ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

ΠΑΡΟΧΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ 81 μη αιτία, το μέρος που παραβιάζει τους όρους οφείλει να πληρώσει αποζημίωση, η οποία συνήθως υπολογίζεται με βάση τον οικείο εθνικό νόμο, την ιδιαιτερότητα του αθλήματος, και κάθε άλλο αντικειμενικό κριτήριο 463 . Μονομερής παραβίαση συμβολαίου χωρίς νόμιμη αιτία ή αθλητική νόμιμη αιτία μετά την προστατευόμενη περίοδο δεν επιφέρει αθλητικές κυρώσεις 464 . Κατά τη νομολογία 465 , ο σπουδαίος λόγος αποτελεί αιτία λύσης συμβολαίου μεταξύ ΑΑΕ και αθλητή, η οποία επέρχεται με μονομερή καταγγελία. Η τιθεμένη υποχρεωτικώς, με απειλή συνεπειών στα αθλητικά συμβόλαια, ρήτρα περί υποχρεωτικής επίλυσης των διαφορών από τις οικείες επιτροπές επίλυσης οικονομικών διαφορών 466 , αποτελεί κατά μια θέση της θεωρίας 467 και της νομολο- γίας 468 μη επιτρεπόμενη αναγκαστική διαιτησία, δια της οποίας οι ενδιαφερόμενοι στερούνται άκοντες του φυσικού τους δικαστή και επομένως αντίκειται στο Σύ- νταγμα 469 , που ορίζει ότι ουδείς αφαιρείται άκων του παρά του νόμου ορισμένου σ’ αυτόν δικαστή και ότι η δικαιοσύνη απονέμεται από τα τακτικά ∆ικαστήρια, συ- γκροτούμενα από τακτικούς δικαστές, οι οποίοι περιβάλλονται με συνταγματικές 463.  Πρβλ. απόφαση του CAS 2004/A 587, που μνημονεύεται στο Κεφ. ΙV του Commentary on the Regulations of the Status and Transfer of Players της FIFA, κατά την οποία, αναφορικά με τον υπολογισμό της αποζημίωσης για λύση συμβολαίου με υπαιτιότητα ενός σωμα- τείου, το δικαστήριο εφάρμοσε τον Ελβετικό νόμο ως τον νόμο της χώρας της έδρας της ομοσπονδίας που έλαβε την απόφαση (άρθρ.R5S του Κώδικα για την ∆ιαιτησία στον Αθλητισμό), αφού τα εμπλεκόμενα μέρη είχαν συμφωνήσει να υποβάλλουν τη διαφορά σύμφωνα με τον Κανονισμό της FIFA και τον ως άνω Κανονισμό. Το δικαστήριο εφάρ- μοσε, ειδικότερα το άρθρο 337γ παρ. 1 του Ελβετικού Ενοχικού Κώδικα, σύμφωνα με το οποίο η οφειλόμενη αποζημίωση στον ποδοσφαιριστή αντιστοιχούσε στους μισθούς της υπολειπόμενης διάρκειας του συμβολαίου, λαμβανομένης υπόψη της υποχρέωσης του ποδοσφαιριστή για τον μετριασμό των ζημιών. Οι ζημιές που προκλήθηκαν από την αθέτηση του συμβολαίου, ήταν η απώλεια όλων των παροχών, που ήταν καθορισμένες στο συμβόλαιο εργασίας. Περαιτέρω, υπήρχε η δυνατότητα απόδοσης επιπρόσθετης αποζημίωσης. Αυτή η επιπρόσθετη αποζημίωση, κρίθηκε ότι δεν είναι δυνατόν να υπερ- βαίνει το ποσόν των έξι μηνιαίων μισθών (άρθρ. 337γ παρ 3 του Ελβετικού Ενοχικού Κώδικα). Η αθλητική νομοθεσία ορισμένων χωρών (π.χ. Ισπανία, Β∆ 1006) προβλέπει μια ρήτρα εξαγοράς υποχρεωτικά να συμπεριλαμβάνεται στα συμβόλαια. Άλλες χώρες δεν μπορούν να συμπεριλάβουν μια τέτοια ρήτρα στα συμβόλαιά τους, καθώς δεν είναι συμβατό με τον υποχρεωτικό εργατικό νόμο. 464.  Κανονισμός Μετεγγραφών FIFA, άρθρο 17. 465.  ΑΠ 1143/1989 ΕΕργ∆ 49 (1990), 680. 466.  Ν 2725/1999, άρθρο 95. 467.  Παναγιωτόπουλος, ∆. (2006). Αθλητικό ∆ίκαιο: Αθλητική ∆ικαιοδοσία (Τόμος ΙΙ). Αθήνα: Νομική Βιβλιοθήκη, Νίκας, Ν. (1994). Το κύρος της ρήτρας υπαγωγής των μεταξύ των αμειβομένων καλαθοσφαιριστών και των σωματείων τους συμβατικών διαφορών στις Επιτροπές Επιλύσεως Οικονομικών ∆ιαφορών Αμειβόμενης Καλαθοσφαίρισης (ΕΕΟ∆ΑΚ), Αρμ 1994, 506-511, Ταμπάκης, Α. (1994). Εργασιακαί Αθλητικαί Συμβάσεις- ∆ιαδικασία Επιλύσεως ∆ιαφορών εις Επιτροπάς και ∆ικαστήρια, ∆ΕΝ 1994, 1061. 468.  ΑΠ 123/1998 (αδημ.), ΜΠρΛαμ 269/2003 LxSp 6 (2007), 137, ΣτΕ 2944/1980 ΝοΒ 30 (1982), 1143, ΜΠρΑθ 2289/1987 ΕπιθΑθλ∆ικ 1993, 249. 469.  Συντ., άρθρα 8, 26 παρ. 3, 87 παρ. 1, 93 και 94.