ΔΙΚΑΙΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ

Δίκαιο προστασίας καταναλωτή 53 Ε. ΠΕΡΑΚΗΣ/Χ. ΛΙΒΑΔΑ Άρθρο 1α Ν 2251/1994 στενότερος (αφού οι καταναλωτικές συναλλαγές επί ακινήτων δεν ενέπιπταν πλέον στο νό- μο) 18 . Βασική σκέψη για την αναδιατύπωση του ορισμού ήταν ότι και οι έμποροι ή άλλοι επαγγελματίες μπορούν να βρεθούν στην ίδια μειονεκτική θέση, που βρίσκεται και οποιοσ- δήποτε άλλος λόγω διαπραγματευτικής υπεροχής του αντισυμβαλλομένου του, γνωσιολογι- κού ελλείμματος και πληροφοριακής ασυμμετρίας 19 . 3. Ο Ν 3587/2007 Ο νόμος 3587/2007 τροποποίησε εκτεταμένα το Ν 2251/1994, αναμόρφωσε δε και το γενικό ορισμό του καταναλωτή. Μετά την τροποποίηση το άρθρο 1 παρ. 4 στοιχ. α΄ διαμορφώθηκε ως εξής: «4. Με την επιφύλαξη των ειδικών διατάξεων του παρόντος νόμου νοούνται: α) Καταναλωτής, κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή ενώσεις προσώπων χωρίς νομική προ- σωπικότητα για τα οποία προορίζονται τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες που προσφέρονται στην αγορά και τα οποία κάνουν χρήση των προϊόντων ή των υπηρεσιών αυτών, εφόσον αποτε- λούν τον τελικό αποδέκτη τους. Καταναλωτής είναι και αα) κάθε αποδέκτης διαφημιστικού μηνύματος, ββ) κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που εγγυάται υπέρ καταναλωτή, εφόσον δεν ενεργεί στο πλαίσιο της επαγγελματικής ή επιχειρηματικής δραστηριότητάς του». Οι διαφορές του ορισμού αυτού από το αρχικό κείμενο του Ν 2251/1994 20 εντοπίζονται σε τρία σημεία: α. Πρώτον, καταναλωτές μπορεί να είναι, πλην των φυσικών και νομικών προσώπων, και «ενώσεις προσώπων χωρίς νομική προσωπικότητα». β. Δεύτερον, η προηγούμενη διάζευξη «για το οποίο προορίζονται τα προϊόντα ή οι υπηρεσί- ες που προσφέρονται στην αγορά ή το οποίο κάνει χρήση τέτοιων προϊόντων ή υπηρεσιών» μετατράπηκε σε σύζευξη («για τα οποία προορίζονται τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες που προ- σφέρονται στην αγορά και τα οποία κάνουν χρήση των προϊόντων ή των υπηρεσιών αυτών»). γ. Τρίτον, καταναλωτές μπορεί να είναι και τα πρόσωπα, φυσικά ή νομικά (όχι όμως και ενώ- σεις προσώπων), που εγγυώνται υπέρ καταναλωτή, στο μέτρο που δεν ενεργούν στο πλαίσιο της επαγγελματικής ή επιχειρηματικής δραστηριότητάς τους. δ. Μια τέταρτη διαφορά εντοπίζεται στο εισαγωγικό τμήμα του ορισμού, με το οποίο γίνεται επιφύλαξη «των ειδικών διατάξεων του παρόντος νόμου», που ενδεχομένως δίνουν άλλο ορισμό. Αυτό όμως είναι κάτι το αυτονόητο και δεν πρέπει να θεωρηθεί ως καινοτομία του Ν 3587/2007. Αρμ 2010, 1140, ΑΠ 1738/2009, ΕφΑΔΠολΔ 2010, 439, ΑΠ 989/2004 ΕΕμπΔ 2005,517 = ΧρΙΔ 2005,140 = ΕλλΔνη 2006,1671. 18. Βλ. Αλεξανδρίδου , Ο Ν 2251/994 για την προστασία του καταναλωτή – ομοιότητες και διαφορές από το Ν 1961/1991 - σχέσεις με το Ν 146/1914, Αρμ 1996,289 (290). 19. Π.χ. Λιναρίτης , Η πρόσβαση στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες μέσω διαδικτύου, 2005, 64, Μπεχρή (1995), Ο καταναλωτής και η σύμβαση που καταρτίζεται εκτός εμπορικού καταστήματος, ΕπισκΕΔ, 276. 20. Βλ. γενικά Αλεξανδρίδου (2007), Ο τροποποιημένος νόμος για την προστασία του καταναλωτή από τη σκοπιά ενός εμπορικολόγου, ΝοΒ,1493. 10 11