ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ (Ν 4512/2018)

Ευαγγελία Ποδηματά 15 ράς» . Συγχρόνως, με τον ίδιο νόμο (άρθρ. 1 άρθρ. δεύτερο παρ. 3) θεσπίσθηκε και το άρθρ. ΚΠολΔ 214 Γ 3 , με το οποίο ρυθμίσθηκε ειδικότερα η δυνατότητα του δικαστηρίου, στο οποίο εκκρεμεί η υπόθεση, να «προτείνει στους διαδίκους την προσφυγή σε διαδικασία διαμεσολάβησης, αν αυτό ενδείκνυται με βάση τις πε- ριστάσεις της υποθέσεως» · και επιπλέον ορίσθηκε ότι, σε περίπτωση αποδοχής της πρότασης του δικαστηρίου από τους διαδίκους, η συζήτηση αναβάλλεται για χρονικό διάστημα τριών μηνών, ενώ στην περίπτωση των άρθρ. ΚΠολΔ 237 και 238 η συζήτηση ματαιώνεται. Οι ίδιες συνέπειες προβλέφθηκαν και για την πε- ρίπτωση που τα διάδικα μέρη αποφασίζουν με δική τους πρωτοβουλία την προ- σφυγή στην διαμεσολάβηση κατά την διάρκεια της εκκρεμούς δίκης 4 . υπό την έννοια ότι προϋπόθεσή της είναι η αντικειμενική προσφορότητα της διαφοράς, εν όψει όλων των παρομαρτουσών νομικών και πραγματικών συνθηκών, να διευθετη- θεί μέσω διαμεσολαβητικής διαδικασίας (ΚΠολΔ 116 Α in f.: «με συνεκτίμηση της πρα- γματικής και νομικής κατάστασης» · σχετ. ειδικότερα και παρακ. υπό V 1). Πρβλ. και την διατύπωση του άρθρ. ΚΠολΔ 241 Γ §1: «… αν αυτό ενδείκνυται με βάση τις περιστάσεις της υποθέσεως...» · αλλά ήδη και την περισσότερο ελαστική εκφορά του άρθρ. 181 § 2 εδ. 1 Ν 4512/2018: «Το Δικαστήριο …. μπορεί …, ανάλογα με την περίπτωση και λαμβά- νοντας υπόψη, κατά την ελεύθερη κρίση του, όλες τις περιστάσεις της κρινόμενης υπόθε- σης, να καλεί τα μέρη να προσφύγουν στη διαδικασία της διαμεσολάβησης για να επιλύ- σουν τη διαφορά. …» . Πάντως, η διάταξη του άρθρ. ΚΠολΔ 116 Α θα έπρεπε, για την πλη- ρότητά της, να περιλαμβάνει αναφορά και στην δικαστική μεσολάβηση, ώστε και αυτή η ευχέρεια του δικαστηρίου να εντάσσεται -και ρητώς- στις προγραμματικώς θεμελιώδεις (βλ. και ΚΠολΔ 214 Β §4). 3. Ήδη το άρθρ. ΚΠολΔ 214Γ πρέπει να συνδυασθεί και με την διάταξη του άρθρ. 181 §2 Ν 4512/2018· σχετ. και παρακ. υπό ΙΙΙ 2 ιδίως Γ-Ε. 4. Η διάταξη του άρθρ. ΚΠολΔ 214 Γ διηύρυνε τις ήδη υφιστάμενες δυνατότητες συμβιβα- στικής επίλυσης της διαφοράς, και συγκεκριμένα αφ’ ενός κατά το άρθρ. ΚΠολΔ 214 Α (όπως ισχύει βάσει του άρθρ. 19 Ν 3994/2011), μεταξύ μόνων των μερών μετά από την επέλευση της εκκρεμοδικίας και χωρίς στάση δίκης, και αφ’ ετέρου μέσω του καινοτόμου θεσμού της δικαστικής μεσολάβησης κατά το άρθρ. ΚΠολΔ 214 Β (εισαχθέν με το άρθρ. 7 Ν 4055/2012), είτε πριν από την άσκηση της αγωγής είτε διαρκούσης της εκκρεμοδικί- ας. Ο θεσμός της δικαστικής μεσολάβησης θα μπορούσε, με το κύρος της παρουσίας του μεσολαβούντος δικαστικού λειτουργού, να υπηρετεί αποτελεσματικά την εξώδικη διευ- θέτηση της διαφοράς, χωρίς τις μειονεξίες που βαρύνουν την (ιδιωτική) διαμεσολάβηση (για αυτές βλ. ειδικότερα παρακ. υπό V 1)· για την δικαστική μεσολάβηση και τα πλε- ονεκτήματά της βλ. ενδεικτ. Κλαμαρή, Η διαμεσολάβηση ως τρόπος επιλύσεως των ιδι- ωτικών διαφορών, ΧρΙΔ 2015, 81, 86-87· Φράγκου , Δικαστική Μεσολάβηση, στον τόμο: Δογματικά προβλήματα και εκφάνσεις της Διαμεσολάβησης (επιμ. Καΐση ), 2014, σελ. 15 επ.· και ιδίως Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, Μελέτη – Πρόταση για την Δικαστική Μεσολάβηση, Σεπτ. 2017 (προσβάσιμη διαδικτυακά), η οποία μελέτησε εμπεριστατωμέ- να τον θεσμό ως οδό εναλλακτικής επίλυσης ιδιωτικών διαφορών και αποφόρτισης του βεβαρημένου δικαιοδοτικού μηχανισμού (σελ. 28-45), καταστρώνοντας και Σχέδιο Νό- μου (σελ. 46-61) καθώς και Κώδικα Βέλτιστων Πρακτικών (σελ. 61-63), για την λεπτομε- ρή ρύθμιση της δικαστικής μεσολάβησης (βλ. πάντως και την από 19.1.2018 ηλεκτρονι- κά διαθέσιμη αντίκρουση της πρότασης για την δικαστική μεσολάβηση από τα μέλη του ΔΣ της Ένωσης Στενιώτη και Βουλγαρίδη )· η πρόταση δεν ευτύχησε να γνωρίσει ανταπό-