ΔΙΚΑΙΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ

104 Δίκαιο προστασίας καταναλωτή Γ. ΔΕΛΛΙΟΣ Άρθρο 2 Ν 2251/1994 Β. Το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 2 Ν 2251/1994 Πέρα από το ζήτημα του εύρους της έννοιας του προστατευτέου από καταχρηστικούς όρους καταναλωτή, το οποίο εντάσσεται πλήρως στον γενικό ορισμό του άρθρου 1 παρ. 4 εδ. α΄ του Ν 2251/1994 και άρα αντιμετωπίζεται στο πλαίσιο των αναπτύξεων του άρθρου 1, ανακύ- πτουν εδώ τα ακόλουθα: 1) Το ζήτημα του εύρους της έννοιας των ΓΟΣ, ως όρων που αναμ- φίβολα καταλαμβάνονται από τον έλεγχο του άρθρου 2 Ν 2251/1994. 2) Το ζήτημα της επέ- κτασης του δικαστικού ελέγχου σε συμβατικούς όρους που δεν εμφανίζουν όλα ή κάποιο από τα γνωρίσματα των ΓΟΣ, δηλαδή τη μαζική χρήση και την εκ των προτέρων διατύπωση. 3) Το ζήτημα της επέκτασης του ελέγχου σε συμβατικούς όρους που επαναλαμβάνουν το εν- δοτικό δίκαιο και 4) Το ζήτημα της επέκτασης του ελέγχου σε όρους που καθορίζουν την πα- ροχή και την αντιπαροχή, ιδίως ως προς τη μεταξύ τους σχέση αναλογίας. Ειδικότερα: Ι. Η έννοια των ΓΟΣ 22 Μετά το Ν 3587/2007 το άρθρο 2 παρ. 1 Ν 2251/1994 ορίζει ως γενικούς όρους συναλλα- γών τους όρους «που έχουν διατυπωθεί εκ των προτέρων για μελλοντικές συμβάσεις». Υπό την προγενέστερη μορφή της η διάταξη έκανε λόγο για «απροσδιόριστο αριθμό μελλοντικών συμβάσεων». Η επελθούσα μεταβολή απηχεί ομόφωνη διάγνωση της θεωρίας ότι το κρίσι- μο σημείο έγκειται στον αποκλεισμό της διατύπωσης των όρων για κάποιο συγκεκριμένο πε- λάτη. Κατά συνέπεια εύλογο είναι να αντιμετωπίζονται ως ΓΟΣ και οι όροι που προορίζονται για ομοιόμορφη χρησιμοποίηση σε ορισμένο (και όχι υποχρεωτικά αόριστο) αριθμό συμβά- σεων. Ο αναγκαίος αριθμός για την παραδοχή ενός τέτοιου προορισμού κατά μεν την κρ. γν. ξεκινά από πολύ χαμηλά (3-5 συμβάσεις), κατ’ άλλους δε πρέπει να είναι σημαντικά μεγαλύ- τερος. Σε κάθε περίπτωση πάντως αρκεί ο προορισμός των όρων για πολλαπλή ομοιόμορφη χρήση και δεν απαιτείται να έχει γίνει πράγματι πολλαπλή χρήση τους 23 . Μια δεύτερη μεταβολή ως προς το εύρος της έννοιας των ΓΟΣ φαίνεται καταρχήν να επιφέ- ρει ο Ν 3587/2007 με την προσθήκη στο άρθρο 2 παρ. 2 εδ. α΄ Ν 2251/1994 της υποχρέω- σης έγγραφης διατύπωσης των ΓΟΣ 24 . Η προσθήκη αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει στην εσφαλμένη αντίληψη ότι οι προφορικά διατυπωμένοι όροι πολλαπλής χρήσης δεν είναι ΓΟΣ και δεν υπάγονται σε έλεγχο ή ότι δεν εντάσσονται εξαρχής στη σύμβαση και, άρα, δεν τί- θεται ζήτημα υπαγωγής τους σε έλεγχο κύρους του περιεχομένου τους κατ’ άρθρο 2 παρ. 6-7 Ν 2251/1994 25 . Τέτοιου είδους συμπεράσματα, όμως, θα ήταν αντιφατικά προς τη διάτα- 22. Βλ. σχετ. ΠΠρΑθ 1119/2002 ΔΕΕ 2003,422 (423)· Δέλλιο , ΓΟΣ 2 (2013), αριθ. 207 επ ∙ Καράκωστα , ΔΠρΚατ (2008), 90-92 (αριθ. 50 επ.) ∙ Μεντή , ΓΟΣ (2000), 19-31· Καράση , ΓΟΣ (1992), 13-25. 23. Βλ. Καράκωστα , ΔΠρΚατ (2008), αριθ. 56· Δέλλιο , Προστασία ΙΙ (2001), 287 (υποσημ. 95)· Καράση , ΓΟΣ (1992), 22 επ.· Παπανικολάου , ΕλλΔνη 2008,662 ∙ τον ίδιο, Περί των ορίων (1991), 345/6. 24. Μετά το Ν 3587/2007 η διάταξη ορίζει πλέον ότι «οι γενικοί όροι συμβάσεων και παρεπόμενων συμφωνιών που καταρτίζονται στην Ελλάδα διατυπώνονται γραπτώς στην ελληνική γλώσσα...». 25. Έτσι ΠΠρΑθ 1119/2002 ΔΕΕ 2003,422 (425/6). Αντίθετη η δευτεροβάθμια κρίση, βλ. ΕφΑθ 5253/2003 ΕΕμπΔ 2003,643 (647), η οποία αντιμετώπισε εξαρχής την προφορική ρήτρα ως καταχρηστική με βάση τον έλεγχο κύρους του περιεχομένου της. 14 15 16