω εξουσία προς δικαστική αντιπροσώπευση είναι έγκυρη εφόσον ο παρέχων αυτή την εξουσία την έχει κατά το χρονικό σημείο παροχής της δικαστι- κής πληρεξουσιότητας. Επιγενόμενη απώλεια αυτής της εξουσίας εκ μέρους του παρέχοντος αυτήν (λόγωθέσεως αυτού λ.χ. υπό δικαστική συμπαράσταση) δεν επι- δρά επί της εγκυρότητας της δικαστικής πληρεξουσιότητας 111 . (γ) Γενικό και ειδικό πληρεξούσιο Γενικό πληρεξούσιο είναι έγγραφο το οποίο παρέχει εξουσία στον αντιπρόσωπο να ενεργεί κάθε είδους διαδικαστική πράξη και να συμμετέχει σε κάθε δίκη ενώπι- ον οποιουδήποτε δικαστηρίου για λογαριασμό του εντολέα του. 110.  Γι’ αυτό δεν αρκεί η σύνταξη του πληρεξουσίου, αλλά απαιτείται και η έγκαιρη προσκόμι- σή του σε κυρωμένο αντίγραφο. Ανεπικύρωτο φωτοαντίγραφο ή φαξ δεν έχει νομιμοποι- ητική ισχύ. Βλ. ΣτΕ 1079/1979, 3362/1991, 741/1991, 1857/1990. Πρβλ. ΑΠ 964/1982, ΕΕΝ 1983.497. Ο τύπος απαιτείται για τη σχέση του πληρεξουσίου προς το δικαστήριο και προς τον αντίδικο του εντολέα του, όχι για τη σχέση αντιπροσωπευόμενου και δικαστηρίου . Άρα ο διάδικος που έδωσε άτυπη πληρεξουσιότητα δεν μπορεί να επικαλεστεί ακυρότητα διαδικα- στικής πράξεως ή να προσβάλει απόφαση με ένδικο μέσο γι’ αυτό το λόγο. Βλ. για το ζήτη- μα αυτό ΕφΘεσσ/κης 432/1979, Αρμ 1980.578, ΑΠ 417/1988, Ελλ ∆/νη 1998.1563, Νίκα , Πο- λιτική ∆ικονομία Ι, σ. 332. 111.  Τα αυτά ισχύουν και επί μεταβολής στο πρόσωπο του εκπροσώπου νομικού προσώπου. Βλ. ΣτΕ 2849/1979. 301 302 303