ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ (Ν 4512/2018)

Παράρτημα 155 ια. Αμοιβή διαμεσολαβητή συμφωνία των μερών (άρθ. 194 παρ.1), ελαχίστη αμοιβή (άρθ. 194 παρ. 2 και 3) IV. Το ερώτημα Είναι συμβατές ή όχι οι διατάξεις του Ν 4512/2018 για την υποχρεωτική διαμε- σολάβηση σε ορισμένες κατηγορίες υποθέσεων αστικής φύσης προς τις συνταγ- ματικές και υπερνομοθετικής ισχύος διατάξεις των άρθρων 20 παρ. 1 του Συ- ντάγματος, 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ και 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ενωσιακής νομοθεσίας (ιδίως Οδηγία 2008/52); V. Αιτιολογική έκθεση του νόμου – Το παράδειγμα της Ιταλίας Στην αιτιολογική έκθεση του Ν 4512/2018 και συγκεκριμένα του άρθρου 182 αυ- τού (σελ. 69-70 αυτής) δεν γίνεται μνεία των λόγων που επέβαλαν στο νομοθέ- τη να κινηθεί από το καθεστώς της προαιρετικής με συμφωνία των μερών διε- νέργειας της διαδικασίας διαμεσολάβησης του Ν 3898/2010 στο καθεστώς της υποχρεωτικής διαδικασίας της διαμεσολάβησης για ορισμένες κατηγορίες υπο- θέσεων, ούτε παρέχονται στοιχεία περί του αριθμού των υποθέσεων που κατέ- ληξαν σε συμφωνία μέσω του θεσμού της (προαιρετικής) διαμεσολάβησης υπό το προηγούμενο νομοθετικό καθεστώς. Αντιθέτως στην αιτιολογική έκθεση γί- νεται ευρεία αναφορά των σχετικών ρυθμίσεων της Οδηγίας που επιτρέπουν τη θέσπιση διαδικασίας υποχρεωτικής προσφυγής στη διαδικασία της διαμεσολά- βησης, ως και των σχετικών κριτηρίων που θέτει η νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εφεξής ΔΕΕ) για τη συμβατότητα της εσωτερικής νο- μοθεσίας περί υποχρεωτικής διαμεσολάβησης προς την ενωσιακή νομοθεσία, τα οποία (κριτήρια) κατά την αιτιολογική έκθεση πληρούν οι ρυθμίσεις του υπό ψήφιση νόμου. Σημειώνεται ότι διαδικασίες υποχρεωτικής διαμεσολάβησης ως υποχρεωτικό στάδιο της προδικασίας έχουν θεσπίσει πολλές χώρες, όπως η Αυ- στρία (διαφορές από παραβάσεις της νομοθεσίας για άτομα με ειδικές ανάγκες, διαφορές γειτονικού δικαίου, συμβάσεις μαθητείας), η Ελβετία ενώπιον του Ει- ρηνοδίκη (διαφορές οικογενειακού δικαίου, ορισμένες δίκες περί την εκτέλεση, πτωχευτικές διαφορές), η Γερμανία (μικροδιαφορές), η Κροατία (διαφορές σε σχέση με το διαζύγιο και εργατικές διαφορές), η Μάλτα (διαφορές οικογενεια- κού δικαίου) και η Ιταλία. Επισημαίνεται ότι στην Ιταλία η υποχρεωτικότητα της διαμεσολάβησης υιοθετήθηκε για μία ευρεία γκάμα ιδιωτικών υποθέσεων (μι- σθωτικές διαφορές, εμπράγματα δικαιώματα, δάνεια, ασφαλιστικές, τραπεζι- κές και χρηματοοικονομικές διαφορές, διαφορές από ιατρική ευθύνη, συκοφα- ντική δυσφήμιση μέσω τύπου) με το Διάταγμα 28/2010 με στόχο την ελάφρυνση το φόρτου των Ιταλικών Δικαστηρίων (το έτος 2010 οι εκκρεμείς υποθέσεις υπε-