Η ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΩΣ ΒΑΣΙΚΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ ΤΗΣ ΕΥΝΟΜΟΥΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

114 Απονομή της ποινικής δικαιοσύνης: βασικοί άξονες βελτίωσης (iv) να προβλεφθούν γενικοί λόγοι δικαστικής άφεσης της ποινής, με αναφορά σε όλα τα αδικήματα, εκεί όπου αυτό επιβάλλεται από το ιδιαίτερα μικρής βαρύτητας άδικο ή τη μειωμένη ενοχή ή το γεγονός ότι ο δράστης έχει πληγεί σοβαρά από την πράξη του 25 , αφού έτσι το δικαστικό έργο θα διευκολυνθεί και δεν θα χρειάζεται ο δικαστής να καταφεύγει για την ατιμωρησία στην τακτική των αμφιβολιών για τη συνδρομή του δόλου, ενώ θα τονωθεί παράλληλα η ισονομία και η ασφάλεια δικαίου, και (v) να επανεκτιμηθεί η δημιουργία αξιοποίνου που δεν μας επιβάλλεται από διεθνείς υποχρεώσεις, όπως για παράδειγμα το αξιόποινο των ήσσονος σημασίας επιθέσεων κατά συστημάτων πληροφοριών. 26 Παράλληλα με τον πιο πάνω περιορισμό της ποινικής καταστολής πρέπει να υπάρξουν παρεμβάσεις που θα τονώσουν την ασφάλεια δικαίου και θα διευκολύνουν το έργο του ποινικού κατασταλτικού μηχανισμού, και ιδίως θα ορθολογικοποιήσουν την απόδοση κακουργηματικής μορφής σε επιμέρους εγκλήματα. Στο πλαίσιο αυτό πρέπει: (i) να συνοδευθεί η περιγραφή αδικημάτων στη νομοτυπική μορφή των οποίων μετέ- χουν όροι με ιδιαίτερο αξιολογικό φορτίο, που έχουν ταλαιπωρήσει τη νομολογία 27 , όπως π.χ. η ασελγής πράξη στο βιασμό και στην αποπλάνηση, με σαφείς νομοθετικούς ορισμούς αυτών 28 , οι οποίοι δεν θα επιτρέπουν την εφαρμογή των σχετικών διατάξεων σε ήσσονος σημασίας περιπτώσεις, (ii) να εκκαθαριστεί o ΠK από κακουγηματικές μορφές αδικημάτων που θεμελιώνονται αποκλειστικά σε διαθετικές τάσεις προσώπων για ορισμένη μελλοντική συμπεριφορά, όπως π.χ. η κατά συνήθεια τέλεση 29 ενός εγκλήματος. Το περιεχόμενo τέτοιων όρων, εξαιτίας της επιστημολογικής τους ήδη ταυτότητας, δεν μπορεί να οδηγήσει σε επαρ- κώς τεκμηριωμένη συναγωγή μιας ασφαλούς προγνωστικής κρίσης 30 . Eξάλλου, η κατά συνήθεια τέλεση ενός εγκλήματος, υποδηλώνοντας περιορισμό των επιλογών του προ- πρέπει να εισαχθεί ένας περιορισμός στα όσα παραπάνω ειπώθηκαν: η έρευνα της νομικής βασιμότητας της μηνύσεως και της εγκλήσεως οφείλει ωστόσο να είναι προσανατολισμένη προς την αναμενόμενη κρίση του δικαστηρίου……….». Γι’ αυτό και στους άρσης του καταλογι- σμού που μπορούν να οδηγήσουν σε επιβολή μέτρων ασφάλειας πρέπει να ασκείται η ποινική δίωξη και να μην αρχειοθετείται η μήνυση ούτε να απορρίπτεται η έγκληση. 25. Βλ. έτσι το Σχέδιο της Επιτροπής Μανωλεδάκη/Συμεωνίδου-Καστανίδου , ο.π., 261. 26. Βλ. σχετικά π.χ. άρθρα 370Γ παρ. 2, 381Α παρ. 1 ΠΚ, και για το πρόβλημα M. Kaiafa-Gbandi , Criminalizing attacks against information systems in the EU and the impact of the European legal instruments on the Greek legal order, in E. Hilgendorf/ J. Feldle (eds.), Digitization and the Law, 2018, 106. 27. Βλ. σχετικά Ν. Παρασκευόπουλου/Ε. Φυτράκη , Αξιόποινες σεξουαλικές πράξεις, Άρθρα 336- 353 ΠΚ, 2011, 42επ., καθώς και Ε. Συμεωνίδου-Καστανίδου , Εγκλήματα κατά προσωπικών αγαθών, 2η έκδ., 2014, 209επ. 28. Βλ. σχετικά το Σχέδιο της επιτροπής Μανωλεδάκη/Συμεωνίδου-Καστανίδου , ο.π. 263-264. 29. Βλ. ήδη πρόταση για την κατάργηση αυτής Ε. Συμεωνίδου-Καστανίδου , Η έννοια του κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθεια εγκλήματος, 1990, 196επ. 30. Βλ. σχετικά με τις διαθετικές τάσεις προσώπων Μ. Καϊάφα-Γκμπάντι , Ο κίνδυνος στο ποινι- κό δίκαιο: Μεταξύ προστασίας των εννόμων αγαθών και εγγυητικής λειτουργίας του ποινικού δικαίου, σε Τιμ. Τομ. Για τον Δ. Σπινέλλη, 497επ., καθώς και Χρ. Μυλωνόπουλου , Διαθετι- κές έννοιες και ποινικό δίκαιο, Υπεράσπιση 1993, 243επ., αλλά και Ν. Μπιτζιλέκη , Η ελεύθε- ρη βούληση στην υπαναχώρηση από την απόπειρα και στην έμπρακτη μετάνοια, 1995, 20επ., όπου και παραπέρα βιβλιογραφικές αναφορές.