ΔΙΚΑΙΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ

Δίκαιο προστασίας καταναλωτή 107 Γ. ΔΕΛΛΙΟΣ Άρθρο 2 Ν 2251/1994 σπίζει κανόνες για τα στοιχεία που τα πιστωτικά ιδρύματα οφείλουν να παρέχουν στους συ- ναλλασσομένους) ή ορισμένους ΓΟΣ των επιχειρήσεων ιδιωτικής ασφάλισης (βλ. άρθρο 6§5 Ν 489/1976, με το οποίο είχε ανατεθεί στον Υπουργό Εμπορίου ο καθορισμός των ΓΟΣ για την ασφάλιση αστικής ευθύνης από ατυχήματα αυτοκινήτων κ.λπ .) 38 . Στο παραπάνω ερώ- τημα η κρ.γν . απαντά καταφατικά με το σκεπτικό ότι, αφού η άσκηση από τη Διοίκηση της νομοθετικά παραχωρηθείσας σε αυτήν ευχέρειας προς έγκριση ή υπόδειξη του περιεχομέ- νου ΓΟΣ πρέπει να είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα και την εθνική ή κοινοτική νομοθεσία (27 Συντ.), οι όροι που αντιβαίνουν στο άρθρο 2 Ν 2251/1994 ή στην Οδηγία 93/13 πρέ- πει να θεωρούνται ότι βρίσκονται εκτός νομοθετικής εξουσιοδότησης, εκτός αν συνάγεται σαφώς αντίθετη νομοθετική βούληση 39 . Έτσι λ.χ. κρίθηκε ότι «το γεγονός ότι (ένας τραπε- ζικός ΓΟΣ) είναι σύμφωνος με... απόφαση της Επιτροπής Τραπεζικών και Πιστωτικών Θεμάτων της Τράπεζας της Ελλάδος... δεν συνεπάγεται τον μη έλεγχό του για καταχρη- στικότητα με βάση τις διατάξεις του Ν 2251/1994..., στην περίπτωση που (το περιεχόμε- νό του)... προκαλεί σημαντική ανισορροπία δικαιωμάτων και υποχρεώσεων σε βάρος του καταναλωτή » 40 . ΙΙ. Οι μη διαπραγματεύσιμοι όροι εφάπαξ χρήσης (άρθρο 2 παρ. 10) 41 Η παρ. 10, που προστέθηκε στο άρθρο 2 Ν 2251/1994 με τον Ν 2741/1999 και παρέμεινε αμετάβλητη από το Ν 3587/2007, επεξέτεινε την εφαρμογή του άρθρου 2 Ν 2251/1994 σε «κάθε όρο σύμβασης που δεν αποτέλεσε αντικείμενο ατομικής διαπραγμάτευσης». Ως τέ- τοιον η διάταξη θεωρεί κάθε συμβατικό όρο, του οποίου «το περιεχόμενο δεν μπόρεσε να επηρεάσει ο καταναλωτής», ακόμη και τους όρους που δεν προορίζονται για πολλαπλή χρή- ση. Ειδικότερα: Μεταξύ των προδιατυπωμένων όρων πολλαπλής χρήσης (ΓΟΣ), για τους οποίους δεν αμφισβητείται η ανάγκη γενικευμένου ελέγχου, και των όρων που έχουν κα- ταστεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης και άρα μόνον όλως κατ’ εξαίρεση θα μπορούσαν να ελεγχθούν (ΑΚ 174, 178, 179, 294, 409, 707 κ.λπ .), εμφανίζονται στην πράξη δύο ενδιάμεσες μορφές όρων που, σύμφωνα με την παρ. 10 του άρθρου 2 Ν 2251/1994, υπάγονται και αυ- τές στο πεδίο ελέγχου: α) οι προδιατυπωμένοι όροι εφάπαξ χρήσης, δηλαδή οι όροι που 38. Βλ. λ.χ. ΠΔ/ΤΕ 2501/2002, ΕΤΠΘ/ΤΕ 178/19.7.2004 (ΦΕΚ 1872 Α΄ 27.12.2006) για τον τρόπο καθορι- σμού της μεταβολής κυμαινόμενου επιτοκίου ∙ ΑΥΕ Κ4/585/1978 περί «γενικών όρων ασφάλισης αυτο- κινήτων» (ΦΕΚ 795/8.4.1978), που καταργήθηκε με το άρθρο 17§1 Ν 3557/2007. Υπέρ του συμβατι- κού χαρακτήρα των όρων που περιέχονταν στην εν λόγω ΑΥΕ βλ. ΑΠ 76/2005 ΕλλΔνη 2005,1415 ∙ ΑΠ 1588/2002 ΕΕμπΔ 2003,112 ∙ ΑΠ 751/2000 ΕΕμπΔ 2000,540. Αντίθετη, υπέρ του κανονιστικού χαρα- κτήρα των όρων, Χατζηνικολάου-Αγγελίδου , Ιδιωτικό Ασφαλιστικό Δίκαιο 2 (2008), αριθ. 102. 39. Βλ. Σταθόπουλο, ΧρΙΔ 2010,498 ∙ Μεντή , ό.π. 23-31 ∙ ΑΠ 2123/2009 ΔΕΕ 2010,716/7 ∙ ΕφΑθ 3956/2008 ΔΕΕ 2009,837 ∙ ΠΠρΑθ 3229/1996 ΔΕΕ 1997,75. Πρβλ. ωστόσο ΕφΘεσ 630/2008 Αρμ 2010,230 (232), που δέχεται ότι «το κύρος και η εντός ή εκτός των ορίων της παρασχεθείσας νομο- θετικής εξουσιοδότησης έκδοση (της ΑΥΕ Κ4/585/1978) δεν ερευνάται ». 40. Έτσι ΕφΑθ 5101/2011 ΝοΒ 2011,2139 (σχ. Παπαστάμου ). Ομοίως ΠΠρΑθ 3229/1996 ΔΕΕ 75 (81) σχετικά με τους ΓΟΣ των ασφαλιστηρίων ζωής που, σύμφωνα με το άρθρο 15 ΝΔ 400/1970, πρέπει να εγκρίνονται από το Υπουργείο Εμπορίου. 41. Για το ζήτημα αυτό βλ. αναλυτ. Δέλλιο , ΓΟΣ 2 (2013), αριθ. 215 επ. ∙ τον ίδιο, Προστασία ΙΙ (2001), 268-349· τον ίδιο , Ερμηνευτικά ζητήματα του άρθρου 3 της Κοινοτικής Οδηγίας 93/13, ΕΕΕυρΔ 2001,793· τον ίδιο , ΝοΒ 2003,218 (228). 21