ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ (Ν 4512/2018)

Παράρτημα 153 αμεσολάβηση για την επίλυση της διαφοράς], γ) αν διαταχθεί διαμεσολάβηση από δικαστήριο άλλου κράτους – μέλους ή δ) αν επιβάλλεται υποχρεωτικά δι- αμεσολάβηση από το νόμο. Μάλιστα στην αιτιολογική έκθεση του Ν 3898/2010 ρητά αναφέρεται ότι στην περίπτωση (δ) νοείται ο ενδεχόμενος μελλοντικός νό- μος (ημεδαπός ή αλλοδαπός) που θα προβλέπει (υποχρεωτική ενν.) διαμεσολά- βηση. Κατά τη διάρκεια ισχύος του Ν 3898/2010, όμως, δεν είχε θεσπισθεί στο πεδίο του εσωτερικού δικαίου σχετική νομοθεσία που να καθιστούσε την κίνη- ση της διαδικασίας διαμεσολάβησης ως υποχρεωτικό προστάδιο της δικαστικής προσφυγής. Με τον ίδιο Νόμο (3898/2020) ορίσθηκε στο άρθρο 4 εδ. γ΄ αυτού ότι ο διαμεσολαβητής πρέπει να είναι δικηγόρος διαπιστευμένος ως διαμεσολα- βητής σύμφωνα με τους όρους του άρθρου 7 του ως ιδίου Νόμου, ενώ με τα άρ- θρα 5 και 6 του αυτού ορίσθηκαν οι φορείς κατάρτισης διαμεσολαβητών και ο φορέας πιστοποίησης των διαμεσολαβητών και των φορέων κατάρτισης αυτών. Ήδη στη χώρα έχουν πιστοποιηθεί ως διαμεσολαβητές 1800 άτομα, κυρίως δι- κηγόροι (περίπου το 95%). Σημειώνεται ότι με το άρθρο 7 του Ν 4055/2012, και παρά τους κατά τους και- ρούς προβληθέντες εύλογους ενδοιασμούς, εισήχθη και ο θεσμός της δικαστι- κής διαμεσολάβησης, όπου –στα δικαστήρια της ουσίας– καθήκοντα διαμεσολα- βητή, μερικής ή πλήρους απασχόλησης, ασκεί εν ενεργεία οριζόμενος δικαστι- κός λειτουργός, στις υπηρεσίες του οποίου μπορούν να προσφύγουν προαιρε- τικά οι διάδικοι (άρθ. 214 Β του ΚΠολΔ), και ο οποίος (θεσμός) δεν θα μας απα- σχολήσει περαιτέρω. Απλά θέλω να επισημάνω ότι με βάση στατιστικά στοιχεία που ζητήθηκαν από τα δικαστήρια της ουσίας και κυρίως από το Πρωτοδικείο Αθηνών, ο ούτως ή άλλως μικρός αριθμός των υποθέσεων που υπήχθησαν στην ως άνω διαδικασία δικαστικής διαμεσολάβησης βαίνει συνεχώς μειούμενος από έτος σε έτος, γεγονός που καταδεικνύει την πλήρη αποτυχία του θεσμού. Ο Ν 3898/2010 (πλην του άρθρου 1 αυτού) καταργήθηκε προσφάτως με το άρ- θρο 206 του Ν 4512/2018 «Ρυθμίσεις για την εφαρμογή των διαρθρωτικών με- ταρρυθμίσεων του Προγράμματος Οικονομικής Προσαρμογής και άλλες διατά- ξεις» (ΦΕΚ Α΄ 5/17.1.2018), ο οποίος στο Κεφάλαιο Β (άρθρα 178-206) προέβη στην επί το λεπτομερέστερο ρύθμιση του θεσμού της διαμεσολάβησης, με σκο- πό την περαιτέρω εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας προς τις διατάξεις της ως άνω Οδηγίας (άρθ. 178 αυτού). Οι διατάξεις του Κεφαλαίου αυτού ισχύουν από τη δημοσίευση του Νόμου αυτού στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, πλην εκείνης του άρθρου 182 (για την υποχρεωτική διαμεσολάβηση), η οποία κατα- λαμβάνει τα εισαγωγικά δικόγραφα σε πρώτο βαθμό που κατατίθενται μετά την παρέλευση χρονικού διαστήματος εννέα (9) μηνών από τη δημοσίευσή του [ήτοι από 17 Οκτωβρίου 2018]. Η βασική καινοτομία του Ν 4512/2018 σε σχέση με το προγενέστερο νομοθετικό καθεστώς είναι ότι, ενώ με τη διάταξη του άρθρου 180 αυτού επαναλαμβάνεται η γενική ρύθμιση ότι στη διαδικασία της διαμεσο- λάβησης μπορούν να υπαχθούν οι αστικές και εμπορικές διαφορές ιδιωτικού δι- καίου, υφιστάμενες ή μέλλουσες, μετά από έγγραφη συμφωνία των μερών [με