ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

ΠΑΡΟΧΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ 87 Το ΣτΕ δέχτηκε 495 ότι η υποχρέωση των αθλητών να υπογράψουν σύμβαση εργα- σίας με την ΚΑΕ ή το ΤΑΚ του σωματείου, στην δύναμη των οποίων ανήκουν κατά τη συμπλήρωση του 18ου έτους της ηλικίας τους 496 , η οποία έχει ως συνέπεια την απαγόρευση σ’ αυτούς να συνάψουν σύμβαση εργασίας και με αθλητικό σύλλογο άλλου κράτους μέλους της Ε.Ε. και να ασκήσουν, επομένως, μισθωτή δραστηριό- τητα στο έδαφος του εν λόγω κράτους, εμποδίζει την ελεύθερη κυκλοφορία των αθλητών από ένα κράτος-μέλος σε άλλο κράτος-μέλος της Ε.Ε. και κατά τούτο οι διατάξεις αυτές αντίκεινται στο άρθρο 39 της Συνθήκης Ε.Ε. 497 . Περαιτέρω το ΣτΕ έκρινε αβάσιμο τον ισχυρισμό ότι ο περιορισμός δεν αντίκειται στο ∆ίκαιο της Ε.Ε. διότι αφορά σε ερασιτέχνες αθλητές, με το σκεπτικό ότι η σχετική διάταξη ανα- φέρεται μεν σε ερασιτέχνες αθλητές, αλλά ρυθμίζει τις υποχρεώσεις τους μετά την συμπλήρωση του 18ου έτους της ηλικίας τους, οπότε παύουν να είναι ερασιτέ- χνες και καθίστανται μισθωτοί, υπογράφοντας σύμβαση εξαρτημένης εργασίας για την παροχή αθλητικών υπηρεσιών 498 . Ο σκοπός δε, στον οποίο αποβλέπει η θέσπι- ση της ανωτέρω υποχρεώσεως των αθλητών (δηλαδή η προστασία των οικονομι- κών συμφερόντων των εργοδοτών αθλητικών σωματείων και αθλητικών ανωνύ- μων εταιρειών), δεν δικαιολογεί τη θέσπιση περιορισμού στο δικαίωμα ελεύθε- ρης κυκλοφορίας των αθλητών. Αλλά και αν ακόμη ήθελε θεωρηθεί ότι ο σκοπός αυτός είναι κατ’ αρχήν θεμιτός από την άποψη του ∆ικαίου της Ε.Ε., δεν δικαιολο- γεί την επιβολή τέτοιου περιορισμού, διότι πλήττει τον πυρήνα του δικαιώματος ελεύθερης κυκλοφορίας των αθλητών, άλλως διότι είναι, και από την άποψη του ∆ικαίου της Ε.Ε., υπέρμετρος. Τελικώς το θέμα κρίθηκε με απόφαση της Ολομέ- λειας του ΣτΕ 499 , η οποία δέχτηκε ότι η καθιέρωση από το νόμο 500 της υποχρεώ- σεως του ερασιτέχνη αθλητή, ο οποίος ανήκει στην δύναμη αθλητικού σωματείου, μόλις συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του, να συνάψει σύμβαση εργασίας, κατά περίπτωση, με το τμήμα αμειβομένων αθλητών του εν λόγωσωματείου ή την αθλητική ανώνυμη εταιρεία, την οποία έχει ιδρύσει το σωματείο τούτο, εφ’ όσον το σωματείο ή η εταιρεία το επιθυμούν, αποβλέπει καταρχήν στην ενίσχυση του 495.  ΣτΕ 1277/2008 ΝΟΜΟΣ, ομοίως ΑΣΕΑ∆ 25/2009 (αδημ.). Πρβλ. Αnagnostopoulos, I. (2008). Labour rights of minor athletes. In D. Panagiotopoulos (Ed.), Sports Law: An emerging Legal Order-Human Rights of Athletes. Athens: Nomiki Bibliothiki, pp. 260-275. 496.  Ν 2725/1999, άρθρο 90 παρ. 5. 497.  Πρβλ. αποφάσεις ∆ΕΚ C-415/93 Bosman, C-176/96 Lehtonen. Πρβλ. επίσης Colantuoni- Frignati, L. (2004). The rights of the child in sports – International, European and Italian legal issues. In D. Panagiotopoulos (Ed.), Sports Law (Lex Sportiva) in the World – Regulations and Implementation. Athens: Ant. Sakkoulas publishers, pp. 507-537. 498.  Πρβλ. απόφαση ∆ΕΚ C-51/96 & C-191/97 Deliege, σκέψη 46, με την οποία έγινε δεκτό ότι: «το γεγονός ότι μια αθλητική ένωση ή ομοσπονδία χαρακτηρίζει μονομερώς ως ερα- σιτέχνες τους αθλητές που είναι μέλη της δεν είναι ικανό να αποκλείσει το ενδεχόμενο να ασκούν οι αθλητές αυτοί οικονομικές δραστηριότητες υπό την έννοια του άρθρου 2 της Συνθήκης». Πρβλ. επίσης ∆.Π.Π., Αθλ.∆. Ι, σελ. 206. 499.  ΣτΕ Ολ 2526/2013 ΝΟΜΟΣ. 500.  Ν 2725/1999, άρθρο 90 παρ. 5.