ΔΙΚΑΙΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ

582 Δίκαιο προστασίας καταναλωτή Κ. ΔΕΛΟΥΚΑ - ΙΓΓΛΕΣΗ Άρθρα 9, 9α-9θ Ν 2251/1994 καταναλωτή λύση 8 . Στη συνέχεια όμως ψηφίστηκε από την ελληνική Βουλή ο Ν 3587/2007 «για την τροποποίηση και συμπλήρωση του Ν 2251/1994 για την προστασία των κατανα- λωτών και την ενσωμάτωση της Οδηγίας 2005/29 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου». Με το νόμο αυτό, που τροποποίησε ριζικά το Ν 2251/1994 επιχειρήθηκε, σύμ- φωνα με την εισηγητική έκθεση αυτού, αφενός «ο εκσυγχρονισμός και η αναβάθμιση του δι- καίου προστασίας του καταναλωτή» και αφετέρου «η προσαρμογή στους κανόνες του κοινο- τικού δικαίου». Αξίζει να σημειωθεί εξ αρχής, ότι ο Ν 3587/2007 διατήρησε τόσο τη διάτα- ξη του άρθρου 14 παρ. 2, για τη συστηματική συνύπαρξη των δύο νομοθετημάτων (δηλ. των Ν 146/1914 και Ν 2251/1994) όσο και εκείνη της παρ. 5 άρθρο 14 που εξετάσαμε πιο πάνω. Όμως, από την άλλη μεριά, ρητά περιόρισε την εφαρμογή του στις σχέσεις επιχειρήσεων με καταναλωτές (τουλάχιστον στην ευρύτατα οριοθετούμενη περίπτωση των «αθέμιτων εμπορι- κών πρακτικών»). Κατά συνέπεια, η όποια συζήτηση σχετική με τη σωρευτική εφαρμογή των δύο νομοθετημάτων σε δικονομικό επίπεδο θα πρέπει πλέον να εγκαταλειφθεί. Τα δύο αυτά συστήματα κανόνων δικαίου εφαρμόζονται παράλληλα 9 . Ακόμα, στο ζήτημα που είχε προ- καλέσει τις ζωηρότερες συζητήσεις στο παρελθόν, για το εάν δηλ. ο μεμονωμένος καταναλω- τής μπορούσε να ζητήσει την έννομη προστασία του Ν 2251/1994, κάτι που δεν προέβλεπε δηλ. ο Ν 2251/1994 (πριν την τροποπ.) ο Ν 3587/2007 έδωσε συγκεκριμένη, θετική απάντη- ση, καθώς το άρθρο 9θ σημ. ζ΄ αυτού παρέχει τη δυνατότητα στο μεμονωμένο καταναλωτή να αξιώνει τόσο άρση και παράλειψη της προσβολής όσο και αποζημίωση 10 . Στο ζήτημα της διαφήμισης, οι αλλαγές που είχε επιφέρει ο Ν 3587/2007 ήταν πολλές και ση- μαντικές. Καταρχάς θα πρέπει να υπογραμμισθεί ότι η προστασία του καταναλωτή αφενός από τη συγκριτική και αφετέρου από την άμεση διαφήμιση ρυθμίζονται από το άρθρο 9 αυ- τού. Εδώ μάλιστα παρέχεται μια ευρύτερη σε σχέση με τον προϊσχύσαντα νόμο έννοια τό- σο της «διαφήμισης» 11 όσο και του «προμηθευτή» διαφημιστικών υπηρεσιών. Σημειωτέον ότι, ο πρόσφατος Ν 4512/2018, ο οποίος επέφερε και πάλι σημαντικές τροποποιήσεις στο Ν 2251/1994, δεν επέφερε παρά ελάχιστες αλλαγές στις διατάξεις που ρυθμίζουν το ζήτημα της διαφήμισης και των αθέμιτων εμπορικών πρακτικών. Ιδιαίτερο βάρος θα πρέπει να δοθεί στις ρυθμίσεις του «Δεύτερου Μέρους» του νόμου που ενσωματώνουν στην έννομη τάξη μας την Οδηγία 2005/29/ΕΚ για τις αθέμιτες εμπορικές 8. Έτσι: Περάκης, ibid., 115, 117, Δελούκα-Ιγγλέση, Ελληνικό και κοινοτικό δίκαιο του καταναλωτή (1998), 174, Λιακόπουλος , Βιομηχανική Ιδιοκτησία (2000), 473. Σινανιώτη-Μαρούδη , Αθέμιτος ανταγωνισμός (επ. Ν. Ρόκα) 270. Αντίθετοι οι: Αλεξανδρίδου , Δίκαιο προστασίας του καταναλωτή (1997) 205, Μαρίνος, (2002) 308-309, Καράκωστας, Το δίκαιο των ΜΜΕ (2005) 388, Τζουγανάτος σε Καράκωστα, Προστασία του καταναλωτή (2002), 300-302, Ζέη , Η προστασία του καταναλωτή από τη διαφήμιση (2006), 224-226. 9. Βλ. σχετικά Μ.Θ. Μαρίνο , Αθέμιτος Ανταγωνισμός, Γ΄ έκδοση, 2015, 52. Πρβλ. και την ΑΠ 991/2014 ΕΕμπΔ 2014,746. 10. Πρβλ. (μεταξύ άλλων): ΑΠ 613/2009, ΜΠρΑθ 8036/2005 ΔiΜΕΕ 2006,254, ΠΠρΘεσσ 2499/ 2010. 11. Η «διαφήμιση» πάντως, έστω και με τη διευρυμένη της έννοια, είναι στενότερη εκείνης της «εμπο- ρικής πρακτικής» όπως αυτή ρυθμίζεται στο Δεύτερο Μέρος του Ν 2251/1994 (όπως ισχύει σήμε- ρα), γεγονός που, όπως θα διαπιστώσουμε, πυροδοτεί ερμηνευτικά ζητήματα. 7 8