ΟΙ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΤΟΥ ΠΤΩΧΕΥΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

Ευάγγελος Περάκης 13 χει και η προαναγγελθείσα διαδικασία του άρθρου 16 § 3 ν. 4469/2017, για την απλοποιημένη ρύθμιση οφειλών, που επιτρέπει και εδώ «τυποποιημένο τρό- πο» αξιολόγησης της βιωσιμότητας του οφειλέτη 18 . Β. Και έρχομαι στο ν. 4354/2015 για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Εδώ πρόκει- ται κατά κυριολεξία για μαζικό χειρισμό των οφειλών. Η μέθοδος του νόμου αυτού για την αντιμετώπιση της μαζικής αφερεγγυότητας είναι η δημιουργία δευτερογε- νούς αγοράς, όπου οι απαιτήσεις αποτελούν αντικείμενο διαχείρισης ή, σε απομί- μηση της τιτλοποίησης, και μεταβίβασης. Εδώ δημιουργείται το ενδιαφέρον φαι- νόμενο των μεγάλων αριθμών αλλά και της ανωνυμίας. Σε συνδυασμό με τον κώ- δικα δεοντολογίας προδιαγράφεται μια συγκεκριμένη διαδικασία για το χειρισμό της αφερεγγυότητας από τις τράπεζες. Μπορεί βέβαια να διερωτηθεί κανείς εδώ αν πρόκειται για πραγματική συλλογική διαδικασία. Με την κλασική της έννοια βεβαίως και δεν πρόκειται. Αν διευρυνθεί όμως η έννοια της συλλογικής διαδικα- σίας με την προτεινόμενη κατασκευή του μακροπτωχευτικού δικαίου, θα μπορού- σαμε να υπαγάγουμε και τον ν. 4354/2015 στο πτωχευτικό δίκαιο 19 . 6. Αυτή λοιπόν η εξέλιξη προς το μακροπτωχευτικό δίκαιο, τυποποιημένο, εξωδι- καστικό, ταχύ και απρόσωπο, απομακρύνεται από τη φυσιογνωμία, τη δομή και το διακύβευμα μιας κλασικού ρυθμού συλλογικής διαδικασίας, που είναι η ατομική διαχείριση της αφερεγγυότητας και η ενιαία αντιμετώπιση των πιστωτών του οφει- λέτη στη βάση ίσης μεταχείρισης. Ενώ το κλασικό μοντέλο της πτώχευσης είναι ένας οφειλέτης και πολλοί πιστωτές, το νέο μοντέλο είναι ένας πιστωτής (βασικά οι μεγάλοι δανειστές, όπως οι τράπεζες) και πολλοί οφειλέτες (οι δανειολήπτες). Διακύβευμα είναι τώρα όχι η μοίρα του συγκεκριμένου οφειλέτη και της επιχείρη- σής του, όσο η ευστάθεια του συστήματος, ιδίως η κεφαλαιακή επάρκεια των τρα- πεζών και η συγκράτηση των ελλειμάτων του Δημοσίου και των ΟΚΑ. Αυτό το ανα- ποδογύρισμα μπορεί να μεταβάλει τη θεώρηση ορισμένων ζητημάτων. Μπορεί π.χ. να τεθεί ζήτημα ισότιμης μεταχείρισης όχι πλέον των πιστωτών (η par condicio creditorum), αλλά των οφειλετών (η par condicio debitorum). Με όλα αυτά, οι δια- δικασίες του μακροπτωχευτικού δικαίου ενθυμίζουν περισσότερο «ρύθμιση» ή φο- ρολογική «περαίωση» και λιγότερο πτώχευση , που στηρίζεται στις ιδιομορφίες της ατομικής αφερεγγυότητας. Το αν θα πετύχει, θα το δούμε. IV. Τρεις τελικές επισημάνσεις Στο τέλος της εισήγησης αυτής αξίζει να γίνουν τρεις επισημάνσεις, που έχουν σχέ- ση όχι με το μακροπτωχευτικό δίκαιο, αλλά με τη μακροσκοπική θεώρηση του ΠτΔ. Αποτελούν και αυτές στοιχεία εξέλιξης και σε μεγάλο βαθμό μετάλλαξης του ΠτΔ. 18. Βλ. κοινή υπουργική απόφαση 130060/27.11.2017 (ΦΕΚ Β’ 4158/29.11.2017). 19. Βλ. Περάκη , ΠτΔ 2017, σ. 575.