ΔΙΚΑΙΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ

Δίκαιο προστασίας καταναλωτή 923 Χ. ΛΙΒΑΔΑ Προστασία του δανειολήπτη ως καταναλωτή στοληπτικής ικανότητας του καταναλωτή από τον πιστωτικό φορέα (υπό γ) και τις υποχρεώ- σεις των προσώπων που μεσολαβούν για τη σύναψη της σύμβασης πίστωσης (υπό δ) 16 . (α) Πυρήνα και των δύο νομοθετημάτων αποτελούν οι διατάξεις της για την πληροφόρηση που πρέπει να παρέχεται στον καταναλωτή από τον πιστωτικό φορέα με γνώμονα την απο- φυγή της πληροφοριακής ασυμμετρίας που γίνεται δεκτό ότι υφίσταται κατά τεκμήριο με- ταξύ πιστωτικού φορέα και καταναλωτή 17 . Συγκεκριμένα, θεσπίζονται ιδιαίτερα διεξοδικές ρυθμίσεις και απαιτήσεις πληροφόρησης ανάλογα με το είδος της σύμβασης που προσφέ- ρεται, τον τρόπο παροχής της και το στάδιο στο οποίο βρίσκεται η συναλλαγή. Παράλληλα με την πληροφόρηση που λαμβάνει ο καταναλωτής, η οποία μάλιστα είναι τυποποιημένη στο προσυμβατικό στάδιο για να διευκολύνει τη σύγκριση εκ μέρους του των διαφορετικών προσφορών είτε από το ίδιο είτε από διαφορετικά πιστωτικά ιδρύματα, καθιερώνεται επίσης η υποχρέωση συνδρομής του από τον πιστωτικό φορέα, προκειμένου να κατανοεί την πλη- ροφόρηση αυτή και να μπορεί να επιλέγει την πίστωση που προσαρμόζεται περισσότερο στις ανάγκες του. (β) Τα δύο νομοθετήματα περιλαμβάνουν επίσης διατάξεις αναφορικά με την κατοχύρωση, τον τρόπο άσκησης και τις έννομες συνέπειες από την άσκηση ορισμένων κρίσιμων συναλλα- κτικών δικαιωμάτων του καταναλωτή στο πλαίσιο της καταναλωτικής και της στεγαστικής πί- στης, ορισμένα εκ των οποίων είναι κοινά, όπως το δικαίωμα πρόωρης εξόφλησης και ορι- σμένα ρυθμίζονται μόνο για τη μια από τις δύο κατηγορίες συμβάσεων πίστωσης, όπως τα δικαιώματα που απορρέουν από τις συνδεδεμένες συμβάσεις πίστωσης, οι οποίες αφορούν μόνο την καταναλωτική πίστη. Τονίζεται ότι λόγω των διαφορετικών χαρακτηριστικών των δύο κατηγοριών πίστωσης, ακόμη και τα δικαιώματα η άσκηση των οποίων προβλέπεται και στις δύο περιπτώσεις, όπως το δικαίωμα πρόωρης εξόφλησης, δεν ρυθμίζονται με τον ίδιο τρόπο, ανάλογα με το αν ασκούνται στο πλαίσιο της καταναλωτικής ή της στεγαστικής πίστης. (γ) Η υποχρέωση αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας του καταναλωτή με γνώμονα την πρόληψη και αποφυγή της υπερχρέωσης καθιερώνεται και στην ΚΥΑ Ζ1-699/2010 και 16. Το νομοθετικό πλαίσιο για τη στεγαστική πίστη περιέχει επίσης ορισμένες διατάξεις αναφορικά με θεματικές, οι οποίες δεν ρυθμίζονται στο πλαίσιο της καταναλωτικής πίστης, όπως η χρηματοοι- κονομική διαπαιδαγώγηση των καταναλωτών, οι απαιτήσεις γνώσεων που πρέπει να διαθέτει το προσωπικό των πιστωτικών φορέων που εμπλέκεται στη χορήγηση προϊόντων στεγαστικής πί- στης, και οι υποχρεώσεις επαγγελματικής συμπεριφοράς που οφείλουν να τηρούν κατά την πα- ροχή στεγαστικών δανείων, η δέσμευση και η ομαδοποίηση, η κατάργηση της απαγόρευσης της lex commissoria και η υπερημερία ου δανειολήπτη. Βλ. ιδίως Τζάκα (2017): Ο ενυπόθηκος δανει- σμός σε ημεδαπό νόμισμα μετά τον Ν 4438/2016, 237, 241-243, 245, Χασάπη (2015), Η Οδηγία 2014/17/ΕΕ σχετικά με τις συμβάσεις πίστωσης σε καταναλωτές για ακίνητα που προορίζονται για κατοικία: Μια συνοπτική παρουσίαση, ΔΕΕ, 334. 17. Για την πληροφοριακή ασυμμετρία, βλ., ενδεικτικά, Grundmann S., Kerber W., Weatherill S. (editors) (2001): Party Autonomy and the Role of Information in the Internal Market, 21, Calais- Auloy , Steinmetz (2006), op. cit., 53 επ., Γκόρτσο (2007), Δίκαιο Προστασίας του καταναλωτή χρη- ματοπιστωτικών υπηρεσιών: περιεχόμενο και ιδιαιτερότητες, ΧρηΔικ, 163, Δέλλιο (2001), 31 επ., του ιδίου (2005), 295 επ., Λιβαδά (2008), Το νέο ευρωπαϊκό ρυθμιστικό πλαίσιο για την καταναλω- τική πίστη, 13 επ. Wein T. (2001): Information Problems and Market Failure: The perspective of Economics, in Party Autonomy and the Role of Information in the Internal Market (Grundmann S., Kerber W., Weatherill S., editors), 82 επ.